George ve Harold, günlerini şakalar ve yaramazlık yaparak ya da okulda kargaşa çıkararak geçirirlerdi. Sonra da iki arkadaş, George'ların arka bahçesindeki eski ağaç eve gider ve günün büyük bir bölümünü burada geçirirlerdi. Ağaç evin içinde kocaman iki yumuşak koltuk, bir masa; abur cuburla tıka basa dolu bir dolap; çeşit çeşit kalemler ve deste deste kağıtlarla dolu kilitli bir sandık vardı.
Harold çizim yapmayı, George da hikaye yazmayı çok seviyordu. Ağaç evde kendi çizgi romanlarını yazıp çizerek birlikte eğlenceli saatler geçiriyorlardı. Yıllar içinde başrollerini kendi süper kahramanlarının oynadığı,yüzlerce çizgi roman yazdılar. İlk önce ''Köpek Adam'' ortaya çıktı, sonra onu ''Konuşan Timmy (Timi)" izledi. "Muhteşem Bayan İnek'i kim unutabilir ki!.. Ama bugüne kadar yarattıkları tüm zamanların en büyük süper kahramanı kesinlikle "Muhteşem Kaptan Düşükdon"du.
Fikir, George'un aklına gelmişti. "Birçok süper kahraman, sanki ortalıkta donuyla uçuyormuş gibi görünüyor. Bu süper kahraman, gerçekten de ortalıkta donuyla uçacak." İki çocuk kahkahalarla gülmeye başladı. Harold, "Evet." dedi " Don Gücü'yle kötülüklere karşı savaşabilir!" George ve Harold, tüm öğleden sonralarını, Kaptan Düşükdon'un maceralarını yazıp çizerek geçirdiler. Şimdiye kadar yarattıkları en havalı süper kayraman oydu!
Çocukların şansına, Jerome Horwitz İlkokulunun sekreteri, fotokopi makinesine göz kulak olmayacak kadar meşguldü. Bu yüzden, Harold ve George her fırsatta gizlice ofise girip en son Kaptan Düşükdon maceralarını yüzlerce kopyasını çıkarıyorlardı. Okuldan sonra da parkta ev yapımı çizgi romanları, tanesi 5 sentten satıyorlardı.
