kar yağarken unutulmuş bir şehirdi yüreğim
gökten serpilmiş sevinç tohumu gibi
avuçlarımda ümsediğinde
in nar bahçelerinden
bakraç bakraç içtim mutluluğu
öncesinde
solgun bir yken kör talihim
ye gebe kaldı düşlerim
ve
erken çıktı kozasından
kanatları kırılmış kelebeğin varisleri
kar yağarken unutulmuş bir şehirdi yüreğim
ağzımda berkitilmiş fon parçaları olmasa
müphem bir yanılgıya kapılıp giderdim
münzevi ların asiliğinde kaybolup
çatışırdım kendimle
takılmazdı boynuma inşirah esi
kör karanlıkların sarhoşluğunda
giyotinle bölünürdü uykum
kar yağarken unutulmuş bir şehirdi yüreğim
orada çatık kaşlı ların hissiz söylemleri
ve politik ağızlarda salya sümük
talan edilirdi kentler ve lar
tanklar leri ezer
hayırla yorumlanmazdı hiç bir rüya
kar yağarken unutulmuş bir şehirdi yüreğim
orada eksik bir şeylerin acımasızlığı
kar'ın yumuşaklığıyla örtüşmez
en çok da gösterir kendini
kar yağmasa hiç bilmeyecektim kanımın t'adını
belki de sessiz bir Afrika hülyasına dalmalıyız tez elden
kar yağarken unutulmuş bir şehirdi yüreğim
mışıl mışıl bir uykuda Afrika
benzin kokuyor dudağım hala
mutluluğun kara sularında ürkek
ve yapayalnız kaldım da
kar yağarken üşümedim
sen varken kollarımda
Barış Çiçek
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kül Karası
Poesiakül karası bir dengbejin yanık sesinde vuruldum gözlerinin mülteci yalnızlığına ruhumu karanlığın en koyu tonuna bırakıp bir buğday tanesiyle dertleştim güneş içini döktü bana seni anlattım s u s t u göçebe bulutlar taşıdı hüznümü sana geç kal...
