Non Happiness

Mutsuzluğa açılan kapı

Sabah uyandım ve saate baktım. Saat 6:30. Tanrım bu günün gelmesini hiç istemiyordum. Babam, annem trafik kazası geçirdiğinden beri bu günü planlıyordu. Güya orda daha mutlu olucakmışız. Beni 5 yaşındayken ayırdığın Türkiye'ye geri götür ve orda daha mutlu olucaz de. Hepsi hikaye. Oraya gidiceğimde kazanacağım tek şey bir kaç tane daha düşman. Zaten herkes Bengü' den nefret eder. Ne kadar babamı gitmemeye ikna etmeye çalışsam da başaramadım. Annem öldüğünden beri bu günü planlıyordu ve vazgeçmeye hiç niyeti yoktu. O kazadan sonra ikimiz de hayata küstük, içe kapanık biri olduk. Babamın tek yaptığı bütün gün iş yerinde kafasını masaya gömüp çalışmak oldu. Benim ise okula gidip ders dinlemek.
*
*
Uçaktan içeri girmeyi hiç istemiyordum ve girmeden birkaç saniye önce babama baktım. Üzgün görünüyordu. Bayaa üzgün. Hayatımda ilk defa onu bu kadar üzgün görmüştüm. Normalde hep gülen bir insandı. O da benim gibi herşeyi geride bırakıp gitmek istemiyordu. O da benim gibi uçağın kapısından içeri geçmek istemiyordu. O da benim gibi mutsuzluğa açılan kapıdan geçmek istemiyordu...

Hey! Biliyorum ilk bölüm biraz kısa oldu ama ikinci bölüm 415 kelimeden oluşuyor. Bu hikayede annesinin ölümüyle hayata küsen ve içine kapanık bir kız olan Bengü'nün başka bir ülkeye giderek gerçek aşkı bulması ve hayattan keyif almaya başlamasını anlatacağım. Bu hikaye bir kitaptan veya bir yerden alıntı değildir. Zaten diğer bölümleri sizin fikirlerinizden esinlenerek yazıcam. O yüzden hikayenin daha farklı olmasını istiyorsanız mutlaka yorumlarda belirtin. İyi okumalar... Ha bu arada bununla birlikte 7 bölğm yazdım hadi çabuk hızlı hızlı vote atın da bölümler hemen gelsin ;)
(+2 vote'de yenisi gelir...)
-Zeynep