Verliefd op mijn nieuwe broer || VOLTOOID

9.

Pov. Melanie
Ik sta op. We moeten weer naar school. Ik heb heel moeilijk geslapen, ik weet niet hoe het tussen Noah en mij zit! Ik wil hem vandaag niet tegenkomen op school. Hij is zo een grote egoïst. Z'n ego is nog groter dan Rusland!

"Goedemorgen?" Zegt hij. "Je kan me niet negeren, hoor!" Zegt hij boos.
"Zoek het uit! Het is uit." Zegt hij en weer springen de tranen in m'n ogen en ik doe de deur open. Ik heb me kleren al aan en geen make-up op. "Wat is er?" Vraagt Emma. "Hij heeft het uitgemaakt! Hij zei dat dit niet ging werken!" En ik begin weer te huilen. Ze trekt me in een knuffel.

"Waarom doe jij dit? Gisteren waren jullie nog zo verliefd. Maar Neehoor meneer maakt het uit!" Roept ze boos naar Noah die buitenkomt. "Het is ook mijn schuld, ik heb hem genegeerd waardoor hij het uitmaakte!" Zeg ik en ik stap op de fiets. Noah zegt nog steeds niets, hij is nog geschrokken want hij ziet zo wit als een spook.

"Wat is er gebeurd?" Vraag ik aan Noah die naast me zit. "Je ligt in het ziekenhuis. Je hebt een ongeluk gehad met een auto, hij kwam de zijstraat uit en reed tegen je aan." Zegt Noah rustig. "Moet je niet naar school?" "En daar denk je aan? Je ligt in het ziekenhuis! Ik ben er voor je. Na school komt Emma langs, ik blijf bij je. En ik ben er voor je, zoals ik net ook al zei!" Zegt hij en ik zoen hem. "Uh,,, we zijn niet meer samen." Zegt hij zachtjes. Kut, waarom niet? Ik houd van hem! "Waarom niet?" "Ik heb het uitgemaakt, het ligt allemaal ingewikkeld. Met onze ouders." Zegt hij en de tranen rollen over m'n wangen. "Hoelaat is het?" Vraag ik. "Half 2. Ik zit hier al vanaf half 9 te wachten, tot jij wakker word." Zegt hij met een glimlach. Hij geeft om je! Waarom maakt hij het dan uit? Uh,, misschien om je ouders? Ja, maar dan maak je het toch niet uit, het is je ware! Stomme tweestrijd! "Waar denk je aan?" Vraagt Noah. "Niks. Ik herinner me gewoon precies wat er gebeurde."

We reden weg en Noah zei de hele tijd niks, Emma keek de hele tijd boos naar Noah. Ik dacht de hele tijd aan Noah: Ik hou van hem, je moet hem niet loslaten. Vecht voor hem, als hij dat ook voor jou doet weet je dat hij de ware is. En met die gedachte hoorde ik een toeter naast me. Ik viel keihard op de grond met m'n fiets op me. Ik hoorde Noah nog roepen, maar alles werd zwart en ik was bewusteloos.

"Gaat het?" Vraagt Emma, die binnen komt stormen. "Jahoor." Zeg ik zachtjes. "En jij! Jij! Urgh!" Zegt Emma. Daniël en Clara komen ook binnen. "Hey, jij. Hoe gaat het?" Vraagt Clara. "Wel goed." Zeg ik terug. "Wij gaan even drinken wat drinken halen met iets zoets." Zegt Noah. Daniël stemt mee in en ze lopen naar de kantine.

"Dat je niet boos bent op hem!" Zegt Emma. "Kan niet. Ik houd van hem." Zeg ik terug. "Maar hij niet van jou, dus ga met iemand anders." Zegt ze kil. "Doe niet zo bot!" Zeg ik.

Noah en Daniël komen weer binnen.
Met 3 flesjes Jillz, waardoor ik moet lachen. "Zonder alchohol voor onze patiënt!" Zegt Noah en hij geeft me het flesje. "En jij hebt gewoon Ice Tea?" Zeg ik lachend. "Ik ga in het ziekenhuis geen alcohol drinken!" Zegt hij lachend en hij geeft me een chocobroodje. "Dankje, hoe duur was het?" Vraag ik terwijl ik geld uit m'n tas haal. "Gratis." Zegt Noah die z'n hand op m'n hand legt. "Moet ik je echt niet betalen?" "Mij niet." Zegt Noah. "Hoe was school?" "Saai." Zeggen Clara, Emma en Daniël tegelijk. "Straf gekregen?" Vraagt Noah grijnzend aan Daniël. "Misschien!" "Je moest erbij zijn. Hij ging tegen mevrouw Dex in." "Kon niet, ik was bij m'n zussie!" Zegt hij. Het doet me pijn dat hij zus zegt. Ik wil hem als m'n vriendje, ik wil hem bij me hebben. Ik wil z'n lippen raken. Ik wil dat onze ouders boos worden, maar dat we ons er niks van aantrekken, maar het kan niet.

"M'n been moet in het gips." Zeg ik en ik kijk naar m'n been. "Je hebt echt een flinke smakkerd gemaakt. Je hoorde echt keihard Kadoef. Die man in de auto reed gewoon door, de lafaard!" Zegt Emma. "Eigenlijk is het jou schuld!" Zegt Emma spottend tegen Noah.