ARÎN

2. Hani Ateştim Ben Baba..

Kadinin elinde ki mendili alip yüzünü silen Arin..
Bir tebessüm armagan ederek kadina. Kalkti yerinden..
Ve gördükleriyle yerinde donup kaldi...

Hüseyin bey (Arin in Babasi)

Bikmisti artik Huseyin bey kacar adim yasamaktan..
Kinden..
Nefretten..
Bitmek bilmeyen o sacma sapan kan davasindan...!
Yaklaşik yirmi yil gecmisti üstünden dinmistir simdi ofkeleri dedi..
Telefonda karsisinda ki o kirik-dökük yorgun sesli kadina;

- Ana dedi tekrar uyandirmak istercesine Hacer hanimi..

-Hayir oğul dinmez öfleleri onlarin. Bitmez nefretleri.. Bak bana, ananin içinde ki yangin sondü mü hic..?

-Ne olursa olsun ana, ben yillardir kaçarak yasiyorum. Yoruldum..
Halil beyi aradim bitsin bu dava dedim. Çiftlik evine çagirdi yarin Firat i ve cocuklari da alip gidecegim zeytin dali uzatani da vuracak degiller ya..?

-Hayir oğul gitme sakin sakinn!!
Bilmezsin sen onlari dedi ana sozu dinle cik buraya gel. Hem Firat i bilmez misin ne öfkelidir Allah korusun başiniza bir is gelirse ne ederim ben bir başima dedi aglama sesleri arasinda..

-Ana ben kararimi verdim dedi Hüseyin Bey ve telefonu kapatti annesinin gozyaslarinin bile kararini degistirmesine izin veremezdi..
Bu kaçak hayattan bikmisti..

Ertesi sabah icinde ki korkuya ragmen kararli bir bicimde giyindi ve salona indi gitmeden Firatla konusmasi gerekiyordu..
Eşi Dilek hanim da korkmustu ama Hüseyin in bu halinden yoksa cok bilmezdi o töreleri, yillardir anlayamamisti onlarin bu hallerini ta ki üç saat sonra yasayacaklirana kadar...

-Aman diyim yegenim sakin fevri bir harekette bulunma.. Sen de benim kadar bitmesini istiyorsun bu davanin biliyorum.
-Onlara guvenmiyorum amca ya birsey yaparlarsa sana?
Yikarim orayi başlarina!
-Hiçbir sey olmayacak güven bana.
Halil bey de bariş istiyor..
Allah in izniyle artik kaçmadan yaşayacagiz...

Iki saatlik yoldan sonra Halil bey nin devasa çifrligine varmislardi.
Korkuyordu Huseyin bey ama korkamazdi ailesinin yaninda güçlu durmak zorundaydi..
Guler yuzlu orta yasli bir çalisan karsiladi onlari..

Bir kac adam onlerinde bir kac adam arkalarinda olmak uzere bahceye dogru yürumeye basladilar..
Ayaklari geri geri gidiyordu sanki..

Bahce de kurulu koca masayi ve etrafinda Halil bey, kardesi Ahmet bey ve cocuklarini gorunce rahatladi ailece ordaydilar iste tamamen barişçildi..

Halil bey kendisni gorunce elinde ki telefonu belinde ki yerine dogru takmaya calisarak gür bir sesle hoşgeldiniz dedi..

Tam o esna da o lanet patlama sesi..
Iste başa sarmisti hersey yere yigilan Halil ağadan gozlerini zar zor cekerken elinde ki silahi dusen Firat a döndü..
Saniyeler icerisinde degismisti o bariş ortami.
Hayat boyle garipti iste, bazen kaderimizin yönü saniyeler icerisinde degisebiliyordu...

Etraflarini saran etten duvara ve titreyen cocuklarina bakakalmisti Huseyin bey..
Adamlardan biri henuz on sekiz yasina yeni girmis kizi Arin i cekistirirken digeri namlusunu Firat in basina dayamisti..

Ve arkadan yukselen kadin feryatlarinin icinden Ahmet bey ; "ya kan ya kiz" diyordu...
Basindan aşaği kaynar sular dökülmüştü..

-Bir kere daha kalleşlik ettiniz Huseyin  "ya kan ya kiz" !!!!

   . . .