7.Bölüm

752 31 4
                                    

Multimedya: Dua Lipa-Last Dance

"Gerçekten önemli yalnız kalabilir miyiz? Senin hakkında" korkmaya başladım. Başımdan soğuk soğuk terler akmaya başladı. Çünkü bu konuşma ve ses tonu hiç iyi değildi.

"Yarın görüşürüz o zaman size kolay gelsin"El sallayarak ilerlemeye başladı.

"Evet seni dinliyorum beni korku tünelinden alacak ne olabilir ki?" diyerek telefonuma baktım açıktı bir haber gelse bana gelirdi öyle değil mi?

"Gel benimle" ilerlemeye başladık. Kuytu bir yere götürdü. Nereye götürüyordu bu çocuk beni?Furkan'ın dediği doğru olamazdı. Olmamalıydı.

Birden başımdan kaynar sular döküldüğünü hissettim. Bu imkansızdı. Sanki karşımda babam vardı.

"Şaka demi bu?Benim babam olamaz o öldü.Hayır.Hayır" gözlerim kararmaya başlamıştı.En son gördüğüm yüz babamın hortlamış yüzüydü.

***

Gözlerimi açtığımda nerede olduğumu anlamamıştım. Hemşireyi görünce buranın hastane olduğunu anlamam kısa sürdü.
Çok kötü bir rüyaydı.
İçeri Bulut üzüntülü bir şekilde girdi.
"Bulut ben buraya niye geldim?Neyse onu bırakta rüyamda babamı gördüm." diye ekledim.

Babam buradaydı. En ihtiyacım olduğunda yanımda olmayan babam buradaydı.Baba dediğimde,mezarında ağladığımda bu adam yaşıyor muydu? Çocukken çocuklarının ellerinden tutan babaları gördüğümde her zaman babamı anmıştım. Ama o yaşıyordu.Peki Bulut babamı nereden tanıyordu?Aklıma kötü kötü şeyler geliyordu.  

"Hayır kızım rüya değildi.Ben geldim ve sana her şeyi anlatacağım" Babam,rüya değilmiş. 

"Sen,nasıl olur ölmedin mi? " diye saçma sapan şeyler söyledim.

"Her şeyi anlatacağım sana kızım."
Ne yani bu şaka falan değil.Kendimi aptal hissetmiştim,ne yani bir de pişkin pişkin sana anlatacağım diyordu.
"Ne anlatacaksın bana beni nasıl bırakıp gittiğini mi?Beni nasıl aptal yerine koyduğunu mu anlatacaksın!?
"Sen şimdi ölmedin ve benim karşıma çıkıyorsun"her şey şaka gibiydi ama bir o kadar da gerçekti.Elimdeki serum iğnesini çekip,çantamı alıp kapıya yöneldim.Açıp çıktım iki dakika sonra Bulut geldi peşimden oda şaşkındı ama benim kadar değil.

"Ne diyeceğimi bilemiyorum çok şaşkınım keşke babanı dinleseydin."
Diyince sinirlerim tavan yaptı.

"Ne diyorsun ya sen ben baba diye ağlarken o aslında yaşıyormuş. Ayrıca sen nereden tanıyorsun o adamı?" diyerek arabanın ön koltuğuna oturdum. Oda sürücü koltuğuna oturdu ve uzaklaşmaya başladık.

Elimdeki telefonu elimde çevire çevire tuşladım. Annemi aradım.

-Alo
-Alo anne sen babamın yaşadığını biliyor muydun? Bana doğruyu söyle anne!
-E- e- evet
-Ne biliyordun ve bana söylemedin mi?Anne bunu nasıl yaparsınız ya ne zamandır biliyordun!?  
-En b-başından belli ama d-dur her şeyi anla..
-Kalbini kırmak istemiyorum anne. Sende çoçuğunun aptal yerine konmasına göz yummuşsun, ben şu anda seninle konuşmak istemiyorum.

Suratına kapatıp ağlamaya başladım. Her şey yalanmış en önemlisi bana nasıl demezler
Nasıl hissettiğimi bilmiyorum üzüntü kızgınlınlığı ve kırgınlığı aynı anda yaşıyorum. Hala da inanamıyorum Allah'ım sen yardım et.

Annem bile bana bu kazığı attıysa ben kime güvenecektim.

