Hoofdstuk 11

10 4 0
                                    

POV: Bjin
Ze weet te veel, ze mag niet terug keren, mijn geheim, ze mag het niet weten, ze is al te sterk, ze moet dood, ik ga er een eind aan maken

POV: Luke
Niet op nieuw' het laatste zegt Lana wanhopig. Ik laat het even tot me door dringen en sta op. 'We gaan haar nù zoeken!' roept Micheal. Opzoek naar Jazzlin.
-tijdsprong avond-
'Jazz!' wordt er geroepen. 'Waar is ze?' zucht Ik. 'Weet ik niet' mompelt Michael. 'Ik zag haar echt!' mompelt Ashton. Lana kijkt rond. Ze blijft hangen op een boom. 'Jongens' fluistert ze. 'Ze zit daar!' roept Calum. Jazzlin springt de boom uit en pakt een tak en loopt weg met tijgertje. 'Laat haar maar' zegt Lana snikkend. 'Ze wilt ons niet zien' snikt Lana. En ze rent weg naar haar hut. 'Lana!!' Schreeuw ik. Mijn zusje, zo kapot ik kan het niet aan zien. 'Ik moet haar helpen' zeg ik. 'Hoe bedoel je?' Vraagt Calum. 'Ze heeft nooit verwerkt dat ik haar tweelingbroer ben, ze heeft nooit met iemand erover gepraat, ik moet met Lana gaan praten, alleen!' Zeg ik. En ik loop weg naar de hut van Lana.

POV: Jazzlin
'Jazzlin!' word er gekrijst. Ik schrik en blijf staan. Dat is een stem... Een stem dit ik maar al te goed ken. 'Mama' fluister ik en draai me om. 'Jazzlin, ga naar je vriendin toe' zegt ze. Ik schud mijn hoofd. Ze heeft me voorgelogen. 'Jazzlin' roept Michael en trekt me in een knuffel. Dit is het moment dat in in stort. Ik begin te snikken. Alweer. 'Mama' huil ik en kijk op. Ze is weg, alweer. 'Mama?' vraagt Michael verbaasd. 'N-nee niks, i-ik moet naar Lana' mompel ik. 'Luke is haar achterna' zegt Calum en hurkt bij Tijgertje neer. Ashton slaat ook zijn armen om me heen terwijl ik uithuil. Ik was bijna weer terug bij begin. Bijna weer terug bij alleen in het bos leven, mensen ontwijken.

P.O.V: Lana
Jazzlin heeft gelijk. Ik moest het haar vertellen over Bjin, maar ik durfde niet. Ik was bang dat Bjin echt iedereen op ons afstuurde. Weetje het maakt niet uit. Laat alle mensen maar op mij afkomen maar ze blijven van Jazzlin en de jongens af. 'Lana!!' Schreeuwt Luke. 'Eh zusje wat is er?' Vraagt Luke. 'Jazzlin heeft alle recht om boos op mij te zijn' zeg ik snikkend. 'Hoezo?' Vraagt Luke. 'Ik moest gewoon zeggen dat Bjin de vader van Jazzlin is' zeg ik. 'Nee, hij had het zelf moeten vertellen Lana' glimlacht Luke en trekt me in een knuffel. Ik begin nog harder te huilen terwijl Luke me knuffelt. 'Mi- Misschien moet je even over alles gaan praten. Alles wat je tegen zit?' vraagt hij. 'Nee, ik..-'. 'Nee, ik ben je tweeling broer. Ja je kent me niet zo lang maar dat maakt niet uit. Ik ben te vertrouwen. Vertel me gewoon alles Lana. Alles' zegt hij en neemt me mee naar een boomstronk waar we op gaan zitten.

Na alles uitgelegd te hebben hoor ik iemand mijn naam fluisteren. Ik draai me om en zie Jazzlin staan. 'Jazz' zeg ik ongelovig. Ze knikt en slaat haar armen open. Ik ren er in en knuffel haar plat. 'Jazz' zeg ik nog een keer. 'Lana, he-...' ze zucht even en maakt zich los. Ze pakt mijn schouders vast en kijkt me dringend aan. 'Het spijt me' zegt ze. Mijn mond valt open... Nog NOOIT heeft Jazzlin zo gezegd dat het haar spijt. 'Het geeft niet, het spijt mij ook' fluister ik. Ze glimlacht verdrietig en knuffelt me weer. 'Vergeven en vergeten?' vraagt ze. 'Vergeven en vergeten' bevestig ik en voel haar glimlachen. Zelf glimlach ik ook en maak me dan los. 'Wat gaan we nu doen met Bjin?' vraag ik. 'Misschien moeten wij de hele stam tegen hem opzetten' zegt Jazzlin. 'Zou dat ons lukken?' Vraag ik. 'We hebben de goden bij ons!' Zegt Jazzlin. 'Niemand geloofd nog dat wij goden zijn' zegt Luke. 'Dan moeten we ervoor zorgen dat ze ons gaan geloven' zeg ik. 'Ja maar hoe dan?' Vraagt Luke. 'Dat zoeken we later wel uit' zeg ik. 'Zullen we eerst weer terug gaan naar het kamp' zegt Jazzlin. 'Goed iedee' zegt Ashton. Wacht Ashton o zijn er al weer had ik niet door. We lopen naar het kamp toe en als we bijna bij onze hut zijn worden we tegen gehouden. 'Halt!' Schreeuwt een van de bewakers. 'Wat wat is dit?' Vraag ik. 'Jullie mogen et dorp niet betreden' zegt een bewaker. 'Wat waarom?' Vraag ik. 'Verlaat het dorp nu' zegt een bewaker. We worden weg geduwt net zo ver todat we de weg niet meer weten. En draaien de bewakers zich om en rennen weg. 'Lekker dan we zijn midden in het bos en zelfs IK weet de weg niet!' Schreeuw ik. 'We are lost in the island' zegt Luke.

The IslandWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu