The Island

Hoofdstuk 4

P.O.V: De 'wijze vrouw'

'Hallo' zegt een zware stem. Ik draai me geschrokken om. Luke en Lana komen binnen gestormd. 'Wat is er?' vraag ik glimlachend naar mijn 'dochter'. 'Luke heeft wat te vertellen, hij wou je er bij moeder' zegt Lana. Ik kijk hem met grote ogen aan en schud mijn hoofd. 'Ga zitten' zegt Luke. Ik zucht en neem plaats op een stoel. Luke en Lana nemen ook plaats. 'Kijk, Lana. Dit is een eiland snap je dat?' begint Luke. Lana schud haar hoofd. 'Oh god.. Dit wordt nog wat. Oke, luister goed. Een eiland is land midden in de zee. Je hebt continenten dat zijn enorme stukken landen en eilanden dat zijn wat kleinere stukjes land op zee. Dit is dus een eiland' legt Luke uit. 'Volg je het nog?' vraagt hij liefjes. Lana knikt wat moeilijk. 'Goed, wij komen niet van de hemel, jullie zijn een stam. Een stam houd in dat je een oud cultuur hebt en zonder technologie woont. technologie is elektriciteit. Elektriciteit geeft stroom waar je licht van kan maken. Snap je dat?' vraagt Luke. Lana schud haar hoofd. 'Hmm, nou ik kan dat wel laten zien als ik hier weg kom'  zegt hij. Lana knikt. 'Nou, wij, Michael, Calum, Ashton en ik komen van een continent. Buiten dit water zijn meer landen. Wij hebben dus van technologie een vliegtuig gebouwd. Dat is dat ding wat jullie waarschijnlijk zagen, daar zaten wij in. Er was iets fout waardoor het vliegtuig niet meer werkte en dus stopte met vliegen op kracht. Wij kwamen hier aan. Al die andere mensen komen niet van de Hell, zij zijn passagiers. Net zoals Michael, Calum, Ashton en ik waren' legt Luke uit. Lana laat het even overspoelen en knikt na een paar minuten. 'Wat wil je hier mee zeggen?' vraagt Lana. 'Jij bent mijn tweeling zusje, we zaten op een boot. Net zoals dat kano ding wat jullie hebben liggen bij jullie haven' zegt Luke. Lana knikt met grote ogen. 'Nou dat ding zag er anders uit. Maar wij waren 2. Jij was bij de reling naar het water aan het kijken en de boot begon te schudden door een hevige golf, je viel onder de reling door. Dat is trouwens een ijzeren buis wat als een soort hek, wat jullie om de stamleider huis hebben zitten, je belandde in het water en spoelde hier dus aan' zegt Luke. Ik knik. 'Wat, maar... De hemel bestaat die dan wel en de hell?' vraagt Lana. 'Dat weet niemand, dat is iets waar je in kan geloven, maar ook niet. Het is buiten het heelal, het heelal is alle sterren die je ziet wanneer het donker is, meerdere planeten. Planeten houden net zoals iets als de aarde in. Waar wij dus op zitten in, die ook rond zijn' leg ik uit. Lana knikt. 'Wij hebben dus, Bjin en ik, de anderen laten geloven dat je van de goden kwam. Wat al gelovig was. Ze noemen mij de 'wijze vrouw' omdat ik op alles antwoord weet. Maar dat is niet zo, ik kom ook van een continent, Bjin ook. Maar we zijn hier verder gaan leven, voor de rust. Ik heb je dus opgevoed zoals mijn dochter' leg ik uit. Lana kijkt me met tranen aan. 'Dus... Jij bent mijn moeder niet?' vraagt ze. Ik schud spijtig mijn hoofd. Lana kijkt me boos aan. 'Waarom had je het me nooit vertelt?!' schreeuwt ze. 'Nou.. Ik was bang dat je het niet zou geloven' zeg ik. Lana zucht. 'Dus jij bent mijn tweeling broer?' vraagt ze aan Luke. Luke knikt. Lana staat op en knuffelt hem. 'Ik heb je gemist Laantje' grijnst Luke. 'Ondanks dat ik je niet kende, ik denk ik jou ook' zucht Lana. Luke laat haar los en grinnikt even. 'Als we hier weg gaan, wil je dan mee?' vraagt hij. Lana knikt met grote ogen. Ik glimlach. 'Dus jij blijft hier?' vraagt Lana dan aan mij. Ik knik. 'Wij blijven hier, zodat we deze stam kunnen voortbouwen' glimlach ik. 'Hoezo?' vraagt Lana. 'Oude culturen moeten blijven ontstaan' zeg ik. Lana knikt. 'Kom Luke, we gaan het aan Jazzlin uitleggen' glimlacht Lana. Luke lacht en knikt. 'Mag dat moeder?' vraagt Lana. Ik knik. 'Op 1 voorwaarde' zeg ik. Lana en Luke kijken me afwachtend aan. 'Vergeet ons niet weer een keer op te zoeken' zeg ik. 'Zeker niet, maar we komen hier nog lang niet weg' glimlacht Luke 'niet dat ik het jammer vind, dit bevalt me wel. Maar ik zou ook wel weer graag weg willen' glimlacht Luke. Lana glimlacht ook. 'Zullen we doen moeder' zegt ze en pakt Luke zijn hand voordat ze naar buiten rent.

