KURTARICIM

KAR

Öncelikle kitabımı okuyup yorum yapan herkese çok teşekür ederim . Yorumlarınızla beni çok mutlu ettiniz .   Umarim bölümü beğenirsiniz. Kitap hakkında sormak istediğiniz bir şey varsa özelden veya yorumlardan sorun lütfen. Biliyorum şu an fazla okuyan yok ama inşallah çoğalır. ( medya;Rüya'nın  oturduğu çardak ve bölüm sarkisi Soner Avcı :Yalnızlıklar ) İyi okumalar
********************************
Annemle kahvaltı yaptık ve parka gitmek için annem benim üstümü giymeme yardım ediyordu . Bu durum beni gerçekten çok üzüyor.  Hayatımda belki de hep birilerine muhtaç olarak yaşayacağım. Annemden utanmıyordum artık.  O benim bedenimi benden daha iyi tanıyordu. Sadece artık birilerine bağlı olarak yaşamak istemiyorum. Aslında bunun bir yolu var. O amilyatı olursam her şey düzelicekti belki. Ya da her şey daha kötü olucaktı. Aslında benim kaybedecek bir şeyim yok. Ama annem ve babam amilyatı olmama izin vermiyorlar. Onlar da beni bu karanlıktan kurtarmak istiyorlar ama cesaret edemiyorlar. Ya her şey daha kötü olurda o masadan kalkamazsam diye korkuyorlar. Ailemin en büyük tesellisi benim yaşıyor olmam. Onlar beni yaşıyor biliyorlar ama ben yaşayan bir ölüyüm âdeta. Onlar bilmese de bu ölmekten daha kötü bir şey. Annem bana hamileyken geçirdiği hastalıktan dolayı kör olmuşum. Bu yüzden annem hep kendini suçlar. Gidebileceğimiz en iyi doktorlara gitmemize rağmen hepsi nerdeyse benzer cümleler duymuştuk. "Bu amilyat gerçekten çok tehlikeli. Büyük bir olasılıkla o masadan kalkamayabilirsin. Böyle büyük bir tehlike almaktansa amilyatı olmamanız daha mantıklı."işte bu cümle beni , karanlığıma daha da çok batırdı.
~~~~~~~~~~~~~
Annem de üstünü giyindikten sonra evden çıktık. Dışarı çıktığımızda harika bir koku vardı. Bana huzur verici koku  ve aynı zamanda huzur verici soğuk. Her adım attığımda ayağımın altında ezilen karın sesi kulağıma geliyordu ve bu beni çok fazla mutlu ediyordu. Daha önce hiç kar göremediğim için nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum. Sadece dokunup kokusunu içime çekiyorum. Bu kadarı bile beni rahatlatiyorsa onu görsem ne olurdu hiç bilmiyorum. Annemi durdurdum ve eldivenlerimi çıkarıp kara dokundum. Her ne kadar soğuk olsa da benim içimi ısıtıyordu.
~~~~~~~~~~~~~
Annemle biraz daha yürüdükten sonra parka geldik. Çardaklardan birine oturduk. Annemden sıcak çikolata istedim. "Tamam " dedi ama beni burada yalnız bırakmak istemiyordu ama ben gitmek istemedim. Zaten cafe de buraya uzak değildi.  Annem gitmeden önce kulaklığı telefonuma takıp müzik açmasını istedim. Annem şarkıyı açıp gittikten sonra o huzur dolu dakikaların keyfini çıkardım. Bu hava bazıları için soğuktu ama benim için harika bir hava ve en sevdiğim şarkılardan biri olan Soner Avcı :Yalnızlıklar çalıyordu. Ama bu huzur dolu dakikalar dah önce hiç duymadığım erkek sesi ile kesildi.
****************************
Evet bu bölümü de bitirdim . İnşallah beğenirsiniz . Bölümü yayınlayip uyuyacagim :) saat 4:32 . Lütfen yorum yapın . Bölüm kısa olduysa özür dilerim ama burda bitirmek zorundaydim heyecan olsun biraz :) Okuyan ,yorum yapan herkese teşekkür ederim.  Kendinize iyi bakın . İnşallah en kisa zamanda yeni bölümle tekrar görüşürüz .