İHANET

2.Bölümü

Havaalanı'na gelmiştik.Annem bir garip görünüyordu.

"Anne iyi misin?" dedim kafasını salladı, konuşsa sanki ağlayacak gibiydi.Aslında oda haklı kızı,tek ailesi gidiyordu.

Uçağın kalkmasına 30 dakika vardı. 10 dakikadır giriş kapısına bakıyordum. Tanımadığım kişiler geçip gidiyordu. Kimi mutlu kimi mutsuz,biz heralde hem mutlu hem mutsuzduk.

Uçağın kalkmasına 10 dakika vardı.

"Elif gelmeyecek herhalde " dedikten sonra bir cırtlak ses geldi.

"Kız aşk olsun insan bi saat kaçta gidecegini söyler dün akşamdan belli mesaj atıyorum" o kadar sevinmiştim ki anlatamam telefonuma baktığımda haklıydı 9 cevapsız çağrı 12 mesaj.

"Unutmuşum heycandan gelmiceksin diye çok korktum iyiki geldin "diyerek sım sıkı sarılıp öptüm birde selfie yapmayı unutmadık.

"Ay bide selfileri yok mu?" dedi annem ne anlar ki diyerek cevap verdim.

"Hatıra annem hatıra " dedikten sonra

"07 :30 izmir uçağı 5 dakika içinde kalkıyor. " bu gıcık ses kulaklarımı tırmalamıştı. Ama bir yandanda sevindim.

"Vakit geldi" diyerek annemin yanına gittim o kadar sıkı sarılıyordum ki anlatamam, gözlerimden yaş aktığını bile fark etmemiştim.

"Canım annem kendine iyi bak seni çok seviyorum Elif,annem sana emanet" diyerek Elif'e sarıldım.

Valizimi alıp ilerledim. Arkama bakmıyordum annemi ağlarken görmek istemiyordum.

***

Uçağa girdiğimde içimi korku kapladı uçaktan oldum olası korkarım zaten.

Birden bir gözün beni takip ettiğini hissettim arkama ani bir dönüş yaptım ama kimse bana bakmıyordu. Herkes kendi halindeydi. Yerime tekrardan oturdum yaşlı bir teyze ve bir amca oturdular onlara gülümsedim ve kulaklığımı çıkardım. En sevdiğim şarkılardan birini açtım."Faydee-Cant let go"

"Kızım bir bakar mısın? " diyen bir ses duydum kulaklığımı çıkardım ve teyzeye döndüm.

"Efendim teyze" diyerek elinde poğaça duran kaba baktım. Gözleriyle kaba doğru işaret etti.

"Birtane almaz mısın kızım?"

"Yok sağol teyze "

"Olmaz öyle al" bu kadar ısrara dayanamadım ve birtane aldım. Tadı çok güzeldi."Teşekkür ederim teyzecim."

"Birtane daha al kızım."Valla yiyince canım çekti biraz daha yiyesim gelmişti.

Diyince biraz utanmıştım.Birtane daha aldım.Yavaş yavaş yiyordum bitmemesi için.

Uykum gelmişti,gözlerimi kapamamak için zorlasamda gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu.

4 saat sonra İzmir'e gelmiştik. İzmir'in havası çok garipti garipten kastım güzeldi, yorgunluğunu alıyordu. Bir taksi çevirdim.

"İzmir 9 Eylül Üniversite'ne gidebilir miyim?"

"Tabi ki"dedikten sonra yola koyulduk. 15 dakikanın ardından üniversiteye varmıştık. O kadar büyük ki kaybolabilmek mümkündü.

Kapıdan ağır ağır ilerlerken arkamdan biri çarptı ve çarpmasıyla valizimin ve çantamın yere düşmesi bir oldu.Bilerek çarpmıştı bunu anlamamak mümkün değildi.

"Dikkat etsene!Görmüyor musun koca beni? "diyerek valizimi ve çantamı almak için eğildim.

"Çok özür dilerim. Acelem vardı" dedi ve eğildi.
En azından kabahatını anlamıştı.

"Önemli değil ama biraz dikkatli olman daha iyi herkes ben gibi tepki vermez." Diyip gülmüştüm. Oda gülümsemişti.

Valizi alıp bana vermek için ayağa kalktı bende çanta mı alıp ayağa kalkatım."Sağol" diyerek elinden valizimi aldım.

Biraz sohbet etmiştik.Yakışıklıydı,uzun boylu sert çehreliydi.İşi olduğunu söyledikten sonra gülümsedi"Tekrar görüşürüz"dedi ve gitti.
Bu çocuk biraz garipti. Aynı bölümdeymişiz zaten.Adı Bulut biraz garip bir ismi olsada hoşuma gitmedi değil.

Gizli Konuşma
-Kızım nasıl gördün mü?
-Evet kızını gördüm,biraz asabi annesiyle konuştun mu?
-Daha konuşmadım eminim Ayda'yla konuşmamı istemeyecektir.
-Sen ona göz kulak ol paranı yatırdım hesabına.
-Tamam işim zor olacağa benziyor.

***

Üniversite binasına girdiğimde 2 kız ev ilanlarına bakıyorlardı.Yanlarına gittim

"Bir kız daha bulabiliriz iyi olur ev kirası biraz yüksek 600 tl eğer 1 kız daha gelirse 200- 200 -200 bölüşürüz.

"Aynen öyle ama kim" fırsat bu fırsat dedim ve

"Ben olabilirmiyim benimde ihtiyacım var Antalya'dan yeni geldim" dedim aslında iyi demiştim,iyiki demişim yoksa halim duman...

"Aslında iyi fikir ne dersin Dilara?"

"Aynen bizde birini arıyorduk."

"Süper o zaman,ben Ayda " diyerek elimi Yanında olan kıza uzattım. Bir kaşımı havaya kaldırarak sen dercesine baktım.

"Merhaba bende Nilsu" dedi

"Bende Dilara" diyerek elini uzattı el sıkıştıktan sonra yeni eve gittik.
Yolda baya bir konuştuktan sonra nihayet yeni eve gelmiştik. Yeni ev iyidi tam bizlik 3 oda normal ev gibi içinde eşya var vardı.

Ev parasını çıkarmak için çantamı açtım 200 tl çıkarttım ve ev sahibine verdim. Evin içine girdiğimizde herkes odalarını seçmiş ve girmişti. Sanırım en iyi oda benim tam yol tarafıydı ve balkonu vardı.

Eşyaları yerleştirdikten sonra kızlarla yemek hazırladı ve yemiştik klasik öğrenci yemeği "Makarna."

Bulaşıkları ben yıkamıştım artık sıra sıra yapacaktık evde hep annem yapardı. 5 veya 6 kere ya yıkardım ya yıkamazdım sonra zaten salonda kızlarla oturduk. Baya dertleştik sanki aynı kaderi paylaşıyoruz birinin annesi birinin kardeşi ölmüş.Üzücüydü hayatımız da olan insanları bir daha görmemek kötüydü yani.

"Kim kahve ister?"Vazgeçilmezim annem bana hamileyken kahveyi çok içermiş. Ne kadar sakıncalı olsa da aşerirmiş hep.O yüzden çok severim.

"Ben"dedim ve elimi kaldırdım. Koltuğa oturdum ve kahvenin ayağıma gelmesini bekledim.

Yorum yapmayı unutmayın voteleri bekliyorum.♥