Umursamaz(Aşkın Karanlığı)

-8-

- SEKİZİNCİ BÖLÜM -

Bölüm Şarkısı: Taylor Swift - Style

Sessizlik ve karanlık . Tam istediğim gibi. Boynumdaki ağrı ise araba koltuğunda uyuya kaldığımdandı. Yanımdaki karartıya baktım ve Barış Demir . Mükemmelliği ile yanımdaydı.

Tüm istediğimde bu değilmiydi yanında olmak , peki neydi beni ondan uzak hissettiren . Bedenim buradaydı ama ruhum düşüncelerim tarafından kaçırılmıştı sanki . Mantıklı düşünemiyordum ,sanırım aşk bunu gerektiriyordu.

"Bana bakmaktan erimeden eve gidelim . Değil mi Mavi ? " cevap vermeden dağılan saçlarımı düzelttim ve radyoyu açtım ve onun radyoyu kapatması gecikmemişti .Sanki bunu inadına yapıyordu benim isteklerimin tersini yapması umurumda değildi ayaklarına kapanıp "radyoyu aç lütfen " felan demezdim ya da başka bir konu hakkında böyle bir şey yapmazdım . Umursamamak her zaman en iyisiydi .

"Senin evine mi ? "
"Evet , söylediğim gibi itiraz etmene gerek yok çünkü ben o sırada seni dinlemiyor olacağım ." gerçekten bu tavırları çok gereksizdi ben sadece ayak işlerini yapacağımı zannederken. Barış bey (!) tarafından sahiplenilmiştimde.

"Neden böylesin?"yola bakmaya devam etti , evinin önüne gelmiştik ama ikimizde arabadan inmiyorduk."Nasılım?" fazla ulaşılmaz görünüyordu ama bunu ona söyleyip egosunu doyurmayacaktım. "Bazen fazla iyi bazen fazla kötü. " bu da doğruydu , iş yemeğinin olduğu gün beni toparlayan oydu ama beni parçalara ayıran da oydu .

"İşte benim evim Mavi Soykan ." onu takip ettiğim zaman geldiğim yer değildi o evin dıştan görünüşü daha sadeydi ve daha küçük. "Bu evin camını kırmana izin vermem . " güldüm "Hatırlıyorsun?" arabadan indi ve kapıyı sertçe kapattı , yine cevapsız kalan sorumu arabada bırakıp indim .
*
Evin içi güzeldi hayır siyah ve tonları yoktu , resmi bir ortam gibi kahverengi ile döşenmişti ve ev dışarıdan göründüğünden de büyüktü.

"Evimi incelemen sona erdiyse bana yemek hazırlayabilirsin." yemek mi arabada 1 saate yakın uyumuştum ama boynumda çok ağrıyordu. "Yarın yersin " . "Ben şimdi istiyorum. " onunla inatlaşmaya değmezdi. Merdivenlerden yukarı kata çıktı ve bende mutfak olarak gösterdiği yere gittim . Dolapları karıştırdım , yapabileceğim hazır bir şey yoktu.

Yemek yapmayıda bilmiyordum en azından hazır pizza felan olsa iyi olurdu . Mutfağa geldi ve "Ne o Soykanların kızı yemek yapmayı bilmiyor mu ? " evet bilmiyordum , yorgun bir şekilde onayladım , "İyi zaten uğraşmaya değmez pizza felan söylerim "

"Ben aç değilim ".
"İyi,tamam 2. Katda ki koridorun en sonunda bir oda var orada uyuyabilirsin."
"Tamam, teşekkür ederim.İyi geceler."
Beyaz ve kahverengi merdivenin sonunda uzun bir koridor vardı ve en sonunda da bir kapı , içeride bir yatak ve bir dolaptan başka bir şey yoktu .
Hiçbirşey yapmadan direk beyaz yatağa yattım ve beyaz tavanda düşüncelerimi ayırdım .

Bana sürekli "benimsin" diyordu ve ben cevap olarak "kimsenin değilim " diyordum. Peki gerçekten onun beni benimsemesini istemiyor muydum? Tabiki de hayır sonuçta onu seviyordum ve onun, beni benimsemesi iyi hissettiriyordu .

Telefonumun sesi düşüncelerimi dağıttı. Gelen mesaj bilmediğim bir numaradandı.
--İyi uyu, Soykan--
__Kimsin?__
--Tanımak istemeyeceğin biri ama tanımak zorundasın, Barış Demir için--
__Barış için ?__
--Şimdilik bu kadar bilgi yeterli ve bu arada mesajı Barış'a göstermen onun için tehlikeli olabilir Soykan--

Mesajı dediği gibi Barış'a göstermemeli miydim ? Eğer ona göstermesem ve bir daha mesaj atmasını beklesem?

