The Weeping Willow [On Hold]

~2~

Hij werk wakker. Hij werd wakker, alleen. Hij werd wakker, ongelukkig. Hij voelde zich uitgeslapen en tegelijk ook moe. Hij voelde zoveel. Hij woú zoveel. Hij wou opstaan, hij wou eten en hij wou naar school toe.

Langzaam stond hij recht. Hij liep naar zijn kast en haalde er een wit T-shirt en een grijze broek uit.

Hij nam een douche, deed zijn kleren aan en keek daarna in de spiegel. Een jongen met warme, bruine ogen en warrig bruin haar keek naar hem terug. Hij glimlachte naar zijn spiegelbeeld. Zijn spiegelbeeld glimlachte terug. Dat deed hij wel vaker, glimlachen, alhoewel zijn glimlach nooit gemeend was.

Hij nam zijn rugzak en liep de trap af. Hij wou ontbijten. Hij had honger. Hij kon wel een paard opeten.

Hij begroette zijn moeder, die aan de hoek van de keukentafel zat, met een dampende kop koffie. Hij liep naar de koelkast voor melk, die hij niet vond. Ze hadden niet veel, maar hij vond dat ze genoeg hadden. Hij at dan maar een boterham met water en zónder melk.

Na de boterham, die hij gulzig verorberd had, nam hij een appel. Hij had nog honger. Dat maakte hij wel meerdere ochtends mee, dat hij nog honger had, maar dat vond hij niet erg. Hij zou een hele maand willen honger lijden, als dat zijn moeder maar gelukkig maakte. Zolang zijn moeder gelukkig was, was hij gelukkig, dacht hij, maar diep in zijn hart wist hij dat hij nooit écht gelukkig zou zijn.

Misschien ooit. Hij deed zijn best, want,

geluk maak je zelf, nietwaar?

----

Hier nog een hoofdstukje :3

Vote+comment+share= lief <3