Academy for Lymphians

WHO AM I?

            Academy for lymphians
             chapter 1: WHO AM I?

  

   "YOU'RE A FREAK!"

"freak!" "freak" "freak"
paulit ulit na sigaw sakin ng mga kaklase ko.
I cant blame them, even I. yun ang tingin ko sa sarili ko a FREAK!

Bigla nila akong binuhusan ng malamig na tubig. wala akong gumawa kundi ang umiyak. ayoko silang labanan. halos araw-araw nila akong binubully, araw-araw pinapa mukha sakin na kakaiba ako.

"Siguro ganyan din ang mommy mo nu? ganyan din ang family mo. You all are freak. you dont belong here!"
sigaw sakin ni Bea.

"They're not freak!"
sigaw ko kay Bea.

bigla namang lumaki ang mata nya at sinabunutan ako.

"yes they are! you're mom is a bitch like you!" habang sinasabunutan nya parin ako.

Kaya kung tiisin ang pangungutya nila sakin, pero yung pamilya ko? hindi ko kaya. lahat na wag lang ang pamilya ko. Kahit na hindi ko sila nakilala mahal ko parin sila. kaya hindi ako papayag na ganyanin ng Bea nato ang mama ko!

Biglang gumalaw ang mga lamesa, bangko at kahit anong mga kagamitan sa classroom.

Huminto sa pagsabunot sakin si Bea at tumingin sakin.

"What are you doing?"
tanong ni Bea habang nanginginig sa takot!

"Theyre not freak!"sabi ko sa kanya habang pinapalipad parin yung mga gamit sa room.

"THEY'RE NOT FREAK!"
sigaw ko. at biglang nabasag ang mga bintana..

I can see the fear in their eyes.
nakikita ko ang mga bagay na lumilipad sa itaas.. mga papel at iba pa!

"stop it!" bigla akong nakaramdam ng hapdi sa ulo ko. nilingon ko kung sinong may gawa nun.

"Im sorry!"
pag mamakaawa ni Bea.
bigla kong pinalipad ang isang bagay papunta sa kanya. dahilan para mawalan sya ng malay at magpanic ang mga kasama nya.
tumakbo sila palabas at naiwan kami ni Bea sa loob.

Bigla akong natauhan sa ginawa ko.

"oh my god! Bea im sorry."
sabi ko ng makita ko si Bea na naka bulagta sa sahig.

what have i done! umiyak ako..
they are right. im a freak'..
bakit ba kasi lagi nalang ganito..
kung sana nandito lang sila mama..
sana okay ang lahat.. alam kung alam nila kung bakit ako ganito, kung bakit ako kakaiba.

Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang teacher namin.
nagulat sya sa nakita nya.
isang napaka kalat na classroom at basag na mga bintana.

tumingin sya sakin at kay Bea!

"God! Samantha Montreal what did you do?"
tanong sakin ni ma'am!

lumapit sya samin ni Bea at kinarga si Bea!.

"what are you? "
sabi nya habang umiiling.

Dinala nila si Bea sa ospital..

   AFTER 6 years

  "Samantha kumain kana!"
sigaw ni tita mula sa kusina.

"opo tita, susunod napo!"
sigaw ko habang sinusuklay ang buhok ko.

Its been 6 years simula nung nangyare ang incident nayun.
simula nun lumipat na kami ng school, sabi ni tita kalimutan ko nalang daw yun. pero hindi ko magawa. tinatanong ko sya kung ano ako pero umiiwas sya sa mga tanong ko. kapatid sya ni mama and i understand kung bakit hindi nya sinasabi sakin, dahil prinoprotektahan nya ako.