Yazdıklarım kimine eğlence oldu kimine heves kimine ise acıyarak bakılan satırlar. Buraya yazmayı çok istedim ama korktum çevreme hevesimi anlattığım kişiler hep güldü bana, utandım. Benim hayatım çok karmakarışık. Annem babam ayrı üvey annemin yanında yaşıyorum. Babam korumuyor, annem sevmiyor. Dedimki birgün aslında gecenin bi vakti kalktım ansızın dua ettim. " Allahım benimde karsıma gelecekmi ? Babamdan cok koruyacak, annemden çok sevecek birisi ? " Geçmişinde çok sevgilim olmadı. Çünkü hep karşıma doğru insan çıksın diye her önüme gelene aşık olmadım. Başımda babam yok ya hani hep namusum için yaşadım. Saf bi kızım ama erkek gibi dimdik delikanlı durmaya çalıştım. Başardım. En güzel yanıda bu ya isşte günlerden 15 Mart 2015. Karşıma çıktı. Aslında nasıl çıktı biliyormusunuz ? Ansızın, hiç ummadığım anda, aramadığım zamanda. Konya'da başladı hersey. Öyle ki bende Konyalıyım. Aynı şehirde birbirimizi hiç tanımadan hiç görmeden ama aynı ortamın içinde yaşamışız. Yeni kick boks antremandan çıktım eve sallana sallana gidiyorum yanımda kardeşim ve arkadaşımla. Çok hırslı biriyimdir antremanda dairesel tekmeyi yapamadım. Sinirlendim. Antremandan çıktım o sinirle yürüyorum Konyamın dar ama kalabalık sokaklarında. Amacım etiket değil sadece paylaşmak. Yürürken geldi iki kız omuz attı bize. Arkamı döndüm ;
- Sen kime omuz attın ?dedim.
- Sana. Dedi.
- Bana ? dedim.
- Tabi ya. Dedi.
Güldüm kendi kendime. Gittik kızların yanına konuşayım bi dedim kız bağırmaya başladı. Bagirinca tutamadim kendimi kızlarla birbirimize girdik. Herkes geldi bizi ayırdı kızlar kaçtı oradan. İleriye bi baktım iki tane sivil polisin yanında konuşuyorlar. Hemen kaçmaya başladık. Arkadaşımın çok sevdiği bi manevi abisi var onu aradık gelsin bizi alsın diye. Polislere yakalansak lisansım donacak. Abdullah hocam çok dedi bana sakın bu kick boksu kavga etmek için öğrenme sadece kendini savunmak için öğren, bu dünya savaş dünyası değil barış dünyası diye. Çok severim Abdullah hocamı yüzden dediginden çıkmadım herkese eyvallah çektim. Ama o gün sözümü tutamadım. Bi yandan içip buruk sözümü tutamadım diye, bi yandan lisans korkum var. Her neyse abi geldi yanımıza. Abinin yanında 2 kişi daha vardı. Onu ilk yanında gördüğümde çok sinir oldum kendini beğenmiş birine benziyordu. Bir yere oturduk bana laf attı size hiç yakışıyor mu kız başınıza kavga etmek diye. Yine güldüm kendi kendime peki dedim. Peki sana yakışıyor mu buraya yanımıza gelmek? Sustu birsey demedi o bana ben ona sinirli baktık birbirimize sürekli. Neyse abi bizi eve bıraktı eve gidince uzandım o gün içinde olanları düşündüm. Aklıma bi anda o oğlan takıldı. Bakışları düştü önüme uyuştum kaldım. Dedim kendi kendime Hayır Sakın aşık olmayı bırak hoşlanma beğenme bile. Tam öyle düşünürken abi aradı. Neyse iyi güzel konuştuk sonra dedi ki abim bugün o atistigin çocuğu sana ayarlayım. Yok olmaz kesinlikle dedim, Abim olur dedi. Olmaz diye ısrar ederken hatrim için dedi peki dedim. Aslında bi yandan çok istiyorum onu ama bi yandan da acaba doğru kisimi diye düşünüyordum. Ya ona aşık olurda ilerde helalim olacak kişiye ihanet edersem. Aklımda hep bunlar vardı. Derken o çocuk mesaj attı. "Merhaba". Ne hikmetse kalbim yerinden çıkacak gibi oldu. Yapma kızım yapma sakın bişey hissetme daha tanımıyorsun bile diyorum kendi kendime.