Haydi Topla Şimdi Kalbimi

Gidiyorum...

(Okumadan önce yukarıdaki müziği dinlemenizi rica ediyorum.)

Umudun yağdığı gecede gökyüzünü seyrediyorum. Bir harf bile çıkmazken dilimden, kitaplar dökülüyor kalemimden. Gözlerinle sonsuzluğa gitmek istiyorum, sözlerinle değil.
Sevmek zor değilmiş. Zor olan sevilmemekmiş. Bu yüzden sen sevgiye hasret kal ben de sevilmeye...
Kalem ve yüreğimin buluşması bu kelimeler ne gece dinler ne gündüz. Geceler gözlerine, gündüzler sevgine hasret. Bu şehre ikimiz ağır geliyoruz sevdiğim. Tıpkı senin gibi sanırım bu şehirde beni istemiyor. Ben sevgine hasret bir ömür geçirmeye razıyım ama ne olur gözlerinden ayırma beni. Biliyorum bu sözlerimle kendi mutluluğum için hiçe saydım, mutluluğunu. Yok, yok sevdiğim sen mutlu ol da ben bir ömür sensiz sessiz yaşamaya razıyım. Hem merak etme yalnız da değilim. Gece, kalemim ve kağıdım en sadık dostlarım. Birgün olsun yalnız bırakmadılar beni. Dinlediler bütün dertlerimi. Hem kelimeler de artık anlıyor beni. Bir başıma koymuyolar. Olmadı sevdiğim, yapamadım. Yine kelimeler sana olan sevgimi ve hasretimi anlatmaya yetmedi. Yüreğim yangın yeri, gözlerim sel, bedenim ise çığ. Bir damla gözyaşı dökmek yok artık. Çünkü söz yaşlarımda boğuldu göz yaşlarım. Seni kaybettim sevdiğim. Seninle birlikte kendimi de kaybettim. Artık sevgine hasret kalemimle sevgiliyim. Umarım olursun Ahiretliğim...

Yol yakınken ne seni ne de kendimi sevmeliyim. En iyisi ben yol yakınken gitmeliyim. Bir ahiret umudu vardı yüreğimde ama artık bilmiyorum yüreğim nerede. Sevgine karşı inancım kalmadı. İnançsız yaşıyorum artık. Sensiz sessiz yolum açık olsun...