Chapter 3: Find and Paste
Kervy's Point of View
Sa'n kaya nagpunta 'yong si Shanya no? No rocks can tell where the fck she is. Nag-alala talaga ako sa kanya. Syempre responsibilidad naming ang kaibigan namin. Hindi pwedeng may mawala sa amin. Baka bumili lang siguro ng load yung si Shanya pero imposible. Mabuti pay susunduin ko muna si Acido.
Bumusina ako hudyat para pumasok si Ria sa loob ng sasakyan. Gusto ko sanang pagbuksan sya ng pinto pero hindi pwede baka may makakita pang mga schoolmate namin.
"Agosto? Ano ba kasing nangyari?" tanong ni Acido sakin na halata namang alalang-alala din.
"You know Ria, don't worry okay? I'll assure you we'll find and paste Shanny tomorrow. Better sleep and take a rest medyo mahaba din ang araw mo." Sabay hawak ko sa balikat niya. Ayoko siyang mag-alala sa mga bagay-bagay. Kami na yung bahala.
"Anong hindi mag-alala Agosto?! Kaibigan ko din si Shanny at responsibilidad sya nating lahat hindi lang kayo pati na rin ako!"
"Acido, baka muriatic yung malabas mong luha. Promise, umuwi ka na lang sa bahay nyo at take a nap. May klase pa tayo bukas. Cge na mauna kana, nakabukas 'yong gate nyo."
Hinintay ko pa syang makapasok sa loob ng bahay nila to assure na safe sya. Baka makidnap sa harap ng bahay nila mas delikado. Umalis na ako sabay bye sign. Ganun naman din siya.
Shanya's Point of View
Lumabas muna ako sa Grounds para magpahangin, napakaaliwalas kasi sa loob kedaming tao. Hindi ko alam kung saan ako patungo dahil dinala ako ng paa ko sa isang napaka abandonadong lugar at ang sangsang ng amoy. Kung abandonado 'yong headquarters ng TMP mas abandonado at napakatakot talaga.
Aaminin kong hindi ako matatakutin pero nakakatakot talaga ang lugar nato. Lord, ilayo po ninyo ako sa lugar nato.
Naaninag ko ang isang tao. Hindi ko alam kung babae ba siya o lalaki. Nakasuot siya ng hood, gloves at nakamascara. Ano kayang nakain nito no? Siguro naglalaro sila ng barkada niya ng tagu-taguan. Baka alam niya kung paano ang pabalik sa grounds.
"Ahm excuse me? Pwede mo ba akong samahan? Naliligaw kas------" Hindi na niya ako pinatapos sa sasabihin at bigla niyang sinaksak ang kaliwang braso ko. Pilit kong manlaban sa kanya pero hindi ko magawa kasi madiin niyang hinawakan ang kamay ko. Kinaladkad niya ako at pinaupo sa may napakaraming tinik na silya.
Ano ba ang nagging kasalanan ko sa kanya? Were both the typical strangers after all. What bother me most was- napagkamalan niya ba ako? Ako ba talaga ang pakay niya? After all, may mga pangyayari na coincidence lang. Pero nagkamali ako, realidad na pala tong hinaharap ko. Nilagay niya ang mga nakatali kong mga paa sa isang planggana na parang nag fish spa. Hindi pala ako nag fish spa. Muriatic acid spa na pala. Nasunog. Napakahapdi. Napakasakit.
"Pl-eee-asse, maawa ka naman patayin mo na lang ako ng tuluyan. 'wag mo na akong pahirapan. Parang hawa mo na." Bingi ba talaga siya? Hindi niya narinig ang mga hinaing ko sa halip, tinahi niya niya ang bibig ko gamit ang napakalaking karayom at nylon. Lumabas ang dugo at tumalsik pa ito sa mga mata ko. This person wasn't really torturing me-he/she made himself his own victim. When I'll die they'll bury my dead body after all he/she'll be the suspect until proven guilty.
Hindi pa siya nakuntento at sinaksak pa niya ako ng ika-47 beses sa dibdib repeating it like a chorus in a song. After all, iniwan niya ako na walang malay, nakatihaya at wasak na wasak. Until such time, my body broke up with my other half, my soul-it'll ascend in heaven.
Leon's Point of View
"Mom who the fvck was that kid?" tanong ni Shanya sa mama niya. Habang tinuro ako na nakaupo sa maygilid ng simbahan.
"You shouldn't use that word. Look, you're standing in front of Jesus and for sure he's not glad on what you did." Sabi naman ng mama niya na halatang nagagalit eh natawa ako kaya dinilaan ko siya like what kids used to.
We two live in the same place. Like, next door things? We two, always fought but few months we'd getting used to it. The feeling is mutual then destiny held us closer, faster. Mapaglaro ang tadhana at kinuha niya kaagad ang Shan ko. Ang nagbigay ng liwanag sa araw-araw kong buhay.
Gusto kong magpakamatay dahil wala na siya. Wala na ang kasama ko sa araw-araw. My bestfriend and also my lover. Our story was never cliché after all, our love made its difference. I know na hindi niya magugustuhan kapag magpapakamatay ako. She's happy when I am and I'm happy when she was.
"Naalala mo no'ng una tayong magkita? When you were 7 and I'm still the cute six-year old kid?" natatawang tanong ni Shan sa akin.
"Of course, I'll found you and ikaw lang pala ang kumumpleto sa buhay ko." Sabay kindat sa kanya
"Sus, Ghadblizyu! Bolero talaga yung mga panget no? Hayst." Sarkastiko niyang sambat.
"This was the place where our story started, I hope this is the place where we would end." Sabi ko sa kanya habang nakatitig sa altar.
"Dito lang tayo magpapakasal pero hindi tayo ditto matatapos." Saad niya sabay kiss sa cheek ko. Manyak talaga siya. I love the way who she is. Sweet.
"That's what I meant though"
Shan, you're really gay. You left me hanging. Tingnan mo parang bula na ang lahat, nawala sa isang iglap. Everything happens for a reason. Sht.
I decided on going a bar. Where I could hang myself up-Usyoso. Nag KTV ako para hindi masyadong public. Gusto kong mapag-isa.
"Sir ano po order niyo?" tanong no'ng babaeng may pink na buhok sa dulo.
"5 Sets tas isang sisig." Sabi ko sa kanya at kumuha ng pera sa wallet ko.
"Sir kayo lang ho ba mag-isa o maykasama kayong iba?" satsat niya.
"Please do your job great." I coldly said.
Thank You For Reading!
By the way, comments were highly appreciated <333
Vote|Comment|Follow
