CLASSMATE LANG?(ONE-SHOT)

Chapter Two- Tadhana

                                                               'Cassiophia's POV'

 Andito na kami sa school. As usuall, magkasama na naman kami ni Terrence. Well. I'm very happy dahil nakakasama ko siya araw-araw, masaklap lang ang ideyang hanggang classmate lang ang tingin niya akin. Well, I'm used to it. Per, kahit na. Hindi ko parin namang mapigilang di masaktan.,

Music ang topic namin ngayon. Well, hindi boring dahil I love Musics.

"Okay Class, sino ba ang marunong kumanta dito? We need an example of love songs. At sa susunod ay gusto kong kayo na mismo ang gumawa ng sarili niyong kanta. All about love. That will be pass next week. Individual."  YESSSSSSSS!! I love to compose songs! 

Nagulat ako ng biglang halos lahat ng kaklase ko ay nakatingin sakin. Pati si Rence, nakatingin rin sakin. Oh? Bat nakatitig sila?.. Oh my.. Wag mo kong titigan Rence, baka sasabog na tong puso ko.

"Ma'am! Si Cass po! Maganda po ang boses at magaling kumanta!" sigaw ng bestfriend kong lokaret. Tiningnan ko naman siya na sinasabing. 'Wag-please' pero nginitian niya lang ako.

Nasundan yun ng pagpipilit ng mga kaklase ko. Hindi pa sana ako papayag ng... "Go Cass, hindi ko pa narinig ang boses mo eh. Isipin mo nalang na para sakin to. Okay?" Bigla naman akong namula sa sinabi ni Rence sakin.

Ano daw? Para sakanya? eh, kaya nga ako nahihiyang kumanta eh dahil nandiyan siya tapos ngayon sasabihin niyang para sakanya?

Biglang tumahimik ang mga kaklase ko ng marinig ang sinabi ni Rence. Maya-maya pa'y nagsimula na naman silang asarin ako kay Rence, siyempre yung bestfriend ko ang nagsimula.

Halos lahat namna sila ay alam na may gusto ako kay Rence, siya lang ang walang alam.

"Yiiiiiiiiiieeeeeeh~ Sige na Cass, para daw sakanya oh" kantyaw nila. wala na akong nagawa kundi ang tumayo at pumunta sa Harap ng klase.

Baka kung ano pa ang isipin ni Terrence at sabihing tooo ang sinasabi nila na totoo naman talaga .

Una ay maingay sila sa pang-aasar sakin. Pero nung nagsimula na akong kumanta ay bigla nalang akong nakaramdam ng sobrang katahimikan.

"Sa hindi inaaasahang

Pagtatagpo ng mga mundo
May minsan lang na nagdugtong,
Damang dama na ang ugong nito.

Di pa ba sapat ang sakit at lahat
Na hinding hindi ko ipararanas sa'yo
Ibinubunyag ka ng iyong matang
Sumisigaw ng pag-sinta..." tiningnan ko si Terrence. Mata sa mata. Wala na akong pakialam kung makahalata man siya. ang gusto ko lang ay malaman niya ang nararamdaman ko..

"Ba't di pa patulan

Ang pagsuyong nagkulang
Tayong umaasang
Hilaga't kanluran
Ikaw ang hantungan
At bilang kanlungan mo
Ako ang sasagip saýo

Saan nga ba patungo,
Nakayapak at nahihiwagaan
Ang bagyo ng tadhana ay
Dinadala ako sa init ng bisig mo
Ba't 'di pa sabihin
Ang hindi mo maamin
Ipa-uubaya na lang ba 'to sa hangin
huwag mong ikatakot
Ang bulong ng damdamin mo
Naririto ako at nakikinig saýo
Hooohh... hoooohh...
Hooohh... hoooohh...
Hooohh... hoooohh..."