KURTARICIM

BU GÖZLERE AĞLAMAK YAKIŞMIYOR

Merhaba . Okuduğum kitapın finali mutsuz sonla bitti . Çok ağladım . Ve birden ilham geldi ve yazmaya başladım . Bence güzel bir bölüm oldu inşallah beğenirsiniz . Oylarıniz ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen ( multimedya = Rüya ve Bora  )
********************************
Rüya'nın Anlatımı ;

Hayat... Hep acı gerçekleri yüzüme mi vuracak ? Bir insanı sevemiyecek miyim? Sevsem bile onun gözlerinin içinde kaybolamayacak mıyım? Acı ... Hep acı mi çekeceğim ? Neden ben ? Diye çok sordum . Kader ... Kaderime küsüp isyan mi etmeliyim? Yoksa acılarla , hayal kırıklığıyla yaşamayı mı öğreneyim? İstesem de öğrenebilirmiyim ki ? Bilmiyorum... Ne isyan edip kaderime küsebiliyorum, ne de bu acı ile yaşayabiliyorum. Çok korkuyorum bir gün bu acıya dayanamazsam o zaman ne olacak ? Zaman... İhtiyacım zaman ya bu karanlık dünyamda yaşamayı öğreneceğim , ya da herkesi bırakıp gideceğim .....

Aras'ın  hâlâ benim görmediğim anlamamasına şaşırdım . O gözlerimde ki karanlığı görmemiş miydi ? Yoksa umursamamış mıydı? Sorduğu soruya cevap verdiğimde odada derin bir sessizlik oldu . Kimseden çıt çıkmıyordu. Elimin üstünde bir el hissettim . Bana , ' senin yanındayım ' der gibi tutuyordu elimi . Eli sıcacık,yumuşacıktı. Sonra " Rüya  istersen odana gidelim " dedi ve elimi hafif bir şekilde sıktı Buğlem  . Neden herkes bana acıyor ? Bıktım artık . Hayatta hiç bir amacım yok. Hep birilerine bağlı yaşıyorum. Sevdiğim insanların gözlerine bakıp kalbimi ısıtamıyorum. Sadece uyku ... Acılarımın , kafamdaki saçma sorulardan kurtulmanın tek çaresi uyku... Uyumak istiyorum . Unutmak istiyorum her şeyi .Bora  neden bir şey demiyordu?

Buğlem'in  başımla onayladıktan sonra ayağa kalktık . Acı bir gülümseme ile " iyi aksamalar " diyip Buğlem'le  odama çıktık . Buğlem 'e " Canım ben biraz uyumak istiyorum . Sen tekrar aşağı in istersen ." dedim . Yalnız kalmak istiyorum ve bunu ona en kibar şekilde söyledim .

" Tamam canım sen nasıl istersen . Ama acılarını ,duygularını içine atma. Rüya  anlat kurtul acılarından . Kurtulamazsan da rahatlarsın . Tamam senin yaşadıklarını , hissettiklerini kimse anlayamaz . Ama içine atıp kendini daha çok dibe batırma. "dedi. Haklıydı . Bıkmıştım artık herkese gülerken içimde fırtınalar kopuyordu.

" Buğlem  ben dayanamıyorum artık . Herkese gülerken benim içimde fırtınalar kopuyor . Her geçen gün karanlığa , karanlığıma daha çok batıyorum. Nefesim daralıyor . Birilerine bağlı yaşamaktan bıktım. Sevdiğim insanların gözlerinin içine bakamamak canımı yakıyor . Benim için hayatın bir anlamı yok ki . Bu hayat böyle geçer mi ? Geçmez ,geçmeyecekte. Ben her gün daha da umudumu kaybediyorum. Ben de her genç kız gibi hayal kuruyorum. Sevdiğim insanı bulmak istiyorum. Onunla evlenmek , hayatımı onunla beraber sürdürmek istiyorum. O her kızın hayalindeki gelinliği giymek istiyorum. Ama olacağını sanmıyorum. Korkuyorum . Siz elektrikler gittiğinde nasıl mum arayıp küçükte olsa bir ışık bulabiliyorsunuz . O kısacık karanlığa bile dayanamıyorsunuz. Korkuyorsunuz. Ya ben ne yapayım Buğlem ? Benim karanlığımı aydınlatacak ufak ta olsa bir ışık yok. Siz elinde sonunda o ışığı buluyorsunuz . Korkunuz gidiyor. Ama benim korkularım hiç bitmiyor , geçmiyor . Alışamıyorum . Veya alışmak istemiyorum,bilmiyorum. Ama artık gücüm kalmadı Buğlem . 17 senedir boğuşuyor um bu karanlıkla ama kaybolmak yerine daha çok çekiyor beni içine. Batıyorum . Bir daha da çıkabileceģimi sanmıyorum. Biliyor musun cok düşünüyorum bir çözüm yolu olmalı diye. Buldum da ama cesaretim yok. Bir insan ölmek ister mi Buğlem  ? Ama benim icin bir şey fark etmez zaten. Ben zaten yaşayan bir ölüyüm . Ve bu benim canımı daha çok yakıyor . "
Ağlıyordu . Odada sadece Buğlem 'in  hıçkırıkları yankılanıyordu. Benim icin ağlıyordu işte . Bundan nefret ediyorum. Bana acımalarından nefret ediyorum. Dayanamadım ben de Buğlem'le  ağlamaya başladım. Birden Buğlem bana sarıldı ve omuzlarımızı birbirimizin gözyaşları ıslatıyorduk .