Doruk

Sır -1-

 (Arkadaşlar bu bölümü biraz kısa yapmak zorunda kaldım,kusura bakmayın.Yetiştiremeden kaydetmek zorunda kaldım,En kısa sürede devamnı yazacağım.Okuya herkese teşekkürler)

Babamdan izin alıp yukarıya çıktım.Doruk'un yanına gittim.

-Babam şu an çok sinirli.Acaba daha sonra mı konuşsan?

-Ne daha sonrası ya?Evlenme teklifi ettim ben sana.Bunu sonra duyarsa daha da kötü olur.

-Ama gerçkten şu an iyi değil.Ve de bu kişi sensin yani.

-Ben mi?Benim neyim var?

-Bir şey diyeceğim.Niye tartışıyoruz.

-Sen benim neden olmamam gerektiğini söyler misin?

-Annenin kim olduğunu biliyor.Kızabilir.Tamam mı?Kapatalım burada konuyu.

-Tamam kapanmasını istiyorsan,kapanır.

Diyerek kalktı.Kapıya doğru yönelerek,bana döndü.Kapının koluna elini koydu.Gülmeye başladı.

-Hemen konuyu kapatıp geliyorum karıcığım.

-Karıcığım?

-Müstakbel babamın yanına gidiyorum görüşmek üzere.

Dedi ve hızlıca kapıyı çekip aşşağıya koştu.Arkasından koştum ama yetişene kadar babamın yanına gelmişti.

Babam hala bıraktığım haldeydi.Doruk yanına yaklaşarak.

-Merhaba efendim.

-Ne işin var burada?

-Sizinle bir şey konuşmak istiyordum.

-Hayır.Ben istemiyorum.

-Ama önemli efendim.

-Önemli mi?

-Evet.

Bir ona bir ona bakıyordum.Daha sonra Doruk tam söze girecekken kapı çaldı.Babam hızlıca gözlerini kapıya çevirdi.Emine Teyze

-Demet Hanım.

Diye bağırınca da,üzerindeki tüm sinirleri olduğu yerde bırakıp,sevimli bir şekilde gelen kadının yanına gitti.Onu elinden tutarak bu tarafa getiriyordu.Bir yandan da elini öpüyordu.

Doruk'a uzanarak.

-Demet bu işte.

-Ben kardeşimi görsem tanırım.Bu o değil.Estetik olmuş olabilir ama yüzünde küçücük bir yeri bile kalır insanın.Değil bu.

-Haklısın.

Babam Demet'i elinden tutarak koltuğa oturttu.Daha sonra da karşısındaki koltuğa kendisi oturdu.Biz Doruk'la yan yana durmuş olnaları izliyorduk.

Demet kafasını bize doğru kaldırdı.

-Ömür!Yanındaki yakışıklı da kim?

-Arkadaşım.

Doruk gülüyordu.Kulağına yaklaşarak.

-Sırıtma.

-Neden?

-Sana sırıtma dedim!!

-Tamam ya!

Demet babama gülerek

-Canım ya.Kocam boşanmayı onaylamıyor.Ama boşanmasak olmaz mı?

Ne bu byle bu nebiçim bir insan tiplemesi.Allah aşkına söylediği şu söze bak.Araya girerek

-Baba!

-Sana düşmez kızım yukarı çık.

Hiç bir şey diyemeden Yukarıya çıktım.Doruk'ta yanımdaydı.

-Ya çok saçma bir yerde teklif ettim sanırım.

-Biraz öyle oldu.

-Peki daha sonra tekrar etsem?

-Hayır ama.

-Bu sayılmasın.Daha sonra daha güzel bir yerde,daha da güzel bir şekilde.Görürsün.

Gülmeye başladım.Oda gülüyordu.Başımla onayladıktan sonra,yanına oturdum.Sıkıca sarıldım.

Gerçekten de hayatımdaki herşeyim de ilk olan insan benim kocam olacak.BUna inanmazdım bile.Aklımın ucundan geçmezdi.Şu an onun düşüncelerini duymayı çok isterdim.

Demet denen şu kadın sinirlerimi bozuyor.Babamı ayartmaya çalıştığı yetmiyor gib bir de Doruk'a dadandı.Belki de yanlış düşünüyorum ama bakışından belliydi.

Aniden kapı açıldı.Demet!İçeriye girdi ve hızlıca Doruk'a sarıldı.Ne oluyor?Neden böyle izliyorum.Ayırsam ya.Ve birden bağırmaya başladı.

-Seni çok özledim!

-Şey...Ben tanımıyorum sizi.

Demet'i ittirmeye çalışıyordu.Bir yandan da bana bakıyordu.Demet sarılmayı kesince bana dönerek.

-Onunla yanız konuşabilir miyim?

Dedi.

-Hayır.Biz evleneceğiz.Ne konuşaçaksanız benim yanımda konuşabilirsiniz.

-Peki tamam.

Dedi gülerek.Daha sonra beni eliyle ittirerek,Aramıza oturdu.

Doruk bana bakıp güldükten sonra Demet atladı.

-Tanımadın mı?

-Hayır.Tanımam gerekiyor muydu?

-Benim abi.bla!

-Demet! Diyerek ikimizde atladık.

Başını sallayarak gülüyordu.

-Sen...sen ne oldu sana böyle.

-Demek evleniyorsunuz haa?

-Evet.

-Sana ne oldu böyle niye buradasın.

-Abla kusura bakmazsın değil mi?

-Ne için?

-Babanı ayartmaya çalıştığım için.

-Kusura bakarım aslında.

-Peki her şeyi anlatayım da anlayın.O zaman kusura bakmazsın sanırım.

-Seni dinliyorum.