SEN BENİMSİN

Güney ☺️☺️

Medyada Güney var
Sizin için Teoman'ın aşk kırıntıları parçasını seçtim bence dinlemelisin . Bu bölüm desima_68 için iyi okumalar 😉😉😉

Hızla ayağa kalktım . Ama dengesiz hareketimin sonucu sanki etrafımda ki herşey dönüyormuş gibi hissettim ve bir an yere düşecek gibi oldum . Ama beni tutan güçlü kollar buna engel oldu ve beni doğrultup sarıldı ben hâla olayın şokunda olduğum için bir tepki veremiyordum gözlerim yana kaydığında Savaş' ın Ateş saçan gözlerle bize baktığını gördüm . Kendime gelmeye başladığım gibi beni tutan kollardan uzaklaştım . Bakışlarımı gözlerine çıkardım ve gördüğüm duygu karmaşası hiç beklenmedik şekilde beni etkiledi ama benim bu insan aygırından tiksinmem , nefret etmem gerekmez miydi ? Neydi şimdi bu ?

-Neden geldin?

-senin için. anneannene ne kadar düşkün olduğunu bilirim merak ettim yanında olmaya geldim.

-gerek yok Can bak yalnız değilim git buradan şimdi

-Melek izin ver seni teselli edeyim çünkü seni en iyi ben tanıyorum

-Sen beni tanımıyorsun Can hemde hiç tanımıyorsun eğer tanıyor olsaydın bana o yaşattıklarını yaşatmış olmazdın

-Haklısın ama bana sadece bir gün izin ver tamam mı sadece bir gün geçirdiğimiz onca yılın hatırına

-Melek perişan oldun burada hadi ama anneannen seni böyle görse çok üZülürdü sende biliyorsun

Diye söze karıştı Buse aslında haklıydı . Anneannem beni kesinlikle böyle görmek istemezdi ama ben onu burada bırakamazdım ki ayrıca bir yere gideceksem de bu Can ile mi olmalıydı emin değilim sonuçta o beni yıllarca ağlatmış arkamdan bıçaklamış olan insandı belki bir seferliğine olabilirdi tek bir sefer .

-pekâla gidelim sadece birkaç saatliğine

Eliyle yön gösterdikten sonra " buyurun matmazel " dedi normal şartlar altında olsak gülebileceğim bir aksan da ama böyle bir durumda kendime gülmeyi yakıştıramıyordum . Savaş' ın önünden geçerken Can' a ölümcül bakışlar attığını gördüm . Can ise Savaş' A Zafer kazanmış bir komutan edasıyla bakıyordu . Savaş'ın gözleri beni bulunca ilk bir kaç saniye durakladı
ama sonra hiddetle geçip gitti yanımızdan bunun derdi ne?

Halsiz ve yorgun adımlarla ilerlerken geldiğimiz mekana giriş yaptım . Başımı kaldırdığımda Can'ın yanımda yoktu sinirle etrafa bakınırken aklıma dank eden şeyle olduğum yerde kalakaldım o günkü garson yine gelmişti yanıma

- Melek hanım

Dedi kendisine hiç yakışmayan bir gülümseme eşliğinde . Beni üst kata doğru yönlendirirken bir an için duraksadım tam bulunduğum durumu sorgulayıp kendime kızacakken vazgeçip garsonun peşine takıldım yeniden yine bana geçen sefer oturduğum yeri gösterip oturacağım sandalyemi çekti . Zoraki bir gülümseme ile yerime oturdum

-şey.. Ben buraya bir arkadaşımla gelmiştim ama kendisini göremiyorum bir bilginiz var mı acaba?

-evet efendim kendileri birazdan burada olurlar

-peki

Usulca yanımdan ayrılan garsonun ardından başımı yan tarafımda ki manzaraya çevirdim . İstanbul güzeldi . Efsanelerin şehriydi hani derler ya aşk şehri Paris diye bence asıl aşk şehri İstanbul'du . Bu cennet şehir kimilerine saray kimilerine zindandı ama hepsininde devası bu havada bu topraktaydı bulunduğum yerden bakınca karşımda ünlü ressamların elinden çıkan resimlere taş çıkaran , insanı kendisinden geçiren görsel bir şölen vardı .Can'ın çektiği sandalyenin yere bıraktığı sesiyle bakışlarımı ona çevirdim gülümsüyordu oda kendi yerini alıp bana doğru eğilince mecburi bir şekilde vücudumu ona doğru çevirdim