P.O.V: Jazzlin

Boos zit ik in mijn hut. Lana komt gewoon van de goden. Ik moest dit weten! Haar ogen!! 'Jazz?' hoor ik iemand achter me vragen. Ik negeer het en aai Tijgertje. 'He, Jazz. Luke en Lana willen je iets uitleggen' zegt de stem en legt een hand op mijn schouder. 'Laat haar niet binnen komen' zeg ik boos. 'Hoezo?' vraagt de stem en hij knielt voor me neer. Michael. 'Gewoon, ze is.... Ze komt van de goden en heeft het me nooit verteld' zeg ik zuchtend en bijt op mijn lip. 'Nee, ze willen het je uitleggen Jazz' zegt Michael. Ik zucht 'wat valt er uit te leggen?' zucht ik. Michael zucht ook. 'Van alles, wat je niet zo gemakkelijk zult begrijpen. Kom op Jazz, ga met mij mee voor mij alsjeblieft' pruilt hij. 'Laat ze maar hier heen komen, het koelt af' zucht ik. Michael knikt en loopt het schemer in. De zon begon onder te gaan.

Ik kijk Luke, Lana en Michael met grote ogen aan. Ze hebben me van alles uitgelegd. 'Ga alsjeblieft weg' zeg ik met trillerige stem en wijs naar mijn uitgang van mijn hut. 'Maar Jazzlin waarom?' vraagt Lana geschrokken. 'Nee, weg' zeg ik boos. Tijgertje staat op. 'Jazz' probeert Michael. 'NEE WEG NU, IK WIL HIER EVEN ALLEEN ZIJN MET TIJGERTJE' gil ik. Tijgertje begint te grommen en snel verlaten ze de tent. Lana geeft me nog een bezorgde blik terwijl ik op mijn 'bed' plof. Tijgertje komt naast me liggen en ik sla een arm om hem heen. 'Waarom hebben ze het me gewoon niet verteld Tijgertje?' mompel ik. Tijgertje spint wat en geeft me een kopje. Ik lach zachtjes en geef hem een kusje op zijn neus. Hij likt mijn gezicht, ik begin te lachen en knuffel Tijgertje. Diegene die ik tenminste wél kan vertrouwen.

P.O.V: Michael

'Wat moet ik nou?' huilt Lana. Luke en ik zitten beide met 1 arm om haar heen geslagen aan beide een kant Lana te troosten. 'Leg haar uit dat jij er ook niks van wist. Ik denk dat ze denkt dat jij dit altijd voor haar schuilgehouden hebt Laantje' zegt Luke. Lana knikt en geeft hem en mij een knuffel 'dankje' glimlacht ze en loopt naar Jazzlin haar hut. We horen stemmen en even later komt Lana met Jazzlin naar buiten. 'Sorry' zegt Jazzlin blozend. 'Geen probleem' glimlachen wij. 'Nu voel ik me best wel dom, dat ik zo... Zo... Ja je snapt wel zo vererend jullie gedragen heb' lacht ze. 'Ja, ik heb er gebruik van gemaakt eigenlijk' lacht Luke. 'Ja, maar wel slim' zegt Jazzlin en geeft hem een stootje. 'JAZZLIN' horen we iemand boos schreeuwen. 'Ohja, dat is waar ook... Bjin zou me straffen' slikt Jazzlin. 'Waar was je!' roept Bjin uit en pakt haar ruw beet. 'Hé rustig Bjin' zeg ik. 'Hoezo? Zij moet zich aan haar afspraken houden' roept Bjin uit. Ik zucht. 'Jullie kunnen beter gaan slapen jongens' zegt Lana. 'Hoezo?' vraag ik. 'Doe maar gewoon wat ik zeg, wie wilt er met mij mee?' vraagt ze. 'Doe jij maar Luke, ik denk dat je je wel graag met je tweeling zusje wilt vermaken' zeg ik. Luke glimlacht dankbaar en knikt. 'Dan houd ik Tijgertje wel gezelschap' glimlach ik. 'Wacht Michael' zegt Lana en rent weg. Ik blijf samen met Luke staan en wacht tot ze terug is.

'Hier, zodat je kan slapen' zegt Lana even later wanneer ze het 'bed' in de hut zet. 'Dankje' glimlach ik en neem er plaats op. Tijgertje kijkt me grommend aan. 'Rustig Tijgertje, Jazzlin is bij de stamleider, ik doe niks' zeg ik en steek mijn hand uit. Tijgertje kijkt er wantrouwend aan maar geeft hem dan een kopje, ik krab achter zijn oren en hij kruipt bij me op mijn bed. Ik verstop mijn gezicht in zijn vacht en val in slaap met Tijgertje bij me.

A/N het bed van Michael en Jazzlin moet er ongeveer zo uit zien, iets groter en waar het dienblad staat moet het zelfde printje in liggen als een kussen. SORRY kon niks anders vinden...

Wij, justwenno en this5sosgirl4evah hopen dat jullie dit een leuk boek vinden. We hebben beide echt super veel inspiratie voor dit boek en ja, beiden zijn we fan van weird things dus ja... Dat komt wel goed uit ;P

Stem, rea en deel voor extra veel!

Xxjes