Dawns Aura

IX

De koker verdwijnt de diepte in. Je ruikt de geur van natte grond.
Ondergronds. De koker is van glas dus je ziet de aarde redelijk duidelijk. Nerina heeft Dawn niet meer gezien sinds het eten, met Jelle. Vreemde jongen, heel vreemd. Plots verdwijnt de grond onder mijn voeten. De koker verdwijnt. Een geur van rotten eieren met bloed dringt haar neus in. Onder haar opent de grond zich plotseling. Een reusachtige ruimte verschijnt in haar gezichtsveld. Rechts zijn er overal kraters en links is het zo donker als de nacht. Onder haar ligt een geelgroeninge rivier. Ze trekt haar neus op. Het ruikt hier vreselijk. Ze staart naar het water. Liquid, Dawn. Ze herinnerd de lessen van haar moeder nog maar vaag. Ze ziet de bodem op haar af zoeven.
Oh nee, je je gaat niet dood neervallen hier. Concentreer je, voel elk druppeltje.

"Ahh!" Schreeuwt Dawn in diepe concentratie. Het water komt omhoog en neemt Dawn op. Als het water terug omlaag gaat is Dawn verdwenen.

Geen zin, geef op, er is geen zin in het leven, je zal falen!

Vertelt het water haar. "Fal.., wacht eens even? Helemaal niet!" Zegt Dawn. Ze negeert de stemmen van de rivier en zwemt met moeite naar de oever. Éénmaal aangekomen staat ze op. Ik mag niet stoppen, Jeramee.
Dawn kijkt om zich heen. Het rood opgloeiende licht is deprimerend. Ze bibbert even en begint te wandelen, met de stroom mee.

Ze zucht luid, na drie uur wandelen is ze nog steeds nergens. Ze gaat zitten en wrijft over haar vermoeide spieren. Komaan Dawn, ga verder! Ze gaat weer staan en loopt verder. Luid gebrul klinkt in haar oren. Voor haar staat een gigantisch monster. Het wezen heeft een rode huid en drie gouden ogen. Het heeft twee gouden hoorns en zwarte slagtanden, zes armen en een gemene grijns. Dawn slikt, dit wezen lijkt verdacht veel op een wezen uit de mythologie. Een Karonski, als ze het goed heeft. Ze duikt opzij als de reus één van zijn reusachtige vuisten neer haalt. Ze sprint van de reus weg. De gigant brult en loopt met zware stappen achter haar aan. Ineens struikelt ze over een lichaam. Aiya! Het is Fall, haar illusies hebben gefaald. Dawn sluit haar ogen en zegent het lichaam.
"Mogen de goden je ziel naar het goede leiden." Fluistert ze. Daarna springt ze op en sprint ze verder. De gigant stopt ook bij het lichaam.
"Njam, ik eten hebben!" Brult hij. Met één hap eet hij het lichaam op. Dawn verdringt haar tranen en loopt verder. Het monster raakte ze kwijt. Meer lichamen van deelnemers komt ze tegen. Plots dringt een luide gil door de muffe lucht. Dawn komt tot stilstand en ziet twee deelnemers aan de rand van een klif staan. Ze spurt naar hen toe.
"Wat is hier gebeurt?" Vraagt ze zachtjes.
"Zie je dat dan niet? Hij is gevallen!" Zegt één van de deelnemers met een spottende hoge stem. Dawn negeert haar en laat zichzelf over de rand hangen. Ze klimt naar beneden onder de starende blikken van de twee deelnemers. Onder haar hangt iemand aan een kleine richel. Ze klimt naar de jongen toe. De richel begint af te brokkelen.
"Neem mijn hand." Zegt ze terwijl ze haar hand uitsteekt.
"Ben je gek? Je bent maar een zwak klein meisje." Antwoordt hij.
"Jaja, en jij bent zo dadelijk dood." Antwoordt Dawn rustig. De jongen staart haar met grote ogen aan. Dan grijpt hij haar hand en de richel breekt af.
"Je.. Ik... wat?" Stamelt de jongen. Dawn klimt omhoog terwijl ze de jongen stevig vasthoudt. Boven aangekomen, trekt ze hem over de rand en valt dan uitgeput neer.
"Dankje, euhh??" Zegt hij aarzelend.
"Dawn."
"Dankje Dawn, ik heet Mil." Zegt hij. Dawn knikt. Ze gaat staan en zwaait even naar de rest. Dan rent ze weer verder. Langer als nodig is, wilt ze hier echt niet blijven. Ze ziet in de verte een reusachtige lift staan maar de lift is omringd met mythologische wezens. Ze sluipt richting de wezens toe.

"Hallo, klein wezen." Zegt een stem achter haar. Ze draait zich om en ziet een witte gigant met zilveren haren en gouden ogen. Het wezen ziet eruit als een enorme teddybeer.
"Hallo?" Vraagt Dawn.
"Ik ben Aikonu maar noem mij maar Aiko." Zegt de reus vriendelijk.
"Ik heet Dawn." "Hoelang ben je hier al?" Vraagt Dawn voorzichtig.
"Ik ben het vergeten, ik heb de wolken al heel lang niet meer gezien." Zucht Aiko.
"Ik neem je mee omhoog!" Zegt Dawn enthousiast. Aikonu springt op en klapt in zijn handen.
"Joepie!!! Aiko weer wolkjes voelen!" Zegt hij enthousiast. Samen wandelen ze richting de lift. Dan duikt de Karonski ineens op. Dawn haar ogen worden groot.
"Ga naar de lift en verdwijn! Ik hou hem wel tegen!" Zegt Aiko terwijl hij een hamer neemt.
"Maar, dan zie je de wolken niet! Ik laat jou niet achter." Zegt Dawn, de tranen stromen over haar wangen.
"Ik wacht al zo lang, ik kan nog wel even wachten. Vergeet mij niet en kom terug alstublieft." Zegt hij. Dawn knikt.
"Oh ja, ik heb liever geen pruik en lenzen de volgende keer, dat staat mooier." Grinnikt hij. Dawn kijkt hem met grote ogen aan. Hij neemt Dawn op en duwt haar de lift in.
"Nee! Aiko!" Schreeuwt Dawn als de deuren sluiten. Met een hoge snelheid verdwijnt ze uit de pit.

De deuren gaan weer open. Vermoeid stapt ze naar buiten. Het felle licht schijnt in haar ogen. Ze heeft het overleefd. De ogen van Nerina kijken haar aan. Ze voelt een steek in haar lichaam.
"Aiko..." Fluistert ze. Daarna wordt alles zwart.

Heyyyy
Alles Okeeks???
Dit is Dawn zonder pruik en met seagreen eyes!!! (Of Caribbean Blue) of hoe je het ook zegt!

Hier is nog een andere foto van haar, hier zie je de ogen goed.

Ze wordt gespeeld door Emily Rudd.