Sudan Çıkmış Maceralar

15. Bölüm

********************************

Yağmur dan

Şu son üç ayda nasıl bir konuma gelmiştik hiç bilmiyorum. Her şey o kadar hızlı gelişti ki duygularımı dahi çözemiyorum, ama tek bir duygudan eminim adını bilmiyorum duygunun huzur desem huzurlu değilim pek mutlu desem mutlu da değilim güven bazen nerede olduğumu bile bilmiyorum ki kendimi güvenli hissedeyim. Ben bu duyguya sevdiklerimin yanımda olması diyeceğim.

Çünkü her şeye rağmen biz birlikte evimizin salonunda oturunca hem mutlu hem huzurlu hem de güvende hissediyorum. Gözümü kapatıp o havayı soluyunca dünya benim oluyor. Yanımda beni seven -yani ben öyle hissediyorum- bir sevgilim, kendimi bu hayatta en şanslı kişi olarak görmemin nedeni olan, onlar için canımı bile vereceğim arkadaşlarım ve beni her gün olmasa da sık sık arayıp halimi hatrımı soran bir ailem var.

Kaşığın sesini duyunca gözlerimi açtım. Kumsal elindeki tepsiyle hafif eğilmiş önümde çayı almamı bekliyordu, onu bekletmemek için bir tane küp şekeri çayın içine atıp tepsiden aldım. En son Eren'e verip çayı almasını bekledi oda hemen aldı ve sehpanın üzerine koydu sonra tepsideki diğer çayı da alıp iki tane küp şekeri içine attı. Sanırım o da Kumsal'ın idi, Kumsal tepsiyi mutfağa bırakıp salona geri geldi, çayını aldı ve karıştırdı.

Herkes biraz gergin gibiydi sanki. Böyle olmalarını istemiyordum tamam şuan içinde bulunduğumuz durum pek iç açıcı değildi fakat yapabileceğimiz bir şey yoktu. Konuşmak için öksürdüm ve söze başladım birinin şu konuşmayı yapması gerekiyordu sonuçta,

'' Hey şimdi beni iyi dinleyin bu konuşmayı yapacak son kişi bile değilim ama başka seçenek yok. Tamam pek iyi bir durumda değiliz bir mafyaya korumalık yapıyoruz başımız belada olabilir normal insanlar gibi paramız bitti diye sevgililerimiz aldattı diye üzülmüyoruz. Fakat yine de birlikteyiz birimizden birine bir şey olmadı. Ailemiz yanımızda ve ne zaman istersek bu işten çıkacağımızı biliyoruz. Konuşmayı pek beceremem ama şu asık suratlarınızı ve gergin halleri bırakın lütfen normal bir hayat yaşıyoruz gibi devam edelim annelerimiz gelecek ve bizi bu halde görmelerini istemiyorum en azından huzurluymuş gibi yapın, hem action istiyorduk alın size action ın anası ayy içimi baydınız bakmayın mal mal suratıma hadi erkekler bay bay evinize babamın sizi tüfekle kovalamasını istemiyorum. ''dedim ve yerimden hızla kalktım gaza gelmiştim, soğuk çayımı iki yudumda tepeme diktim.

Huhh be rahatlamıştım.

Herkes bana deli şey etmişim gibi bakıyordu. O kadarda kötü değildim ya ben bunları düşünürken Irmak ağzını kapattı ama güldüğü için pırşşt gibi bir ses çıkardı sonra herkes bunu bekliyormuşcasına kahkahalara boğuldu. Gözüm Kerem'e takıldı bana bakıp gülümsüyordu. Yanına gidip dudaklarına bir öpücük kondurdum '' Gitmelisin artık anneler gelir birazdan '' dedim. O ise hala gülümseyerek gözlerime bakıyordu.

Biraz benim taklidimi yaptıktan sonra erkekleri göndermiştik ama Batu gitmedi.

*********

Irmak tan

Kapının çalmasıyla hepimiz -Batuhan hariç- yerimizden sıçradık. Heyecanlıydım çok özlemiştim hepsini neredeyse 7-8 aydır görmüyürdüm bana 1 buçuk senedir annelik babalık yapan insanları. Hepimiz kalkıp kapıya ilerledik, Yağmur kapıyı açıp en sevecen ve tatlı sesiyle '' Hoş geldiniz anneler ve babalarım'' dedi ve direkt Sevda teyzenin boynuna atladı ve içeri girdiler.

Kumsal ve Yağmur babalarına sarılmış öpüyorlardı. Kendimi sanki dışlanmış gibi hissettim ne bileyim şuan saçmalıyorum ama öyle iste.

Gözlerim buğulanmaya başlamıştı bile yavaş adımlarla kalabalığın arasından geri çekilirken birinin bana sarılmasıyla dondum kaldım. Şaşırsam da kollarımı ona doladım çok çok sıcaktı ve güzel kokuyordu kadın sonra geri çekilip diğer taraftan sarıldı.'' Sen Irmak olmalısın maşallah ne kadarda güzelsin çok da zayıfmışsın kuzum kilo al biraz. Bu arada ben Batuhan'ın annesiyim.'' Dedi geri çekilerek ve yüzümü ellerinin arasına alıp okşadı.