Evet bence doğru olan buydu eğer önemli bir mesaj alırsam Barışa iletecektim. Merakım uykumu tamamen silmişti belki evi gezebilirdim.

Odanın kapısını sessizce kapattım ve ayakkabılarımı çıkarttım , odamın yanında bir kapı yoktu ve hatta en tenha oda benimkisiydi. Yürüdüm ve benim odamın en uzağındaki odanın kapısını açtım , burası pembe ve tonlarıyla döşenmişti .Oda Barışın olamazdı peki kimin odasıydı?

Diğer kapıyı açtım benim odamın benzeri bir odaydı , onun yanındaki oda ise bir çalışma odasıydı .

Bu katta başka oda yoktu , Barışın odası alt katta olmalıydı sessizce adımladım merdivenlerden o sıra da kahverengi mobilyalarıda inceliyordum gerçekten kahverengi çok boğucuydu.

Mutfağa girdim ve orada Barış elinde ki pizzası ile uyuyordu . Onu kaldırmak için yeltendim ama içmiş olduğu çok belliydi ve bu onu daha da ağır yapıyordu . Bağırdım "Barış kalk artık !! " .

Duvara sertçe çarptım , "Bana bağıramazsın!" sesi kısık ve sarhoştu. Tek bir kelime bile etmiyordum , korkutucuydu hareketleri. "Duydun mu ? " dedi bu sefer bağırarak, kafamı salladım onaylarcasına. Bir an önce ondan uzaklaşmalıydım.

Odama çıkmaya çalıştım ama omuzumdan tutarak ona dönmemi sağladı "Odama gitmeme yardım et "
"Tamam" dedim sessizce ve bir kolunu omuzuma attı , odası yukarıda değildi. "Odan nerede? " bana ne dediğimi anlamamış bir şekilde baktı "oda mı ?" .

O kadar çok içmişti ki odasını hatırlamıyordu. Yavaşça Barış'ı merdivenlere götürmeye çalıştım ama beni hızla çevirip odada ki koltuklara yönlendirdi . Onu koltuğa yatırdım ve odama çıkmaya yeltendim ama kolumdan tutup yanına yatmamı sağladı.

Yine ve yine kovmak istedim o duyguyu ama kalbimin hızlı atışını durduramazdım. Tek çare uyumakı.

*

Kulağımda ki bağırtı ya da kedi sesi mi demeliydim . "Aa Barış , sevgilin mi ? " gözlerimi açmak istemiyordum .
Sesleri duymamak için daha çok sarıldım. Sarıldım ? . Hemen ayağa kaktım ve eteğimi düzeltip Barışa şaşkınca baktım ve dün birlikte uyuduğumuz aklıma geldi . Kalbim her an yerinden fırlayacak gibi atmaya başladı.

Uzun boylu kız yanıma geldi "sen Barışın yeni sevgilisi olmalısın." Onu umursamadan mutfağa gidip su içtim, hem bana "benimsin " diyordu . Hem de başka kızlar evine sormadan girebiliyordu . Onun felan değildim işte eğer gerçekten beni, benimseseydi böyle olmazdı sadece kendi kafasına göre konuşuyordu .

İçeriden Barışın sesi geldi . "Sevgilim değil Ekin, sadece yardımcım." kız gülerek "Ne zamandan beri yardımcılarınla uyuyorsun." onlar konuşmaya devam ederken odama çıkıp çantamı ve telefonumu aldım.

"Nereye Mavi "
"Seni ilgilendirmez ."
"Benimsin " diyip sırıttı , cidden artık bana 'benimsin' dememeliydi.
Sinirle soludum "Eğer senin olsaydım.. boşversene sadece lafta benimsin diyorsun ."

"Sadece lafta benim olduğun kanısına nerden vardın Soykan " soyadımı söylerken bağırmıştı. "Eğer senin olsaydım . Yanında uyutup, sabah uyandığında evine başka kızları almazdın ". Beni duvara itti ve "Kızlar mı ? Herhangi bir kız ya da herhangi bir konu senin bana ait olduğunu değiştirmez Mavi ". Bağırarak konuşmasa da korkutucuydu .

"Sana sadece benim olduğunu söyledim , ben şaka yapmam Mavi anladın mı ? " hızla kafamı salladım.
Sadece onundum sadece onun.