Modeontwerpster?

Er is nog hoop

6

De vorige dag na school had ik een grote kaart gekocht voor Dennis zijn ouders. Ik liep heel die dag nog te denken waar hij zou zijn, maar ik was radeloos. Stel dat er echt iets ergs is gebeurd met hem? Wat dan? Mijn ouders schrokken er ook erg van toen ik ze het bij het avondeten vertelde. En toen had ik ook maar verteld dat ik verkering met hem heb. Ze waren heel blij voor me. Maar nog steeds in shock. Ik ging daarna stilletjes naar mijn kamer en huilde mezelf in slaap.

Nu zit ik alweer op school bij mentorles. Ik had de kaart gegeven en onze mentor liet de kaart door de klas rond gaan zodat iedereen erop kon schrijven. Iedereen vond hem erg leuk en groot. Ik was blij dat ze dat zeiden. 'Oke dames en heren, heeft iedereen op de kaart geschreven?' vroeg meneer Drijvers. Heel de klas riep ja. 'Mooizo dan kunnen we de kaart versturen. Drijvers wilde net weglopen om een postzegel te halen toen zijn mobiel afging. 'Sorry klas ik ben zo terug.' Nadat hij buiten het lokaal was werd het in het lokaal rumoerig. Onze mentor nam de telefoon op. 'Met Jan Drijvers.' 'Goedemiddag u spreekt met Agnes Bel de moeder van Dennis. Ik bel om te zeggen dat de politie Dennis zijn fiets hebben gevonden. En ik dacht dat Dennis zijn klas wel op de hoogte gehouden wil worden.' zei ze met een zielig toon. 'Mevrouw Bel ik weet niet of dit goed of slecht nieuws is en waar hebben ze precies de fiets gevonden?' 'Het kan goed en slecht nieuws zijn, omdat de fiets naar Dennis kan lijden of niet. Ze hebben de fiets op een weiland gevonden. En het was helemaal stuk geslagen.' Drijvers zijn gezicht vertrok helemaal. 'Oh wat erg!' Er viel even een stilte tussen het gesprek. Drijvers begon weer te praten. 'Wat gaat de politie nu doen?' 'Ze gaan nu in de buurt van het weiland zoeken waar de fiets heeft gelegen.' 'Mevrouw ik hoop heel erg voor u en uw man dat ze hem vinden. Ik en de klas zullen heel hard gaan duimen. En bedankt voor de informatie ik zal het de klas vertellen.' Agnes had de verbinding verbroken.

Onze mentor kwam weer de klas binnen en het werd gelijk stil. 'Dat was Dennis zijn moeder die me net belde.' Iedereen begon weer gelijk te praten over wat er gezegd kon zijn. 'Dames en heren wees alsjeblieft stil!' De klas schrok en ging aandachtig luisteren naar wat hij te zeggen had. Ik zat natuurlijk op het puntje van mijn stoel. 'Zijn moeder vertelde mij dat zijn fiets gevonden is en dat het helemaal stuk geslagen is.' Iedereen schrok weer, behalve Jayden zag ik in mijn ooghoek. Blijkbaar kon het hem niks schelen wat ik wel erg vind maar ook verwacht want, Jayden en Dennis zijn meer aartsvijanden dan vrienden. Drijvers ging weer verder. 'Ze hebben de fiets gevonden in een weiland en zoeken daar naar Dennis. Dat is het enige wat we tot nu toe weten. Laten we allemaal blijven hopen dat er niks ernstigs is gebeurd.' De bel ging en iedereen verliet het lokaal langzaam op weg naar huis.

'Wilt iemand nog mee om naar de stad te gaan voor wat afleiding? Ik weet dat het erg is van Dennis maar we kunnen toch nog steeds leuke dingen doen? En we zullen hem niet vergeten.' zei Teresa met een kleine glimlach. 'Ach waarom ook niet.' zei ik met een zucht. Claudia en Valerie gingen ook mee.

Ik was net thuis van de stad en het was alweer vijf uur. Ik had nog een broek en een bijpassend shirt gekocht. Mijn broer en zusje waren ook thuis. Ik pakte wat te drinken en sloot mezelf op in me kamer. Ik wilde wat gaan tekenen maar ik kon nergens mijn schetsboek vinden. En waarschijnlijk wist ik wel waar die was. 'Gina! Heb jij soms mijn schetsboek!' riep ik naar haar. Ze kwam mijn kamer binnen. 'Wat? Zoek je deze soms?' zei ze plagerig. 'Er staan hele leuke dingen in hoor.' ze kuchte toen ze dat zei. 'Geef het terug! Je hebt in mijn kamer niks te zoeken en al helemaal niet dat!' Ik gooide een kussen naar haar en ze was gelijk weg. Ik raapte het schetsboek op die ze had laten vallen toen ze wegrende. Ik bekeek mijn ontwerpen die erin stonden. Gina had gelijk, dit waren geen mooie ontwerpen. Hoe had ik ooit kunnen bedenken dat ik een modeontwerpster kon worden, niet dus. Ik legde het maar weer weg en begon aan mijn huiswerk, want morgen hadden we een toets.