Benim Hikayem...

beklenmeyen teklif...

Sabah kalktığımda evde değildim. Dün gece ne olmuştu. Başım artık ağrımıyordu yeni bir işlev elde etmişti zonkluyordu. Ah tabi hatırlıyorum bardaydım, bir adam gelmişti sonra eymen,yumruklar ve beni taşıyan kollar...

Ayağa kalkıp bir kaç kez seslendim ama ses gelmedi. "Eymen!" Ahşap ama şık görünümlü merdivenden yukarı çıktım. Ev sade ve hoştu. Yukarı çıktığmda sağdaki kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açtığımda ahh açmaz olaydım. Eymen sadece alt eşofmanı ile saçını kuruluyordu. Vicudu kaslıydı ve ıslak saçları dikkat çekiyordu. "Öyle bakmaya devam edecek misin?" Birden kendime geldim ve gözlerimi kaçırdım. "Şey be dün gece için yani saol" ah niye kekeliyordum ki. Fark etmişti ve suratında ukala bir gülümseme belirdi. "Önemli deil dememi bekleme başıma çok iş açıyosun." Tişörtünü giyip bana döndü. Hadi ama giymesende olurdu. Ah defne ne saçmalıyosun!! "Hey ben sana beni kurtar demedim. Tamam saol ama biraz mütevazı olup önemli deyil filan der insan demi. Ah dur ama sen insan mısın ki?" Tamam biraz ileri gitmiştim. "Sözlerine dikkat et seni ordan almasaydım o herifin ne yapacağı belliydi. Evet seni orda kurtarma ya da bilirdim ama kurtardım demi ve şimdide gelmiş insanlığımı mı sorguluyorsun!!" yüzüne bir gülümseme belirdi ama mutluluktan değil, sinirden." Sana yardım eden de hata! Gidebilirsin defne ha unutmadan mütevazı olayım bari, seni o adamın elinden kurtardığım, bayıldığında sokakta bırakmayıp eve getirdiğim için insan değilim! Tamam önemli deil. Gidebilirsin" Kahretsin haklıydı. "Eymen şey ben özür dilerim öyle demek istemedim sadece sen öyle tavır takınınca" hadi ama haksızdım. "Tamam gidiyorum özür dilerim." Kapıdan çıktım ve bir taksi çevirip taksiye bindim. Aptal defne aptal aptal. Çocuk o kadar yardım etti sen daha ne bekliyorsun ki. Evin önüne geldiğimde parayı ödeyip hızla indim. Eve girer girmez mete ve eda yanıma geldiler. "Defne ne oldu? Nerdeydin?" Bu soruları hiç kaldıracak halim yoktu ama onları telaş içinde bırakmamam lazımdı. Dün hiç bişe demeden göndermiştim onları. "Ya dün sadece bir çocuk sarkıntılık etmişti. Eymen'de sağolsun işte çocuğa haddini bildirdi. Siz gittikten sonrarada yorgunluktan sanırım bayıldım Eymen'de evine götürmüş." Tamam şimdi rahat bırakırlardı sanırım. "Defne be-ben şey neden bana söylemedin?" Mete'ye döndüm. Ah sanırım yanımda olduğu halde beni koruyamadığı için pişmandı. "Tabi söylerdim ama sen lavabodaydın merak etme bişe olmadı Eymen halletti" evet Eymen halletti ama ben çocuğa neler dedim.
"Şey ben biraz dinlensem iyi olacak"
Eda ve mete anlayışla başını salladılar
Ve odama gidip yatağa uzandım. Ben nasıl özür diliycektim. Mal defne çocuk seni kurtarıyor sen gidip insan mısın? Diyosun. Hem hastaneye de götürmüştü. Benim ne yapıp edip aramı düzeltmem lazımdı. En azından kırgınlığını geçirmem. Sabah okula gider gitmez.

