Kurt Kapanı

Yeni ev

Emre'nin evi çok da uzakta değildi. İkimizde yürüyorduk. Ben her dakkada bir onun yan dönmüş yüzüne bir salise bakım hemen kafamı önüme çeviriyorum. Evet biliyorum biraz çocukça ama kendime el koyamıyorum. O sanki bana bakarmışçasına bir his vardı içimde.

"Evde birkaç arkadaşım daha olucak umarım sana sorun olmaz."

"Hepsi erkek mi?"

"Evet maalesef."

Ofladım ama o varken bana birşey olmazdı. Bir kaç ağacın arasından geçtikten sonra iki katlı siyah bir ev göründü. Emre eve koşar adımlara gitmeye başlayınca bende onu takip etmeye başladım. Evin kapısının önüne geldik arkadan sesler geliyordu. Emre kapıya sırıttı ve bana dödü

"Kesin seni görünce şaşıracaklar." dedi.

"Niye ben çok mu tanıdığım."

"Evet kurt tarafı ve vampir taraf seni kendi adları gibi çok iyi bilir." derken kapıyı açtı ve bütün yüzler benle Emre'ye döndü.

Emre kapıdan girip bana 'Gel' dermişçesine gözleri ile işaret yaptı. Kapıdan girerken üstüm başım ıslak bir şekilde girdim ve bana bakan 5 erkeğin yüzlerine teker teker baktım. Sessizliği bozan ilk ortada duran oldu.

"Hoşgeldin, Alice."

Hepsi hep bir ağızda "Hoşgeldin!" dediler.

Bende hepsine gülüşümle karşılık verdim. Emre bana o gülümseme ile tekrar baltı bende ona parıldayan gözlerimle baktım. Sanırım gözlerim artık eski rengine geri gelmişti. Emre ile ben merdivenlere yol alınca herkes işine bakmaya devam etti. Emre'ye baktım:

"Herkes ne kadar da sıcakkanlı." bunu söylerken gülümsedim.

"Onları sevdiğine sevindim."

"Peki şu an nereye gidiyoruz?"

"He evet. Senin buraya geliceğini bildiğimizden sana bir oda hazırlamıştık."

İçimden giysilerimi düşünmeye başladım. Emre de sihnimi okumuş hemen "Aa bir de annene mesaj at bir haftalığına bizde kalman gereke bilir. Ayrıca yarın eve uğrayıp giysilerini almaya gideceğiz." dedi ve bana merdivenlerin üstündeki odaların bir tanesini işaret parmağı ile gösterdi. O odanın benim odam olduğunu düşünerek oraya ilerldim.

"Emre peki senin odan neresi?" diye saçma bir soru yönelttim.

"Senin odanın tam karşısındaki oda benim odam yani eğer ayağını yere koyarsan bile sesini duyabileceğim bir uzaklıkta." dedi ve kahkahalar atmaya başladı. Bende ona katıldım.

Odaya girdiğimde karşımda gördüğüm toplu yatak beyaz bir dolap onun çaprazında aynalı bir masa duruyordu. Bir an içimden acaba niye bukadar önemli olduğum hakkında birşeyler düşünmeye başlamıştım.

"Bu arada giydi dolabında bir iki giysi var senin boyun mu bilmem ama olursa ıslakları çıkarmanı tavsiye ederim." demişti

"Tamam..abi...tamam." dedim o da bana tek kaşını kaldırmış gülüyordu.

"Neyse sen eğelencene bak ben odamda olacağım birşey istersen fısıldasan bile yeter ben gelirim." diyip bana tek gözünü kırptı ve odadan çıktı. Odamın yanında bir kapı daha vardı. Kesin orası da banyodur.
Üşüyordum, üzerimdekileri banyoda çıkarıp dolaptakilerini giydim. Dolapta siyah bir tayt ve siyah bir hoodie vardı. Onları üzerime geçirerek yatağıma atlayı verdim. Biraz sonra aklıma gelen soru ile kafam iyice karışmaya başlamıştı. Emre'ye seslendim.
Yanıma gelerek "Efendim." dedi. Ona eve gelmeden önceki soruyu sordum.

"Beni niye herkes tanıyor? Ben ne yaptım da bu kadar tanınıyorum?" dedim. Emre bana baktı ve yüzüme yaklaştı. Nefesini anlımda hissediyordum. Anlıma minik bir öpücük dokundurarak:

"Sen çök özel birisin..." diye fısıldadı. Sonra kafasını eski pozisyona alıp anlatmaya başladı.

"Sen, ilk ve son kurt - vampir melezsin." dediğinde kapı çaldı.

Yerimden fırlayarak merdivenlerden kapıya bakmaya başladım. Emre arkadan yanıma geldi ve elini belime koydu.
Elinden kurtularak merdivenlerden aşağı indim. Kapıdan ikizler girmişti.

"Jakob , Jennifer? Siz burada ne arıyorsunuz?" dedim gülümseyerek. Cevap veren Jakob oldu

"Yağmur bitti antremanına başlıyabilirsiniz." dediğimde kapıdan çıktılar.

Emre'ye baktım ve sonra kapıdan çıktım. Ev açık bir arazide idi.

"Ne antremanı?"
İlk konuşan Emre oldu.

"Hala kurt haline dönüşemiyorsun ve güçlerini kontrol edemiyorsun."

"Peki siz nereye ikizler??"

"Biz...ehm.....işimiz var."

"Peki,peki." diyip sustum.

Emre bana bakarak 'hazır mısın?' bakışı attı. Bende 'hazırım' bakışı attıktan sonra önüme geçti. Ve yere bakarak gülümsedi.

Üzgünüm bu bölüm biraz geç geldi ama şu an İtalya'dayım tatil için o yüzden yazamadım. Neyse umarım bu bölümü sevmişsinizdir.