KIRAĞI

HEYECAN

Tek istediğim sensin aşk .Ve şimdi lazımsın bana.Biraz büyüt,biraz acılarımı dindir.Derman ol kırılan kanadıma.

"Nereye geldik böyle?"

Ali elimden tutup kocaman bir villanın önüne getirdi beni.Şaşkın ifadem her zamanki gibi yüzüme yansıdı.Ağzım açık,gözlerim kocaman olmuş şekilde etrafa bakındım.

"Berfu'nun anneannesi ile kaldığı ev."

Aval aval bakan suratıma sırıttı ve açık kalan ağzımı kapadı.

Hadi amaaa abartma derken ki göz kırpışı kalbimdeki kelebekleri bir kez daha havalandırdı.Bir hareketi tüm tabularımı yıkıyor ve işte böyle savunmasız bırakıyordu.

Kocaman bahçeden içeri girdiğimde sessizliği farkettim.Yüzüme çarpan yalnızlıkla adım atamadım.Kalakaldım öylece.Kalbim
sıkıştı.Bacaklarım ise buz kesildi.Bir kaç adım önümde yürüyen Ali de benim durmamla durdu.Yüzünü çevirdi önce.Taş kesilen beni görünce şaşırmış olmalı ki kaşları havaya kalktı.Sonra tüm bedenini dönüp yanıma doğru büyük bir adım aldı ve tam karşımda durdu.

"Ne oldu niye durdun."

"Aaa şey...-sesim tir tir titriyor ve her an ağlama seviyesindeydi-...Ben.......bilmiyorum.Bir yalnızlıktan diğer yalnızlığa geçtim sanki.Nefes alamıyorum."

Acıyla baktım gözlerine.Bir yandan nefes almaya çalışırken diğer yandan da ağlamamaya uğraştım.Ancak Ali benim mutsuzluğumun aksine dudaklarında tatlı bir gülümsemeyle karşımda dikiliyordu.Gözümü devirip yere baktığım anda hiç tahmin etmediğim bir şey yaptı.Ani bir kavramayla beni kucağına aldı.Ne yapacağımı bilemedim.Hani şu dizilerde gördüğümüz durum gerçekleşiyordu çünkü.Uzun saçlarım rüzgarla dans ediyor,yanaklarım ise domates rengine boyanıyor.Gözlerimiz birbirine kenetlenmiş ,nefesimiz birbirine karışmış.O kadar yakınız işte.Hani az önce nefes alamıyordum ya şimdi daha beteri .Işık hızı bile halt eder yanında.

İlk kucaklayışı değil beni ancak yabancıyım gene de bu kollara.Bilmediğim bir ateş sarıyor vücudumu.Kalbimin atışı
sanki balon olmuş ,her iniş kalkışta beni havalandırıyor.Başkası olsa belkide yüzüne tokadı çakıp inmeye çalışırdım kucağından .Ancak Ali olunca beni kucaklayan donup kalıyorum işte.

Bu atmosfere onun inci dişlerinin eşliğinde çıkan sözleri de ekleniyor.

"Ben varım yanında .Yanlız değilsin Peri kızı !"

Bu sözlerle sarhoş olup ellerimle birden kapıyorum yüzümü ve gözlerimi.Çünkü biliyorum açarsam o mavi gözlerle buluşacaklar ve kalbim buna daha fazla dayanamayacak.

Elim yüzümü kapatmış halde Ali'nin kucağında eve ilerliyorum.Her hareketinde yüzüm göğsüne çarpıyor ve daha fazla yanmama sebep oluyor.Bu kez ellerimi yüzümden indirdim.Sağ elim okul formamın eteğini sıkarken,diğer elimin işaret parmağı dişlerimin arasında kaldı.Ali'nin durmasıyla kafamı ona doğru yavaşca kaldırdım ve mavi gözlerine kavuştu gözlerim.

Bu neydi böyle?Sanki gözlerimiz mıknatıs olmuş bir an bile çekim alanından çıkamıyorlardı.İlk kez yaşadığım bu heyecan,bu sıcaklık beni daha ne kadar kavurabilirdiki.

"Öhöm öhöm!!"

O da ne.Ali ellerini gevşetti ve bende aniden yere çakıldım.Büyük bir çığlıkla hemde.

"Aahahahhhah.Kapının önünde iki saat bakışırsanız olacağı buydu çocuklar."

Kıçımı yerden kaldırırken konuşanın Berfu olduğunu farkettim ve hemen ayağa kalktım.Berfu'nun bal rengi gözleri yaralarımın üzerinde gezindi ve aniden doldu.Hemen kendine çekti beni ve sımsıkı sarıp sarmaladı.Bende kollarımı boynuna dolayıp ağlamaya başladım.