Sanırım bir haftadır evden çıkmadım.evde yatıp duruyorum. Pek bir şey de yemiyorum. Ama böylesi daha güzel be günlük hayatıma insanlar girmiyor. Canımı sıkmıyor kimse. Küçük çocukları görünce üzülmüyorum. Böyle daha mutluyum yalnız olduğumu biliyorum ama dışarıda olduğu kadar koymuyor artık. Bazen düşünüyorum neden diğer insanlar gibi bir sürü arkadasım yok niye yalnızım diye Sonra aklıma annem geliyor. O bile sevmemiş seni kim sevsin başka. Gözlerim doluyor. Diyecek bir şey bulamıyorum.kumandamı alıp kanalları değiştiriyorum.çocukları nı arayan anneleri görüyorum televizyonda. Tekrar bir küfür savuruyorum.madem bakamayacaksın neden doğurup sokağa atıyorsun. Televizyonu kapatıp uyumaya karar veriyorum en sonunda. Herşey den uzaklaştırıyor beni. En iyi kaçma yolu diyorum kendi kendime.