Hızla kalkıp hazırlandıktan sonra birşeyler atıştırıp çıktım. Eda ile farklı bölümler seçmiştik ve saatlerimiz uymuyordu malesef. Annemle de ne zamandır konuşamıyordum. Bu gün Eymen'i ikna etmem lazımdı. Be bana kırgın olmadığını söylemesi lazımdı. Onunla her türlü kavga ederdim. Ama bana iyilik yaptığı halde onu azarlamam yanlıştı.

Okula gittiğimde bahçeyi aradım ama yoktu. Derse de girmedi. Acaba bişe mi olmuştu? Yok canım ne olacak normal de de dersleri yapmıyordu. Dersler sıkıcı geçmişti. Ders harici kantine gitmiştim. Yanıma bir çocuk gelmişti. Cana yakın bir çocuktu ve biraz meraklıydı. Bu okulun gazetesini çıkarıyormuş. Bana bir kaç soru sormuştu ve verdiğim cevaplardan sonra 'bunlar bir işime yaramaz'diyip gitmişti.

Okulda bir kaç çocuğa numarasını sormuştum fakat bulamamıştım. Tabi ya eymenin numarası erkeklerde ne arar kızlarda mutlaka vardır. Sarışın ve havalı olan aynı zamanda bir kaç kez Eymen'in etrafımda gördüğüm kızın yanına gittim. "Şey birşey soracaktımda" ukala bir şekilde suratıma baktı "sor" ağzının ortasına vurasım geldi. "Acaba Eymen'in numarası var mı?" Kız kahkaha attığında ne kadar iğrenç olduğunu fark ettim. Kız güzeldi ama davranışları, anlarsınız ya. " kızım sen boşuna soruyorsun Eymen senle ilgilenmez" allahım sabır " ilgilensin diye değil zaten hayat memat meselesi" kız numarayı verdi. Ve giderken " şansını hiç deneme bence " demesi sinirimi bozdu. "Sen denemişsin de sonucunu alamamışsın galiba" diyip kızı kapak ettiğimde suratı kıpkırmızı olmuştu ve öyle baka kalmıştı.

Eymen'e hemen mesaj atmıştım. 'Eymen konuşmamız lazım (defne).'
Mesajı gönderdikten sonra bir süre bekledim ama cevap gelmedi.

Taksiye binip eve döndüğümde kimse yoktu. Büyük bir ihtimal. Eda az önce çıkmıştı. Mete"de arkadaşlarıylaydı. Odama geçip üzwrimi değiştirdikten sonra mesaj sesiyle telefonu elime alıp yatağa uzandım.

Gönderen-Eymen
'Neden'
Ne diyecektim pişmanım affet mi? hayır. Yalvarmıyacaktım ama o haklıydı.

Gönderilen-Eymen
'Sadece birşey konuşmak istiyorum'
Yaklaşık beş dakika sonra mesaj geldi.

Gönderen-Eymen
'Tamam yarın saat 10'da kantinde ol.'
Evet defne yarın artık ne yapıp edip kendini affertirecektim.
Ama şimdi uyumam lazımdı.

Sabah uyandığımda saatin dokuz olduğunu fark etmemle hızlıca yüzümü yıkayıp giyindim ve okula gittim. Kantinde Eymen masada oturmuş ve beni bekliyordu. "Ah kusura bakma kalkamadım" cevap vermedi. "Tamam sana o gün söylediğim çok ağırdı hele ki bana o kadar iyiliğin dokunmuşken ama özürden başka ne yapabilirim ki"
Suratım düz bir ifadeyle baktıktan sonra verdiği cevapla şok oldum.

"Eğer barışmak istiyorsan bir şartım var. Bu gece sevgilim olacaksın"

Hahahayt. Acaba neden??? Ve defnenin cevabı ne olacak?? Kusura bakmayın elim kapıya sıkıştığı için yazamadım ama en azından kısa da olsa yazdım neyse bir hatam olduysa af ola. Bu arada okuyan varsa beğendim. Gerçekten şu an gecenin körü ve ben bunu yazıyorum. İyi geceler.

EMEĞE SAYGILI...