MERCEKLERİN DANSI

BOLUM-7

"KIZLAR BİZBİZE KALDIK"

Biz tabi şok olduk. Arkamızı döndüğümüzde ediz ve ahmet korkuttular bizi. Daha fazla beklemeyeceklerini söyleyip gitmişler.

Fuck.

Neyse ki Ediz'in arabası vardı. Ya olmasaydı burada kalmıştık.

Ben ve Ediz önde ahmet ile ayla arkadaydılar. Yol boyunca sadece cantam arabada olduğu için ipod'umdan şarkı dinlemek istedim.
Çünkü edizle konuşmak istemiyordum. Yol boyunca kimseden çıt çıkmadı. Herkes birseyler ile ilgileniyordu.
Arkamı döndüğümde ahmet ve ayla baya kaynaşmış gozukuyorlardı.
Ediz'e kaymıştı gözüm. Çocuğun araba kullanışı bile tatliydi.
Rüzgardan saçları arkaya yatıyordu.
Arada eliyle de düzeltmeye çalışıyordu ve her duzeltisinde yine dağılıyordu.

*******

Neyseki artık evdeydim. Eve girdigim an annemin beni merak edişini dile getirip yüzüme vurmasıyla tekrar uyandım.

Ben: anne çok yorgunum sonra anlatırım. Melisa eşyalarımı getirdi mi?

Annem: getirdi yavrum, nerdeydin?

Ben: anne sonra anlatırım çok yorgunum.

Annem: tamam kızım sonra mutlaka.

Ben: pki mum .s

********

Gözlerimi kapatmamla acmam bir oldu bir çığlık sesi geldi. omen tanrım. Aşağıya indiğimde annem halâ çığlık atıyordu.

Wtf?!!!

Ben: anneee ne oluyor?!?!

Annem çaresizce bana bakıp ağlamaya başladı ve telaşla pantolonunun arka cebinden çıkardığı telefon ile ambulans daha sonrasında polis çağırdı.
Ve halâ anlamamış gözlerle anneme bakarken birden kafamı çevirip salona baktım. Babam yerde kanlar içerisinde balkonun camı kırılmış biçimdeydi.

Ben: siktir.

Babamın yanına koşup nabzı atiyormu diye kontrol ettim...

Ama..

Atmiyordu..