Ben kimmiyim...?
Gönlü yanık,dünyadan zerre tat almamış bir kız çocuğu...
Yaşayamadan yaşlanmış,
Hayalleri,hevesleri başlayamadan tükenip bitmiş aciz bir kulum ben.
Anne ve babası olan bir öksüz...
Rabbim'den başka kimsesi olmayan bir Yetimim ben...
Çok deger veren,ama her seferinde gözyaşlarını kendisi silenim ben...
Kuytu köşelerde hıçkırarak,kalabalıklar da ise,için içim ağlarım da,kimseler görmez Rabbim'den başka.
Akan gözyaşları sadece bir damlacık suyu getirmeseydi beraberinde keske.
İnsanın içinden atmak istediklerini,acılarını,dertlerini bazende unutmak isteyipte unutamadığı anılarını
yanaklardan aşagıya süzülen damlalarla beraber götürseydi...
O zaman acının,ağrının kıymeti olmazdı değil mi..?
O zaman Rabbim'in her insana farklı farklı verdiği imtihanların anlamı olmazdı belki de...
O zaman ben İmtihanın adını adım gibi bilenim...
Rabbim'in varlığına inandığım gibi inananım...
Ama nefsim kendisine ağır gelenleri beğenmeyip dudak büküyor bazen.
İşte isyanların başladığı nokta burası tamda.
Elhamdûlillah isyanım yok hicbir derdime.
Senden birazcık daha fazla dayanma gücü,birazcık daha Sabır istiyorum Rabbim...
Ne olur geri çevirme isteklerimi😔❤فَاطِمَةُ❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
🌷ALLAH İÇİN SEWMEK🌷
PoetryNeden birbirinize Ahretlik diyorsunuz dede? -Bu dünya muhabbet için çok kısa Cancağzım...