Tutsak Nefes

TUTSAK NEFES:(1)

Elimde ki resme bakerken son kez dedim. Son kez Baba.Senin için döktüğüm bu göz yaşları son kez. Senin için ağlamayacaktım.Bizi terk eden adam için ağlamayacaktım.Güçlü olacaktım.

Aynada ki görüntüme bakınca ufak bir çığlık attım.Bu ben olamazdım.Gözlerim ağlamakdan kızarmış yüzümde dünden kalan göz makyajı saçlarım karmakarışık.Bu ben olamazdım. Olsa olsa bir rüya olmalıydı.Annemin ben bağırınca gelmeyince bu düşüncemi destekler nitelikteydi.

Elimdeki fotoğrafı alarak aşağı indim.Her zaman ki rüyamdı.Birazdan uyanacak ve kabustan kurtaracaktım.

Anne!!! diye bağırdım.Nerdesin...

İçim acıyordu.Rüyama bile dayanamıyordum.Birazdan Annem gelecekti.Ve Rüyam bitmiş olacaktı.Hadi ama anne gel ve bitsin bu çile.

Anne!!! Nerdesin...

Elimde ki fotoğrafa bakıp sertçe yere attım.Anne bak fotoğraf yok artık üzülme.Bak ben üzülmüyorum sende üzülme.

Annemin gelmeyesi içimde ki huzursuzluğu artırıyordu.Rüyamın ben bu sözü söyleyince annemin gelmesiyle bitmesi gerekiyordu.Sanki rüyam yeni bir hal almış gibiydi.Merdivenleri hızla çıkıp annemin odasına baktım yoktu Allah kahretsin yoktu.Sırasıyla her odaya baktığımda annemi bulamamak içimde ki korkuyu artırmişdı.

Aklıma gelen bir fikirle dışarı çıktım.Soğuk hava içime kadar işlemişdi.Nereye gidecektim şimdi. Anne bırakma beni!

Sağa sola koşarak annemi arıyordum.Elimi kalbime koyup anne bu kalp senin için atıyor sen yoksan nefes almanım bir anlamına yok.

Başımı yere eğip hıçkırarak ağlamaya başladım.Uyanmak istiyordum artik. Ama sanki zamani değil mis gibiydi.Ne kadar zorlasamda kendimi rüyanın içindeydim.

Yerdeki kan izlerini görünce Anne diye bağırdım.Anne bırakma beni ben sensiz nefes alamam.Tutsak olur bu nefes.

İzler o yeri gösteriyordu.Akarların evini. Hızla olarak kossamda kendimi ağır çekimde gibi hissediyordum.Kan ter içimde kalmişdim.Akarların bahçesine girince Anne diyerek tekrar bağırdım.İşte oradaydı.Bulmuşdum onu.Nefesimi bulmuşdum.

Koşarak yanina gittim.Annem buldum seni.
Cevap vermiyordu .Simdi bana sarılıp geçti güzel kızım demeliydi.Yere çömerek annemin yanına yattım.Biliyorum anne sinirlisin bana.Kız bağır döv ama susarak cevabını verme.Nefessiz bırakıyorsun beni.

Ellerimle anneme sarılırken bir sıvı hissetmemle olduğum yere civilenmişdim.Yavaşça ellerimi çekerken kan görmemle Hayır diyerek bağırdım.

Ölmüsdü.Annem ölmüşdü.Nefessiz kalmisdım.

Hayır diyerek yatakken kalkerken hızlı hızlı nefes alıp veriyordum.Hızla yatakken kalkarken annemin yatak odasına gitmeye karar verdim. Sakin ol Eylül.Sadece bir rüya.Birazdan anneni görecek.Öpecek ve koklayacaktın.Annemin odasinin önünde gelince derin nefes alarak içeri girdim.Anne ---- anne !!!

Yoktu yatagi bozulmamışdı bile.Neredeydi. Anne diyerek bağırken hızlıca merdivenlerden indim. Anne bırakma beni.

Kendimi yere atarken göz yaşlarını sildim.Bir rüyayla gerçek hayati alit edebilecek bir yaştaydım.Bu tepkim sacmaydı.Birazdan annem gelecek ne ağlıon duyduk yere kuzum diyecekti.

Düşüncelerim sesli bir hâl alınca başımı yerden kaldırdım.Evet Annemdi.Bana tufah gözlerle bakıyordu.Yerden kalkıp hızlıca anneme sarıldım.Annem saçımı oksarken sadece onun kokusunu içime çekiyordum.Anne kokusunu.Cennet kokusunu.

Güzel kızım noldu.

Anne nerdeydin Allah Aşkina.Sesim titrek çıkmasıyla annem kaşlarını catti. İste olduğumu biliyordun dedi.