The Weeping Willow [On Hold]

~21~

Stap voor stap liep ze vooruit. Ze liep door straten die ze kende, en door straten waar ze nog nooit was geweest.

Ze voelde zich alleen en eenzaam. De maan bracht haar troost. De gedachte dat de maan over haar waakte, zorgde ervoor dat ze zich veilig voelde.

Na nog een heel eind gestapt te hebben zag ze voor zich een bos opdoemen. Ze wist dat ze er bijna was. Ze bleef verder lopen tot het asfalt over ging in de donkere aarde van het bos. De bomen torenden hoog boven haar uit. Ze vond ze impressionant.