We Can't *H.S*

Επίλογος

Έφυγε ενώ εγώ είχα μείνει εκεί στο κρεβάτι αγκαλιά με το μαξιλάρι του το άρωμα του κοιτάζοντας το κενό. Το σώμα μου ήταν ακόμα γυμνό και πάρα τη ζέστη που είχε ένιωθα το σώμα πιο κρύο από ποτέ.

Τα δάκρυα είχαν στεγνώσει στο πρόσωπο μου. Δεν ένιωθα τίποτα παρά μόνο ένα βάρος στα πνευμόνια μου. Δεν ήξερα πλέον τι να σκεφτώ. Ήταν απλά όλο κενό.

Σηκώθηκα αργά και έβαλα τα ρούχα μου πηγα στο καθρέφτη και διόρθωσα όσο μπορούσα το μεικ απ μου και έπιασα τα μαλλιά μου σε μια απλή κοτσίδα αφήνοντας της μπούκλες να κρέμονται απλά πίσω έβαλα τα παππούτσια μου και βγήκα έξω. Άρχισα να περπατάω προς μία κατεύθυνση. Ο γάμος παίζει τώρα να γινόταν και ίσως να ήταν το τελευταιο μέρος που ήθελα να πάω . Όλοι με κοιτούσαν καθώς προχωρούσα. Σαν να ήμουν μια ξένη κάτι διαφορετικό από όλους τους αλλους. Δεν με ένοιαζε όμως. Δεν με ένοιαζε τι πίστευαν τι ένιωθαν . Δεν με ένοιαζε τίποτα απολύτως.

Περασα έξω από τα Mc Donalds είδα τα παιδιά να κάθονται και να τρώνε και να γελάνε. Ήταν εκεί και ο Λουκ και γελούσε με κάποια παιδιά. Ήταν χαρούμενος όπως και η Καμιλα αυτή τη στιγμή.

Ότι καλό και αν ξεκινάει η ζωή μου πάντα κατά στρέφεται. Πάντα κάτι πάει στραβά οτι καινούργιο έχω είναι είτε φιλιά είτε σχέση είτε αγάπη είτε τα πάντα.

Συνέχισα να προχωράω για να μην με δουν. Προχωρούςα ενώ σκεφτόμουν διαφορά σενάρια .

Ένα ωραίο μικρό διαμερίσμα. Το τζάκι αναμενό κάνοντας το χώρο να φωτίζεται με τις απαλές φωτεινές φλόγες του. Το σπίτι να μύριζε κέικ ή οτιδήποτε γλυκό. Εγώ να κάθομαι μπροστά στο τζάκι παλεύοντας με παζλ. Ξαφνικα η πόρτα να ανοίγει και γυρνάω αυτόματα το κεφάλι μου. Ο Χαρρυ κόκκινος από το κρύο μα μπενει μεσα με λίγα χιόνια πάνω στο σκουφί του. Με το που μπήκε κατευθείαν έβγαλε τα ρούχα του και γύρισε να με κοιτάξει . Ένα χαμόγελο σχηματιστηκε στα χειλη του και ηρθε προς εμένα. Λύγισε τα πόδια του και έκατςε κάτω στο χαλί μαζί μου.Άφησε ένα φιλί στα χείλη μου και κοίταξε το παζλ

"Ακόμα με αυτο παλεύεις;"

Είπε ενώ με κοίταξε

"Θα σκάσω αν δεν το τελειώσω"

Είπα καθώς τον κοιταξα. Ένα ακόμα μεγαλύτερο χαμόγελο δημιούργηθηκε τα χειλη του. Άφησε ένα φιλί στη μύτη μου και κοίταξε το χορό.

" Τι καλό έκανες και μυρίζει έτσι;"

"Κεκακια με σοκολατα"

Είπα καθώς τον είδα να κλείνει τα μάτια του και να δαγκώνει τα χειλη του με απόλαυση.

Πλησίασα και κόλλησα το μέτωπο μου με το δικό του.

"Πάμε να δοκιμάσεις;"

Είπα με ζωηράδα στη φωνή μου. Άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε.

"Μπορούν αν περιμένουν"

Είπε και με έριξε κάτω στο χαλί αρχίζοντας να με φιλάει.

Και καθώς το μυαλό μου έκανε τέτοια σενάρια που θα ήταν σε μια άλλη ζωή εφικτα. Κοίταξα γύρω μου και είδα πως είχα έρθει άθελά μου στο σημείο. Έξω κόσμος πετούσε ρύζι καθώς ο Χάρρυ και η Καμιλα έβγαιναν μαζί. Και οι δύο χαρούμενοι προσπαθούσαν να κρυφτούν από το ρύζι. Δάκρυα άρχιζαν τα τρέχουν από τα μάτια μου λυγμοι να βγαίνουν. Καθώς κοιτούσα το χαρρυ το βλέμμα του κοιτούσε τους καλεσμένους και μετά λιγο πιο πίσω σε εμένα. Τον είδα να με κοιτάει καθώς έβαλα το χέρι μου στο στόμα μου μην επιτρέποντας άλλους λυγμούς να βγουν φεύγοντας.

Αυτό ήταν το τέλος και για τους δύο .. Μάλλον..