The Youtube Game

Hoofdstuk 32

Pov Casper

Als ik uit school kom zie ik mama nergens staan. Ik loop het pleintje rond maar ze staat er echt niet. Ineens komt de grote, zwarte auto van papa aanrijden. "Hee Casper!" Zegt hij blij als hij uitstapt en het plein komt oplopen. "Mama is een paar dagen weg voor haar werk dus je logeert een paar dagen bij mij!" Hij geeft me een duwtje en glimlacht, maar ik vind het eigenlijk niet zo leuk. Ik vind papa een beetje raar doen de laatste tijd.

Die avond zit ik weer met papa op de bank. Terwijl ik normaal al naar bed zou moeten, mama zou me echt niet zo lang op laten blijven. Dan hoor ik geschreeuw. Niet hard, maar wel dat ik het net kan horen. Ik vraag aan papa wat er is. "Niets, misschien hebben de buren weer ruzie ofzo" antwoord hij droog. Ik sta op en loop wat rond. Het geschreeuw gaat maar door. Tot ik bij de kelderdeur sta. "Help!" Hoor ik iemand schreeuwen, het klinkt nu iets harder dan toen ik nog op de bank zat. "Papa?" Ik draai me om naar hem. "Volgens mij zit er iemand in de kelder" Hij staat op. "Geen idee, ik ga wel even kijken" Dan krijg ik een idee. "Misschien is het wel een monster!" Papa, die al halverwege de trap naar beneden was, komt weer baar boven. "Er is geen monster, ik-" "-Er zit een monster papa! Ik ga niet slapen voor ik zelf heb gezien dat hij weg is!" Ik begin heel hard te huilen. Papa weet niet wat hij moet doen. "Laat mij eerst maar even kijken" zegt hij terwijl hij naar beneden loopt. "Cas, ga maar lekker op de bank zitten, ik kom zo!" Ik doe alsof ik wegloop, maar zodra hij niet kijkt ren ik de trap naar beneden. Ik kan de deur net opvangen voor hij dicht klikt. Ik duw hem open en stap de kelder binnen. Geen papa. Alleen matrasjes en bloed. Ik doe geschrokken een stap achteruit. Dan hoor ik iets breken. Ik loop op het geluid af en open een deur, met daarachter een lange gang. Weer vertrouw ik op mijn oren en ik loop alle kamers langs, tot ik het met mijn eigen ogen zie. Een paar jongens vechten met papa!