SUSKUN

İlk defa

Siz hic biriyle konuşmak isteyip kelimeleri geri yuttunuz mu? Ya da hic kelimelerin boğazınıza siyah inciler gibi dizildigini hissettiniz mi .Ben tam 5 yıldır o lanet günden beri bunları her saniye hissediyorum.O lanet andan beri... Tam 5 yıldır hic bir şekilde konuşamamak ...Ah hayır kesinlikle dilsiz değilim ya da deli.Ben sadece susmayi tercih edenlerdenim ya da suskunluğun arkasına saklanmış bir zavallı... Hic bu kadar aciz olduğumu hatırlamıyordum.Sanki 12 yaşından yani o lanet günden beri başka bir bedene hapsetmiştim kendimi.Sanki yeniden başka bir bedende doğmuşum gibi.Ah tabii ki bundan çok memnun değilim ama ben o lanet andan beri bunu seçtim .O anın ilk saniyesinde bunu seçtim .Susmayi .Belki bir kaçıştı bu benim için.Belki de bir çözüm yolu ...Şimdi yeni bir bedende canlanan harabe ruhum mutlu.Artık insanlar en azınsan beni yeteri kadar tanıyorlar .Gözlerimdeki kasvetli siyah incileri ve önüne demir bir duvar gibi koyduğum mesafemi.Ah şimdi tabii ki odamdan çıkmalı ve sevmedigim okuluma doğru yol almalıydım.Kapıyı açtığımda hic kimsenin olmamasını diledim ama hafize hanım izinli günleri dışında hep buradaydı ve ben bu evde en çok bu kadının masum olduğunu düşünüyordum."günaydın " sesini hafize hanımdan duyduğumda sadece ruhsuz bakışlarımı ona döndürüp yarim yamalak başımı salladım.Ve hemen kahvaltıya oturup bir fincan kahvemi içtikten sonra(ah biraz kacigimdır ve her gün uyandığımda bir fincan kahve içerim )yerimden hızlıca kalkıp beni bekleyen şoföre doğru yürüdüm.(Ailem çok zengindir ve okuldaki en zengin çocukta benim.Ama bundan her zaman nefret etmisimdir.)Sofor nazik bir hareketle her zaman yaptığı gibi kapımı açıp beni bindirdikten sonra okula doğru sürmeye başladı .Araba düz yolda kayarken şimdi o zengin ve şımarık çocuklarla karşılaşacağım için mutsuzdum.Okulda sanırım arkadaşı olmayan tek kız bendim.Hem kim hic konuşmayan biriyle arkadaşlık etmek ister ki.Zaten benimle konuşmak isteyen biri olsaydı ona uzaylı gibi davranırdım .Zaten ben ve suskunluğum birbirimize yeterdik.An bir arkadaşım olmasını isterdim .Sanırım en son arkadaşım 6.sınıftaki berraktı.Ölüm sessizliğine büründüğüm o andan beri konuşmamış dolayısıyla kızda benden kaçmıştı .Zaten gerçek arkadaşlık diye bir kelimenin anlamını bilmiyordum .Düşüncelerime bir son verirken hızlıca arabadan inerek okula doğru yürümeye başladım ."avşa!" .ismim biri tarafından telaffuz edilince olduğum yerde kalmıştım .İlk defa öğretmenlerin dışında ismimi bir öğrenciden duyuyordum.