Loraine's POV
Naglalakad ako ngayon papuntang school....hindi ako sumakay ng sasakyan....obvious ba?^_^
Malapit lang naman bahay namin sa school...gagastos pa ako kung sasakay ako....kuripot lang
..hehe“Uy!!!Beb....hintayin mo ako,bilis mo namang maglakad” napalingon naman ako...
hephephep hindi ko yan syota sadyang ganyan lang niya ako tinatawag
“Oh Ronnie nandyan ka pala...hindi naman kita napansin eh”
Meet Ronnielle John de los Reyes my childhood friend ....
Simula elementarya magkaklase na kami niyan
Kaya kung ano-ano na ang pumasok sa utak
“Diba sabi mo hihintayin mo ako ...sabay tayong papasok....huh?”
Ay patay....ngayon ko palang natandaan ....may usapan pala kami na sabay kaming papasok...
First day of school kasi ngayon...first year college na kami...
Excited lang kasi ako kaya nakalimutan ko...
“Ah...eh ....he he....sorry Ronnie nakalimutan ko...^__^”
“Sa susunod gumawa ka ng schedule o kaya planner para hindi mo makalimutan kung mayroon ka mang importanteng gagawin”
“Huwag ka nang magalit,kaya nga nagso-sorry ako sayo eh....”
“Oh sa siya ...tara na nga malilate pa tayo ngayon eh..."
At ayon pumasok na kami sa bago naming school......
At
Waaaahhhhhhh....
*O*OMO
Ang GANDA!!!!“Wow Ronnie!!!!!ang ganda ganda naman dito sa Winston Gal Academy,buti dito natin naisipang mag-aral..”
“Maganda nga rito ...dito rin nag-aaral pinsan ko ...sabi nya high tech at mas lalong maeenhance ang mga skills natin dito.”
“Sinabi mo pa kaya pala andaming mga elite students dito ...paano tayo makikitungo sa kanila? huh?”
“Simulan mo sa hindi pagiging makakalimutin at ––aw*!” hindi ko na siya pinatapos ...
“Aray naman!!kung makabatok ka parang wala ng bukas..."
Eh papaano ...binabara na naman niya ako .....–___– as usual....
Kumukuha kami ngayon ng schedule namin
scholars nga pala kami dito kaya kami nakapasok sa mamahaling school na ’to...
.
“Tara na nga...sa mga departments natin”HRM student pala ako ,ito namang si Ronnie architechture student...mahilig kasi ito sa mga drawings kaya mas bagay siya don..
Ngayon lang pala kami hindi magiging classmates...hmm...I’M FREE!!!!whooohoooo!!!!!!
Sa totoo lang para siyang nakakatanda kong kapatid mahigpit kasi ito....kaya nga masaya ako...harhar
“Oh ,eto na pala ang department mo ,sa third floor pa yung sa akin ...kita nalang tayo ngayong lunch break sa cafeteria ng school”
“Sige Ronnie ...kita kits nalang”
At naglakad na siya papunta sa room niya ....
hanep din itong school na ito hindi lang maganda ang laki pa....
Pumasok rin ako sa room ko....at... wow disiplinado mga tao dito ahhh...
tingnan lang natin after a month kung ganito pa rin silaUmupo ako sa isang bakanteng upuan ...alanganin naman kung sa may nakaupo na ... he he nasa likod ako malapit sa may bintana...
Ang ganda kaya ng view dito...Sa totoo lang kanina ko pa napapansin ..bakit ganito makatingin mga tao dito...para silang nakakita ng multo
“Hi bago ka dito?”
Ano sa tingin nito luma ako...=__=
“Oo,ikaw?”
“Dito na ako nag-aaral simula high school pa,...I'm Jewel nga pala ”
“Nice meeting you,I'm Loraine”
“Ahhmmm...Loraine ...could you please do me a favor?
Nag-meet pa lang kami favor agad? Pero sige na nga mukhang mabait na man ito,para may maging kaibigan na rin ako
“Sige,Ano yun?”^__^
“Could you please move to another chair?”
Anong sinabi nito?! ≈__≈..
at bakit na man niya ako paaalisin sa kinauupuan ko..aber“Bakit?”
“Diyan kasi nakaupo si Prince M” sinabi nya na pakurap-kurap pa ang mata .....
nakakain ba ’to ng pinagkainan ng daga??“Prince M?Sino yun?”
Wow lang at may upuan agad ....bakit meron bang nakasulat na sa kanya ito... huh?
Wait ...meron nga!!!...
wala pa nga siya dito eh...kaya pala ganon sila makatingin ...terror ba tong ‘Prince M’ na to at ganon sila makareact?...**************
First time ko pong gumawa ng story.^__^
Sana po magustuhan niyoPlease vote.
@samaki210
BINABASA MO ANG
FANGIRL PA BA?
FanfictionHello!Pakilala muna ako sa inyo.Ako nga pala si Loraine Gwen Santibañez...nakatira ako sa bahay ko...di joke lang ...nakatira ako sa beautiful city of Quezon. Fan ako ng K-pop lalong-lalo na sa mga boy group...cute at astig kasi sila lalo na kapag s...