Dawns Aura

VII

Dawn

"Dawn! Controleer het!" Roept de jonge vrouw.
"Het lukt niet, ik kan het niet!" Antwoordt het kleine meisje. De vrouw wandelt naar Dawn toe en gaat voor haar op de knieën zitten.
"Dawn, kijk naar mij. Je kan het wel, je kunt zo veel als je maar geloofd. Blijf oefenen en dan kan je..." de vrouw wordt onderbroken. Een donker zwart gat slokt alles op.
"Heelllllppppp!!!!!" Roept Dawn luid.

Zwaar ademend zit Dawn in haar bed. Sinds ze hier is heeft ze steeds dromen van toen, nachtmerries, zo noem je ze misschien beter. Dawn haalt een lok donker bruine, bijna zwarte haren uit haar pruik van blonde haren. Haar uiterlijk is een vloek. Er bestaan al geen mensen met bijna zwarte haren meer sinds... wel ja sinds... heel lang geleden. Ze kan het zich al niet meer herinneren. Ook de lenzen die in haar ogen zitten haalt ze eruit. Ze ligt alleen op een kamer dus, ja... Haar blik dwaalt naar haar spiegelbeeld en ze haalt haar pruik dan volledig van haar hoofd. Warrige donkere haren vallen als een waterval naar beneden. Twee zee groene of zee blauwe (wat is de correcte term??) ogen kijken haar diep bedroefd aan. Als het alarm door het gebouw klinkt, zorgt ze er zorgvuldig voor dat haar pruik fatsoenlijk zit en dat de kleurlenzen terug in haar ogen zitten. (Wauw, dat klinkt verkeerd)

Langzaam trekt ze het zwarte T-shirt met de blauwe strepen dat haar gegeven is, aan. Verder draagt ze een zwarte jeansshort en zwarte Allstars. Haar blonde haren bindt ze samen in een hoge paardenstaart.
Als ze naar beneden huppelt ziet ze dat iedereen zwart als hoofd kleur heeft maar de strepen hangen af van het land waar je woont. Nerina komt naar mij toe gejogd. De paarse kleur staat haar goed.
"Dankje." Grinnikt ze. Dawn facepalmt en trekt de barrières rond haar gedachten weer omhoog.
"Ben je niet blij? De testen beginnen!" Zegt Nerina.
"Euh, nee, eigenlijk niet, stel je voor dat we sterven? Ik bedoel maar dat lijkt niet leuk. Wat zou er zelfs gebeuren als je het gen hebt. Dat zou verschrikkelijk zijn? Dan mag je je leven opofferen aan de Goden en dan sterf je zodat het land weer verder kan leven." Begint ze te ratelen voordat ze door heeft dat ze zich fel versproken heeft. Goden? Dawn hoe kon je dat zeggen! Ze geloven dat er maar ene is!
"Ho maar, jij hebt veel energie! En dat komt allemaal toch goed. Waarschijnlijk vallen alle meisjes toch uit want Gildran is toch een jongen, het zou raar zijn." Begint ze. Dawn zinkt weg in haar gedachten. Zou dat wel vreemd zijn? Gildran betekend anders oneindig en onbekend. Ik weet niet hoor maar...
Dawn zinkt weg in gedachten maar schrikt van een hand voor haar ogen. Ze knippert met haar ogen.
"Dawn, daar ben je weer! Je leek zo diep in gedachten gezonken! Ik kon ze zelfs niet lezen!" Schreeuwfluistert Nerina melodramatisch.
"Oh, dat werkt? Dat komt door de denkbeeldige muren rond mijn gedachtes." Grinnikt Dawn en ze geeft Nerina een speelse knipoog. Plots verschijnt er een gedaante naast Nerina. Een redelijk lange jongen met blonde haren en bruine ogen staat naast haar en legt een arm om Nerina's schouder. Dat gebaar zorgt ervoor dat Nerina bloost. Dawns ogen worden zo groot als schoteltjes. "Heb ik iets gemist?" Vraagt ze met samengeknepen ogen.
"Dawn, dit is Jelle. Jelle, dit is mijn vriendin Dawn." Zegt Nerina enthousiast. Dawn bestudeert de jongen met de naam Jelle. Hij lijkt het zelfde te doen.
"Hallo." Zegt Dawn daarna 'vrolijk'. Ze steekt haar hand uit. De niet meer zo vreemde vreemdeling neemt haar hand aan.
"Hallo Dawn." Antwoordt hij. Oké, dat was gewoon eng.

Aandacht, aandacht, de testen beginnen in vijf minuten.

Nerina, Dawn en Jelle kijken naar het scherm. Jelle grijnst breed, heel even maar. Alleen Dawn heeft het door. Ze trekt een wenkbrauw op.
"Hoe doe je dat?" Vraagt Nerina.
"Wat?"
"Dat met je wenkbrauw."
Dawn grinnikt. "Bedoel je dat?" Ze trekt haar wenkbrauw terug omhoog. Nerina haar ogen worden groot.
"Ik ga Sweetie, zie je na de eerste test." Zegt hij. Hij drukt een kus op haar haar en glijdt dan weg. Nerina kleurt dieprood. Dawn kijkt haar met een grijns en een vragende blik aan.
"Wie is dat? Wat heb ik gemist?"
"Euh, dat is Jelle, hij heeft mij gekalmeerd toen ik gisteren een nare droom had." Zwijmelt ze.
Oh goden, die is in jelledroomland.
Ik grinnik en loop de zaal uit. Ik loop naar het deel met mijn kleur. Ik loop de koker in en haal diep adem. Dit ga ik overleven!!

Hela hila hoyyy peepz
Hoe gaat ie?
Hier is terug een stukje Dawn.
Mysteriessss!!!
Nog een geheim van Dawn de volgende keer dat ik schrijf.

XxXx Lots of Luve @NimeLote