"Ayda iyi misin?" diyerek ellerini gözüme sokuyordu. Elini itip

"Yok bir şey!" dedim. Arabadan inip elimdeki anahtarla kapıyı açtım.Bu evde de kalamazdım artık.Onu benimsemiştim artık onu nasıl sevdiğimi bilmiyorum ama ondan hoşlanıyorum. Telefonuma mesaj sesi gelmesiyle irkildim.

Nilsu:
Unuttun bizi bugün gelsene bize bizde kal bugün.
Resmen imdadıma yetişmişti.
Şu aralar çok doluydum ve kafamı boşaltmaya ihtiyacım vardı.

Merdivenlerden yavaş yavaş çıktım kapıyı kapatıp orta büyüklükte olan bir çanta aldım. Bir kaç parça kıyafet aldım.
Aşağıya indim. Bulut ise ellerini başına koymuş gözlerini kapatmış duruyordu.

"Ben kızların yanına gidiyorum" diyerek orta boy çantamı elime aldım.

"Tamam seni ben bırakırım" dedi hayır desem bile götürürdü.

Kafa sallayarak onayladım. Kapıyı açtığımda babam olacak insanı gördüm gözlerim dolmuştu. Tam içeri gireceğim sırada

"Dur kızım iki dakika dinle lütfen " bir an duraksadım bir kere dinlesem sorun olmaz.

Hayır ne saçmalıyorum ben o bizi bıraktı sıra ben onu bırakcam onca zaman ne yaptıysa yine aynısını yapsın.

"Ayda hadi gidelim" diyen Bulat'a baktım kafa sallayarak.

"Tamam" dedim arabanın ön koltuğuna oturdum. Bulut arabaya binip gittik.

"Ayda senle konuşalım mı? İki dakika" dediğinde kafamı ona doğru baktım alaycı şekilde.

"Konuşmak istediğini söyleseydin evet derdim zaten. Niye ormana getirdin?" dedim arabayı bir ormanın içine sürdü.

"Senin artık akıllanman lazım "Ne alaka?

"Ben akıllıyım zaten " dediğimde bana baktı. Alaycı bir yandan üzüntülü sesiyle;

"Hiç bir şeyin kıymetini bilmiyorsun ne güzel annen baban var.Babanı bir kere dinlesen ne olur? Bak benim babam yok,senin ki geldi.Belki senin hayatın tehlikedeydi o yüzden gitti,belki babanın hastalığı var tedavi için gitti.Bir kere lütfen benim için git ve dinle sorunlarınızı çözün."
Diyordu bunları gerçekten içten dediğine emindim ama bir beni dinlesin bakalım.

"Keşke arada sırada arasaydı durumu söyleseydi.Ne dememi bekliyorsun?Babacım hoşgeldin sen ölmemiş miydin diyip boynuna yapışmama mı?
Bizi sefaletin içine bıraktı gitti.Aç yattığım günleri bilirim.
Ama oda ihanet etti bana ihanet etmeyen sen ve Elif varsın senin için bir kere dinlerim ama affetmem şimdi beni onun yanına götürür müsün?" diyerek Bulut'a baktım.

Bakalım nedeni neymiş? Bizi neden bırakmış, şaka gibiydi artık biyolojik babam vardı.

Yüzüne kocaman bir tebessüm yerleştirip kafa salladı.

Arabayı çalıştırıp ilerledi. Sanki onun babası gelmişti o kadar sevinmişti yani.Ama bu sevinç niyeydi?
"Onun nerede olduğunu bilmiyoruz ki? Nasıl bulucağız?"

"Bana telefon numarasını bırakmıştı.Sen konuşmak istemeyince belki ben ikna ederim diye."  Arabayı sakin bir kafenin önünde durdurdu.

"Geç otur bir kenara ben geliyorum arayayım" bende kafa salladım ve kafenin kapısından içeri girdim.

Bulut

Ayda'nın kafeye gitmesini bekledim.

Telefonumu elime alıp Fıratçık yazan yeri kaydırdım.

-Alo canımın içi
-Kes sesini.Konuşma ikna edebildin mi? 
-Ayıp dık dık dık kızın seni bekliyor. Kaya kafedeyiz ona göre.
-Tamam hemen geliyorum.
-Numaranı bana bıraktığını söyledim,ikna etmek için.

Bölümler düzenlenmeye alınmıştır.

İHANETHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin