Soulless/Muke

ένα

Michael

Evden dışarı çıktığımda soğuk havanın yüzüme çarpması iyi gelmişti. Uyanmam gerekiyordu. Ama hala uykulu gözlerle etrafa bakıyordum.
Dersime yetişmek için büyük ve hızlı adımlar atmaya başladım. Yoksa geç kalacaktım. Hocalar zaten benden pek hoşlanmıyorlardı. Ellerine koz vermek istemiyordum. Aslında bakarsak bu hayatta kimse beni sevmiyordu. Bende sevmeyi unutmuştum. O yüzden o kadarda önemli değildi. Ne ara taktığımı bilmediğim kulaklığımı sanki ses daha artacak gibi kulağımın içine ittirdim. Biliyorum yaptığım hareketler saçmaydı. Hadi ama bu dünyada ne saçma değildi ki.

Okula adımımı attığımda herkesin gözü bana çevrilmişti. Hayır pöpüler değildim ya da şu ezilen tiplerden... Benden korkmuyorlardıda -bazıları hariç- sadece ruhsal sorunlarimın olduğunu düşünürlerdi. Rehberlik hocası aracığılıyla birkac kez psikolağa gitmiştim. Hepsi bana neyim olduğunu sormuştu. Hep aynı cevap ben ruhsuzum...
Yaşadıklarım bana hissetmemeyi öğretmişti. Ne acıyı,ne üzüntüyü,ne mutluluğu... Insan hissetmeyince ruhsuz oluyordu. En büyük kanıtta bendim.

Bölümler kısa kısa olucak. Evet Michael'ın biraz psikolojik sorunları var. Klişeleşmemeye çalışıyorum.Umarım beğenirsiniz.

NOT!: Bölümler bir Luke'un bir de Micheal'ın ağzından olacak.