Steven’ın ağzından: Nasıl da birden değişti. Seviyorum demişti, güvenmiştim ona. Gözlerinden anlamıştım ama, kaç yıldır ilk defa birine aşık oldum. İlk andan itibaren onun doğru kişi olduğunu anlamıştım. Yanlış anlamışım. Ne garip dimi? Bazen böyle hayatınıza biri giriyor. Bir anda her şeyiniz oluveriyor. Mutluluğunuz veya mutsuzluğunuz onun hareketlerine bağlı oluyor. Tüm gün konuşmak istiyorsunuz ve o mutsuzsa siz de mutsuz oluyorsunuz. Ama sonra çekip gidiyor.
Steven : Alex, bana net bir cevap ver. Benimle misin? Değilmisin?
-Ne saçmalıyosun Steven, ben ve sen? Güldürdün. Hayır, bir daha karşıma çıkma Skyler ve arkadaşlarından da uzak dur.
Steven : Sen...Bu sen olamazsın. Benim aşık olduğum Alex bu kadar canÎ olamaz. Benim aşık olduğum kişi sen değilsin.
STEVEN'IN AĞZINDAN...
Hayır, birden bu kadar değişemez. O farklıydı, bu yüzden onu seçmiştim. Birden ne değişti de böyle oldu. Onun böyle birine dönüştüğüne inanamıyorum. Sanki birden içindeki melek gibi ruhu bir şeytanla yer değiştirdi. Benim sevdiğim kadın o olamaz. Olmamalı, bu kadar yanlış birine aşık olmamalıydım.
Birden Alex yere yığıldı. Ne olduğunu daha anlıyamadan telaş yaptım. Ne yapacağımı bilmiyordum, onu Skyler'a da götüremezdim. En iyisi kulübeye götürmekti. Hemen onu kucağıma alıp kulübeye götürdüm. Kapıyı Andrei açtı, beni ve Alex'i baygın görünce şaşırdı. Birden afalladı ve "Ne oldu? O nasıl iyi mi?" dedi, şaşkın bir ifadeyle. Hemen içeri geçip yatağa yatırdım. Ne yapacağımı bilmiyordum, ne yapmam gerekiyordu? Acaba Skyler'ı mı arasaydım? Birden paul gülümsedi, bu demek oluyor ki bir fikri var.
Steven ve diğerlerinin seslerini duyuyordum. Ama gözlerimi açıpta bir kaç kelime söyliyemiyordum. Biraz önce dediklerime ben bile inanamıyordum, ben demek istememiştim onların hiç birini. Ordan birisi "Alex! Alex uyandı. Düşüncelerini duyabiliyorum." dedi. Steven'ın sesini duydum sonra.
Steven : Ne, nasıl? Ne yani iyi mi şimdi? Nolmuş, ne düşünüyo?
Stev'ın sesi çok heyecanlı geliyordu kulağıma, bana kırılmamış mıydı? Yani söylediğim sözlere, aslında onları ben söylemedim ama...Yine de o benim söylediğimi sanıyor. Onu kırmış olma düşüncesi bile çok kötü. Sonunda gözlerimi açabildim. Steven elimi tutuyordu, gözleri dolmuştu. Çok korktuğu belli oluyordu. Soru yağmuruna tuttu birden, ama cevap verecek durumda değildim. Biraz dinlenmem için içeri geçtiler. 5 dakika sonra Stev geldi, "Nasılsın?" diye sordu, "İyi" demek isterdim. Ama şuan hiç iyi değilim. Nasıl hissettiğim hakkında hiçbir fikrim yok. Morelim çok bozuk, ağlamak istiyorum, duygularıma engel olamıyorum. Birden ayağı kalktım, ve stev ile göz göze geldik.
-Özür dilerim. Gerçekten çok üzgünüm, o anda ne dediğimi bilmiyordum. Kendime hakim olamadım. Dediklerimi ben söylemiyor gibiydim. Lütfen Affet beni. Ben istiyorum, çok istiyorum. Seninle olmayı istiyorum. Bir bütün olmayı istiyorum. Sana ait olmayı, bana ait olmanı istiyorum. Hayallerimdeki gibi olalım, biz olalım, bir beden olalım. Biz olalım...
