Sabah kalktığımda kendimi morali bozuk hissediyordum. Ney'in dediklerini İstanbul'da çok detayli bir şekilde düşünmeye karar verdim. Onunla yaşamayı tabiiki çok istiyorum. Uyandigimdan yarım saat sonra hocamız geldi ve bizim grubu kahvaltıya çağırdı iştahım pek yoktu, kendimi yemek için zorluyordum. Hocam o gün moralimin bozuk olduğunu söyledi. Bir şekilde konuyu değistirdim. Burdan gitmek istemiyordum fakat annemi çok özlemiştim. Ben 2 yaşındayken babam kalp krizi geçirerek ölmüş, bu yaşıma kadar bana annem bakmıştı. Onu orda yapalaniz nasıl bırakırdım bilmiyordum. Kahvaltı sırasında böyle saçma sapan şeyler düşünüdüm. Hocamız: " Haydi bakaliim yarım saat sonra yola cikiyoruz hemen gidin ve ne işiniz varsa halledin sonra aşağı inip beni bekleyin " dedi. Grupca odalarımiza çıktık. Telefonumu odamda sarjda bırakmıştım. Ney bana "düsündünmü" yazmıştı. Moralim okadar bozuktu ki hiç cevap vermeden telefonumu masaya geri bıraktım. 10-15 dakika sonra odamin kapisi çaldi, kapıyı açtığımda Neymarı görünce tabiiki şaşırdım. Kolumdan cekti ve merdivenlerden hiphizli inmeye basladik ona ne olduğunu sordum "Seni bir yere götüreceğim" dedi. Uçağım birkaç dakika sonra kalkacaktı arkadaşlarıma yetişmem lazımdı, fakat görünüşe göre yetisemeyecektim. Beni Brezilya'nın ayagimizin altinda olduğu manzalari bir yere goturdu orda bir sure oturduk sohbet ettik onun omzuna kafami koymuştum cok mutluydum. Liderimizi daha sonra arayıp yalandan "Hocam az önce annemi aradim beni gelip alacağını söyledi, okulumuzun uçağına yetişemiyorum" dedim. İkna edici birşey demedik aslında ama hocamız da beni pek takmadi belkide...
