My brother?! (Cameron Dallas)

Chapter 5

Destiny POV

En voordat je het weet is het weer maandag en moet je weer heel leuk naar school. Or nahh. Ik ben vroeg op school dus ik kan rustig alles bij mijn kluisje doen. Ik loop naar mijn kluisje en zie daar de 2 boys al staan. Dallas en Gilinsky. Ik ga tussen ze in staan en doe mijn kluisje open. "Goodmorning sweety" zegt Jack. Cameron kijkt Jack met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Goedemorgen boyzz" zeg ik. "Aiiii ben je in je vrolijke bui?" vraagt Cameron. "Ja... Ja eigenlijk wel" zeg ik. "Das ook voor t eerst. Hier moeten we maar van genieten..." zegt Cameron. Dat broer en zussen momentje eergister was eenmalig... Cameron is gewoon weer zijn associale, egoïstische zelf. En Jack... Die blijft Jack maar dat moment in het parkje, was eigenlijk best leuk. "CAMMIEEE" horen we achter ons. Cameron wordt omhelst door een blond meisje. Ik weet wel wie ze is... Cassidy. De barbie. "heyy Babe" Zegt Cameron tegen Barbie. Ik kijk met een opgetrokken wenkbrauw naar Gilinsky. Die haalt zijn schouders op. Cameron kijkt me aan. Ik maak een kotsbeweging. Jack grinnikt. En Cameron geeft me een waarschuwende blik. Hij loopt met Barbie weg. "Ugh ik walg van haar" zeg ik klagend. "Ja ik ook ze is echt een barbie" zegt Jack. "Das grappig, ik dacht precies hetzelfde" zeg ik. Hij lacht "zijn we het ergens over eens". "Zijn ze...samen?" vraag ik aan hem. "Nee ze zijn niet officieel een stel maar Cassidy hangt altijd aan hem en Cameron... Tja als die maar iets heeft om mee-" "geen details alsjeblieft... Het is mijn bròer Jack. Om te kotsen.... Echt, iewll" zeg ik. Hij lacht. "Ja maar zo is ie wel en dat weten we allemaal". ik zucht, "Ja... ja helaas wel". De bel gaat. "Welke les heb je" vraagt hij. "Economie, jij?" vraag ik. "ik ook!" zegt hij. We lopen het lokaal binnen en gaan naast elkaar zitten. Vraag mij niet waarom maar Jack valt best mee...

Samen met Cameron fiets ik naar huis. "Dus... Cassidy hè?" vraag ik aan hem. "Luister Des, het kan me niet schelen wat jij van haar vind. Ik doe wat ik wil" zegt hij bot. "Calm down Cam... Ik zei helemaal niks. Als jij 'plezier' met haar hebt en je vind dat helemaal leuk, heb ik daar niks over te zeggen" Hij begint te lachen. "oke sorry dan heb ik niks gezegd. Thanks Des." "no problem Cam" zeg ik. "Oh ja, vanmiddag komen de jongens langs, okè?" ik zucht maar het is geen negatieve zucht. "Ja prima" zeg ik met een glimlach. "Meen je dees?" vraagt hij. "Wat?" "Je vind het leuk dat de jongens komen" "Ik zei niet dat ik het leuk vond" "Ik zag een twinkeling in je ogen" "Helemaal niet" "Des, ik ben je broer. Je kent me misschien niet lang maar ik zie het aan je. Kom op vertel" "vertel wat?" "Wie je leuk vind" Ik kijk hem verward aan. "Uhh niemand" "Jaja dat zeggen ze allemaal. Kom op Des ik ben je broer. Vertel op." Goshh hij is zo nieuwsgierig! "Cam ik meen het, ik vind niemand leuk" "oke" zegt hij. Ik hoor hem nog iets mompelen maar ik negeer het maar gewoon.

Ongeveer om 5 uur is het in de woonkamer gevuld met geschreeuw, gelach en nog meer debiele jongens dingen. Ughh ik kan niet eens normaal leren! Ik loop naar beneden. "Jongens" ze horen me niet eens. Ik loop naar de keuken en pak een pan en een lepel. Ik loop terug en sla zo hard mogelijk met de lepel op de pan. Iedereen kijkt me geschrokken aan. "Luister, Heel leuk en gezellig dat jullie hier zijn maar ik wil godverdomme gewoon leren! Kunnen jullie niet ff voor 1 keer jullie bekken houden?! For the love of goddd!" zeg ik en loop weer naar boven. Ik heb morgen een hele belangrijke wiskunde toets en ik heb nog geen ene fuck gedaan dus ik moet echt leren nu.

Ik hoor geklop op mijn kamer. "binnen". Ik hoor voetstappen naar me toe lopen. "Lukt het met leren?" vraagt Jack. Ik zucht "Nee, ik snap helemaal niks van wiskunde". Hij komt achter me staan en legt zijn handen op mijn schouders. Het voelt goed. Zijn handen zijn zo... stevig. Het voelt vertrouwd. "Ik kan je wel helpen" zegt hij. "Snap jij wiskunde?" vraag ik verbaast aan hem. "Ja het is mijn lievelingsvak". "Serieus? Dat je wiskunde leuk kan vinden. Ik vind het zooo saai en stom" Hij pakt een stoel en komt naast me zitten.

"Snap je het nu?" vraagt hij. "Jack je bent een genie!" roep ik vrolijk. "Eindelijk snap ik het! Heel erg bedankt!". Ik geef hem een knuffel. Hij schrikt, maar slaat daarna ook zijn armen om mij heen. De knuffel duurt best lang. "AHUM". Jack en ik laten elkaar verschrikt los. In de deuropening staat Cameron, met zijn armen over elkaar. Awkward. "Jack, Kom je naar beneden?" vraagt Cameron zonder enige emotie in zijn stem. Jack kijkt naar de grond. "Ja ik kom" zegt hij. Hij kijkt me nog 1 keer aan en staat dan op. Hij loopt met Cameron de gang op en Cameron trekt de deur achter zich dicht.