Love Or Just A Stranger?

7

{Maya}

"Hey! Klaar om te vertrekken?"
Vraagt Paulien meelevend.

"Nee ik wil niet. Wie weet hoe Maxim reageert.."

"Je zult toch moeten. Kom pak u fiets. Het komt heus wel goed maak je geen zorgen."

Als we aan het station zijn, wil ik het liefst terug naar huis fietsen maar Paulien houd me tegen.

"Maya, ik zie Maxim daar staan. Gaan we naar hem toe?"

"Ben je gek? We zoeken gewoon een rustig plaatsje om te staan maar niet bij hem.."

"Haha oké dan."

Ik stap zo traag ik kan achter Paulien aan. Ik wil helemaal niet dat Maxim me ziet.

Hij staat nu 10 meter verder.
Ik hoop echt dat hij niet rond kijkt voor ons.

"Shit!! Hij keek me recht in de ogen!" Zeg ik paniekerig aan Paulien.

"Komt goed en stop nu maar met flippen je zit sewwes naast hem bij frans."

"Oh nee dat ook nog."

"Stop met flippen zei ik."

"Maar hij zit de hele tijd te kijken wat moet ik doen?"

"Negeer het gewoon. En wacht af."

"Als jij het zegt.."

Ik weet niet wat ik moet doen.
Ik heb het gedaan met hem. Mijn crush. Ook al weet ik er niks meer van.

"Niels vraagt of we zin hebben in koffie." Onderbreekt Paulien mijn gedachten.

"Ja leuk dan kan ik misschien even aan iets anders denken."

"Wat wil je bestellen? Niels trakteert."

"Caramel macchiato, zoals altijd."

"Oké, ik laat het hem weten."

~"we komen aan in Leuven."~
Galmt door de speakers van de trein.

"Schatjes! Alles goed met jullie?"
Roept Niels als we de trein uitstappen.

"Met mij goed maar Maya is een ander verhaal."

Ik reageer kwaad. "Ik wil het er niet over hebben oké?!"

"Jezus Maya met je slechte been uit bed gestapt?"

"Geef me gewoon mijn koffie. En zoek een leuk gespreks onderwerp." Zeg ik met een geforceerd lachje.

"Ja chef." Niels lacht erom.
Paulien rolt met haar ogen om de domme reactie van niels.

Ondertussen zijn we al in de school en ik heb Maxim nog nergens gezien. Maar we hebben zo meteen frans dus dat zal wel snel veranderen.
De pauze is voorbij.
In het lokaal zie ik hem niet.
Waar zou hij uit hangen?

De les is nog maar net bezig als de deur met een smak open vliegt en met een luide klap weer toe slaagt.

"Ook een goede morgen? Geef je agenda al maar af!" Roept de leerkracht.

"Laat me met rust wil je? Jij bent mijn baas niet ik geef jou niks."

"Heb je woensdag namiddag iets te doen? Zo niet mag je mooi hier blijven en als je al plannen hebt mag je die mooi verplaatsen!"

"Laat me met rust je bent mijn baas niet zei ik! Godverdomme ik kan hier niet eens rustig mijn dag starten!"

De leerkracht negeert hem en gaat verder met zijn les.
De stoel naast me schuift achteruit en het gespierde lichaam van Maxim laat zich zakken op de stoel.
Mijn hart gaat tekeer. Van angst en adrenaline. Zou hij iets zeggen?"

Ik steun mijn hoofd op mijn handen als ik mijn boek bekijk.
Ik snap er echt niks van,
vorig jaar was ik ook al gebuisd voor frans.

Als ik opeens een warme adem tegen mijn gezicht voel, gaat er een rilling over mijn hele lichaam.

"Geen woord over vrijdag avond, begrepen?" Fluistert een hese stem in mijn oor.

Ik knik voorzichtig.

Als hij zich weer rechtzet en onderuit laat zakken om op zijn gsm bezig te zijn, laat ik een onhoorbare zucht uit mijn mond verdwijnen.