Otobüsün kapısı açıldığında... -David Luiz,Hulk işte işte o işte o. NEYMAR. Otobüsten o indi. Bakakaldım onu izliyordum beni görmüştü. Dalmıştım hareket etmiyordum korodaki kızlar kapıda beni bekliyordu. Hala dalgındım sonra biri beni dürtmeye başladı irkildim birden karşımda Neymarı görünce paniğe kapıldım. ''Sen sennn sen o'sun'' dedim. Tabikide portekizce konusuyordum. ''Simm aahahah simm'' Yanii ''evet hahahah evet'' diyordu. Ona şaşkın şaşkın bakarken benden birden telefon numaramı istemişti normalde vermezdim ama o anki şokla elim direk çantamdaki not defterini almaya gitti. Neymar kendine özel kalemi çıkartıp bana uzattı ve ''Al bununla yaz'' dedi sakin bir sekilde kalemi aldım ve numaramı verdim. Kalemi tekrar vercekken ''sende kalsın'' dedi. Hemen cantama yerlestirdim kalemi. Kızlar bağırarak beni çağırıyolardı. Neymar bana tam ''Qual e seu nome?'' Yani ''Adın ne?'' diye sorduktan sonra. ''sinem benim adım sinem'' dedim ve ''benim gitmem lazım kızlar beni bekliyor'' dedim 3 saniye kadar bakıştık. Neymar silkilerek ''Tome cuidado'' yani ''Kendine iyi bak'' dedi. Kosa kosa kızların yanına gittim ve otele geri geçtik.
