2E 1K

8

Durunun su anki saci ve yuzu, makyaji !

Yere oturup kaanın başını dizime koydum. Elime gelen sıvıya baktığımda kan vardı. Kan bugün ki yarasından geliyodu. Daha da derinleşmişti. Kapı hâlâ açık olduğu için bağırmaya başladım.

"Yardım ediin ! Kimse yokmu !" Kimse gelmeyince kafasını dizimden çekip yavaşça yere koydum ve koşarak telefonumu almaya gittim. 112'yi arayıp adresi verdim ve tekrar kaanın yanına gittim. Yere oturup elini tuttum.

"Kaan? Beni duyuyomusun?" Yarası daha çok kanamaya başlayınca bi bez almak için yanından kalkmaya çalıştım. Ama kalkamadım. Elimi sım sıkı tutmuş "bırakma" diyodu. Mecburen elimi bastım yarasına ama durmuyodu. Üstümdeki t-shirti çıkarıp onu sıkıca bastım.

"G-giy şunu"

"olmaz yaran çok kanıyo"

"Git b-bişey giy o zaman" yanından kalkıp odama gittim ve üstüme ilk bulduğum şeyi geçirdim. Kapının önüne geri gittiğimde ambulans gelmişti. Kaanı sedyeye yatırıyolardı. Yanlarına gidip kaana baktım. Gözleri kapalıydı ama kendini sıktığı belliydi. Onlar önden ben arkadan evden çıktık.

2 saat sonra *#*#

"Duru bi bardak su verirmisin?" Dedi kaan. Kafamı sallayıp bardağa su doldurdum ve ona verdim.

"Daha iyimisin?" Dedim.

"İyiyim. Ne zaman çıkarım hastaneden?"

"Bilmem. Daha kesin bişey söylemediler"

"Tamam." Yandaki kanepeye oturup etrafıma bakındım. Kaanda yüzünü diğer tarafa çevirmiş camdan dışarı bakıyodu. İçeri doktor girince ayağa kalktım.

"Hastamız gayet iyi. Bu geceyi burda gecirsin yarın taburcu ederiz. İyi geceler"

"Saolun" dedim. Kaanın gözleri kapalıydı. Yanına gidip üstündeki pikeyi biraz daha yukarı çektim. Dolaptanda kendime bi pike alıp kanepeye geçtim ve yattım.

Sabah kaandan

Uyandığımda ilk gözüme çarpan şey duru oldu. Kanepeye kıvrılmıştı ve üstü açılmıştı. Yarama dikkat ederek yavaşça kalktım ve onun yanına gittim. Kucağıma alıp yatağa götürdüm. Tabi yaram çok acıdı ama duru için değer. Üstünüde örtüp ben kanepeye geçtim. Bu kız...değişik, çok değişik. Beni kendine çekiyo. Kimsede ondaki masumluğu bulamıyorum. Telefonu çalınca alıp kimin aradığına baktım. Deniz şerefsizi. Meşgule atıp telefonunu kapattım. Duru gözlerini açınca başımı başka yöne çevirdim.

"Kaan?"

"Efendim"

"Şey...ben buraya nası geldim?"

"..." duru dudaklarını tekrar araladığında içeri doktor girdi. Birşeyler söyledikten sonra çıkabileceğimi söyledi ve gitti.

Yarım saat sonra!

"Ya kaan bi kalkta şu yastığıda koyuyum !"

"İstemiyorum"

"Of ! İnatçı !" Duru ayaklarını vurarak mutfağa gidince sırıttım. Bu kızı sinir etmek gerçekten çok komik oluyodu. Tekrar elinde çorbayla gelince yerimde dikleştim.

"Duru bu ne?"

"Çorba. İçiceksin ve iyileşiceksin"

"Kızım ben grip değilim. Üşütmedimde. Ben yaralandım. Çorbayla ne alaka?"

"Ya ! Ne biliyim ben? Dizilerde filmlerde hep böyle olmuyomu?"

"Biz dizimiyiz filmmiyiz?"

"Sanada yaranılmıyo ! Kendin iyileş o zaman ben gidiyorum" ayağa kalkınca kolunu tutup kendime çektim. Ama benimde beklemediğim bişey oldu. Kucağıma oturdu. Durunun anında gözleri sonuna kadar açılınca gülmemek için kendimi zor tuttum. Kapı çalınca duru hemen kalkıp kapıya gitti. Geri geldiğinde abim yanındaydı.

"Noldu lan sana?" Dedi enseme vurup.

"Abi yapma şunu ya. Yaralandım"

"İyi b*k yedin. Ben iki gün evde yokum sen kendi kendine idare edersin demi?"

"Ederim ederim" abim geri kalkıp gidince kafamı yastığa koyup gözlerimi kapattım.

Duru'dan !!!

Kaan uyuyunca telefonumu alıp yavaş adımlarla kapıya gittim. Ama kaanın sesiyle geri durdum.

"Nereye?"

"Eve"

"Hani bana bakıcaktın"

"Üstümü değiştiricem"

"Tamam. Bekliyorum"

gözlerimi devirip evden çıktım. Bizim eve gelince cebimden anahtarı çıkarıp kapıyı açtım ve eve girdim. Odama gidip dolabımdan pijamalarımı aldım ve yatağın üstüne koydum. Tam yerden resim çantamı alıcaktım ki biri ağzımı kapatıp arkamdan sarıldı. Ben debelenirken o üstümü çıkarmaya çalışıyodu. Yere düşünce dönüp kim olduğuna baktım.

"?"

Son.. vote yorum ♡