NE KADAR DAYANABİLİRSİN ?

EVDE TEK BAŞINA

Babamın beni terk etmesinin ardından anneminde beni terk etmesi ile kendimi büyük bir boşlukta buldum. Kafam çok bulanık , kendi kendime yatakta düşünüyordum. Sabahın ilk ışıklarında güneşin parıltısı yarım bıraktığım kokteylimden gözlerimi kamaştırıyordu ; bu bile beni uykumdan alıkoyamazdı . Ta ki alarm çalana kadar . Yatağımdan fırlayarak lavaboya doğru ilerledim. Sanki bugün evimde bir tuhaflık vardı ; benden önce birisi evime gelmiş , yatağımda uyumuş , lavabomu kullanmış hatta ; kişisel eşyalarımı kullanmıştı... hayır hayır bunlar sadece terkedilmişlik sendromunun bir belirtileri olmalıydı . Kendimi bu şekilde korkutmamalıydım . Lavaboda aynanın karşısına geçip kendimi izlemeye başladım . Yüzümdeki izlere göz gezdiriyordum. Hepsinin bende ayrı ayrı hikayesi vardı ; annem, babam , kardeşlerim ... Sanırım artık bunları düşünmemeliydim çünkü ; nihayetinde 2.000 kişilik kasabada tek başımaydım . Kendimi toparlayarak lavabodan ayrıldım ve mutfağa geçtim . Kendimi diyette gibi hissetme arzusu ile bir kase kahvaltı gevreği koyarak yemeye başladım . Tam o anda yukarıdan telefonumun çaldığını duydum . Koşar adımlarla yukarı çıktım . Telefonu elime aldım ve :
Arayan : Gizli Numara
Ama hayır bu imkansızdı çünkü telefonum gizli numaralardan çağrı kabul etmiyordu . Ellerim titriyerek telefonu açtım . Ürkek bir sesle : ' Alo?' Karşıda ki her kimse ses vermiyor sadece nefes alıp verme sesleri geliyordu . Bu bile beni ürkütmeye yetmişti . Hemen telefonu kapattım . Arkamı döndüğümde kokteylimin tamamen bittiğini bardağın boş olduğunu fark ettim . Yalnız yaşadığımı düşünerek aldırış etmeden alt kata televizyon izlemek için indim . Evim 2 katlı , güzel bir mimariye sahip , salonunda ise bir duvar tamamen cam olarak dizayn edilmiş ve arkaplanda bahçemi görmekteydi ve önünde de benim en iyi arkadaşım varsayabileceğim televizyonum bulunmaktaydı . Fark etmemiştim hava kararmıştı .Üzerime bir battaniye aldım ve iyice kendimi battaniye ye doladım . Her genç kızın yaptığı gibi Magazin programlarını izlemenin aksine bir korku filmi açtım .
O da ne ? Aman Allah'ım o şey de ne ! Arka bahçemde yüzünde bıçak yaraları olan elinde de bir kanlı bıçağı olan birisi vardı . Hemen battaniyenin altına girdim . Deli gibi elim ayağıma dolanmıştı . Hemen 155 i aradım :
' Alo ? Polis lütfen yardım edin . Arka bahçemde katil görünümlü bir adam var ve ben tek başıma yaşıyorum . Lütfen yardım edin . Bugün de tehdit mesajına benzer bir telefon aldım . '
Polis Memuru : ' Aa... bayan bütün kapıları kilitlediğinizden emin olun ekipler yola çıktı . 5 dakikaya evinizdeyiz . '
' Lütfen memur bey , lütfen . '
Ağlıyordum , hayatımda ilk defa böylesine ağlıyor , etrafa yardım çığlıkları atıyordum . Yorganın arasından dışarıya göz gezdirdim . Kimse görünmüyordu . Kapı çaldı . Daha da korkmuştum .
' Açın kapıyı , Polis !! '
Hemen yataktan fırladığım gibi kapıyı açtım . Yaklaşık 1.5 saat evim arandı . Polis memuru yaklaşarak : ' Efendim , evinizi tamamen aradık. Katili gördüğünüzü iddaa ettiğiniz arka bahçede de bir tane bile ayak izi bulamadık . Hayal görmüş olmalısınız . Yine de böyle bir olayla tekrar karşılaşırsanız bizi aramayı unutmayın . Hadi arkadaşlar gidelim .'
Polislere teşekkür ettikten sonra onları kapıya kadar uğurladım . Geri döndüğümde ise evimde bir koku hakimdi. Bu normal bir koku değildi . Hayır hayır olamaz . Yatağımın arkasında kanlı bir bıçak ve yanında da bir not vardı . İlk 5 dakika yaklaşamadım . En sonunda bununla yüzleşmem gerek diyerek notu elime aldım ve okumaya başladım : ' Merhaba 70 . Sen en zekimizdin . Sarışın , güzel , her zaman öğretmenimizin favorisiydin , tabii ki hademe parçası anneminde . Yeniden görüşüceğiz 70 . İntikam Vakti geldi . Ne kadar dayanabilirsin ? '
Hiçbirşey anlamamıştım .Taki arka sayfayı çevirene kadar . Hepsi benim anaokulu fotoğraflarımdan oluşan bir albüm buldum . Kendimi tutamadan ağlıyordum çünkü en arka sayfada öğretmenimin cesedinin fotoğrafı vardı . Ardından gelen 13 sayfa boştu ve isimler vardı ; en başta da benimki . Bir yandan kendimi toparlamaya çalışarak ayağa kalktım ve düşünmeye başladım . Katil aslında arka bahçemde değil tam da benim arkamdaydı.Camda ki de onun yansımasıydı .