Just Give Me A Reason 》z.m

1.4

İçinde bulundukları durum Shay ve Zayn için çok garipti.

Sadece bir hafta önce bir daha birbirlerini görmeyeceklerini düşünürken şimdi oturmuş karşılıklı kahve içiyorlardı.

Dün gece Zayn'in Shay'in ayaklarına kapanıp sızmasının ardından Shay, onu orada öylece bırakamamış ve evine almıştı.

Zar zor içeriye taşıyıp büyük çabalar sonunda onu koltuğa yatırabilmişti. 

'' Bir haftadır neredeydin? '' 

Zayn'in sorusu üzerine Shay bardağına diktiği bakışlarını kaldırıp Zayn'e bakmıştı. Açıkçası neden böyle bir soru sorduğunu merak ediyordu.

'' Ne önemi var? '' Gözlerini Zayn'in dağılmış saçlarına dikti. Yüzü buruşturma şeklinden anladığı kadarıyla başı ağrıyordu.

Omuz silkti ve dudaklarını yaladı. 

'' O kadar uzun süre bir şey yazmayınca başına bir şey gelmiş olacağını düşündüm. '' 

'' Önemi var mı? '' Sert bakışlarını kahvesinden kaldırıp ona diktiğinde susma gibi bir karar almıştı.

'' Hayatından çıkmamı istiyordun ve bende çıkmaya çalışıyorum işte Zayn. Mutlu olman gerekmez mi? '' 

Sessiz kalması Shay'in beynini daha çok allak bullak ederken bir süre kahve bardağına bakmaya devam etmişti. 

'' Sanırım artık gitsem iyi olacak. '' 

O kalkıp kapıya doğru ilerlerken Shay sadece başını sallamakla yetinmişti.