Duxeen's PoV
"Oo! Kaya tumayo ka na dyan. Yung damit mo madudumihan. At saka yung likod mo malalamigan. Tumayo ka nga diyan!" Bulyaw ko sa kanya
Tumayo naman na siya kaya naglakad na ko palabas ng palasyo.Nakakabiwsit. Hapon na hapon pinapainit ang ulo ko. Kakagising ko pa man lang.
Hindi pa ako nakakalabas ng palasyo, may naramdaman akong yumakap sa mula sa likod ko.
"Did you accept me from who i am?" he whispered at my ears.
Even raleigh is a demon." dugtong niya pa
"I don't care. At pwede ba? tigilan mo muna ako. Gusto kong mag-isip." sabi ko sa kanya
Hindi na niya ko sinundan. Tuluyan akong nakalabas ng palasyo. Pumunta ako doon sa gubat kung saan ko unang nakita si Parvatti. Nami-miss ko na rin ng batang 'yon.
"Ano nang gagawin ko? Tatanggapin ko pa kaya siya?" tanong ko sa sarili ko.
Nakaupo lang ako dito sa ilalim ng puno ng narra. Nakatingin lang ako sa malayo.
"Duxeen...." bigla akong nagulat nang may tumawag sa pangalan ko
Tumingin ako sa buong paligid. Pero wala namang tao.
"Duxeen..." babae ang boses niya
"Sino ka ba?" tanong ko tpos biglang lumitaw ang isang napakagandang babae.
"Ako si Leean. Ang dating asawa ni Sebastian." pliwanag niya sa akin.
Nagulat ako sa sinabi niya pero hindi ko iyon pinahalata.
"Alam kong hindi mo tanggap si Sebastian. Pero ito ang sasabihin ko sayo." paninimula niya
Natigilan ako sa sinbi niya. Nakinig naman ako sa mga sumunod.
"Isa rin akong ordinaryong taong unang nagustuhan ni Sebastian. Kinuha niya din ako mula sa pamilya ko." sabi niya
"Ganon ba." yun lang ang maisagot ko
"Nung una hindi ko rin matanggap na demonyo siya kaya, nagalit siya sakin at pinatay niya ako." sabi ni leean.
"Mabait siya, duxeen.Kaya kung ako sayo, tanggapin mo na siya kung ayaw mong matulad sakin." sabi ni leean.
"So it means, nanay ka ni raleigh." sabi ko
"Oo, duxeen. Isa pa ang bilin ko sayo, alagaan mo siya. Bantayan mo. Pati na rin si Sebastian. Wag mo siya laging gagalitin." utos sakin ni Leean.
