The badboy's rules #Netties2016

41

Caitlynn

'Hey, pap!' Mijn vader valt huilend in mijn armen en ik knuffel hem onhandig terug. 'Pap, wat is er?'

'Je moeder...' Ik kijk hem bang aan en laat hem los.

'Wat is er met mama?!' Jack stapt voorzichtig op ons af en legt zijn hand op mijn vader's schouder.

'Misschien is het niet slim om haar er nu mee te belasten. Ze heeft al veel achter haar rug.'

'Nee! Verdomme! Ik wil het weten!' Jack kijkt me hoofdschuddend aan. 'Anders kan ik niet meer slapen! Ik wil het nu weten!'

Jack zucht en mijn vader barst weer in tranen uit. 'Goed dan. Je moeder... is overleden...'

Ik krijg tranen in mijn ogen en kijk hem ongelovig aan. 'Nee.' Hij knikt langzaam. 'Nee, dat kan niet! Het mag niet!' Ik sla mijn handen voor mijn ogen en laat alles gaan.

'Keet, stil maar', hoor ik Jack zachtjes zeggen. 'Het is goed. Je mag je laten gaan.'

'Hoelang wist je dit al?' vraag ik, terwijl ik met betraande ogen opkijk. Jack bijt op zijn lip en krabt aan zijn achterhoofd. 'Wat weet je nog meer dat ik niet weet?!'

'Uhm... Misschien dat je vader je dat beter kan vertellen?' Hij kijkt naar mijn vader, die zachtjes zit te huilen. Hij veegt zijn tranen weg en kijkt me aan.

'Jack's vader heeft me een fulltime baan aangeboden.' Mijn ogen worden groot en ik kijk hem enthousiast aan.

'Maar... Dat is echt geweldig!' Mijn vader knikt langzaam.

'Alleen, dat betekent wel dat we weer moeten verhuizen.' Mijn glimlach verdwijnt meteen van mijn gezicht en verslagen laat ik me achterover in mijn kussens vallen.

'Maar, we zijn hier pas net...' Ik kijk mijn vader wanhopig aan. 'Ik wil hier niet weg!' Mijn vader zucht diep en schudt zijn hoofd.

'Sorry, Caitlynn. Het moet wel, oke? Het is niet anders.' Ik kijk naar mijn handen, die in mijn schoot liggen.

'Kan ik niet gewoon hier blijven?' vraag ik zacht. Ik hoor mijn vader weer zuchten.

'Nee, sorry Caitlynn. Dat kan niet. Je bent 19, nog geen 21. Je bent nog onvolwassen.' Ik zucht.

'Pap, ik heb net weer mijn leven een beetje opgebouwd! Dat kan ik niet allemaal laten verdwijnen!'

'Caitlynn, we beginnen een nieuw leven. Zonder herrineringen aan het verleden, gewoon wij tweetjes.' Ik rol met mijn ogen.

'Ja, vast. Jij bent waarschijnlijk elke dag weg en ik mag lekker wegrotten in zo'n grote villa. Bekijk het lekker!' Ik hoor mijn vader geërgerd zuchten.

'Jij gaat mee, of je het nu wilt of niet! Ik laat je niet alleen achter!' Ik kijk op en zoek de blik van Jack, die me bang aankijkt. Ik kijk bang terug en voel ondertussen een traan via mijn wang naar beneden rollen.

Omg, ik krijg gewoon echt tranen in mijn ogen. Arme Caitlynn, arme Jack.

Zal dit dan toch het einde voor hun zijn?

Sorry van de late update, ik had (zoals gewoonlijk) een youtube-dagje en nou ja, ik zocht een beetje inspiratie. Maar ik heb het gevonden!

Love you all xxx wondergirl101