Zor Aşkım

6.bölüm

ALİSON

İşte hayatımın aşkı karşımda duruyordu. Tanrım gözlerim kararıyor,başım dönmeye başlıyordu. Korkmaya h. Bana neler oluyo. Marcus bana el sallıyordu. Bende gülümseyerek ona karşılık verdim
M-Nereye oturalım?
A-Burası olur.

Uzun uzun konuştuk. Sanırım güvenini kazandım. Bayağı yakınlaştık.

Ani bir hareketle birbirimize o kadar yaklaştık ki nefes alış verişimizi hissediyorduk. Dudaklarımız birbirine oldukça yakındı. Ben çekingen biriydim geriye çekilen de ilk ben olmuştum.

Bir ara masamıza pat diye bir kız oturdu."Vay Naber Marcus" dedi Marcus un yanağından öptü bu kızda kim oluyordu böyle! Aniden uyarı amaçlı öksürdüm. Kız anlamış ki "Tamamdır ben kalkıyım."dedi ve son anda elini uzatıp "Ben Lily!"dedi ve uzattığı eli sıktım ama o sanki elimi kıracak gibi sıkıyordu. Sonunda dayanamayıp "Ahh!"dedim. "Yeter artık Lily!" diyip ayağa kalktı ve sertçe kızı geri itti. Ne yapıp edip yine ezik duruma düştüm

M-İstersen seni eve bırakayım?
A - Olur.

Arabanın yanına geldiğimizde kapımı o açmıştı. Neredeyse yolu yarılamıştık. Ne yapsam ki...aaaa... Aniden ağzımdan" şarkı açabilirmiyim?"cümlesi çıkmıştı. Hafif bir tebessümle "tabiki" dedi. Tanrım ne kadar güzel gülüyor. Bu çocuk her zaman nasıl içimi eritmeye başarıyordu..."Geldik." dedi ben hâlâ onu izlerken. "Çok mu yakışıklıyım?" sorusuna karşılığım."Ha?"olmuştu. "İki saat e yakındır beni izleyip izleyip sırıtıyorsun."dedi gülerek. Al yine rezil oldum. Ahh hayatımın sonuna kadar rezil mi olacağım ben?! "Benimle dalga geçmeyi bırakır mısın artık?"dedim hafif gülüp ama bir yandan da yanaklarımın kızardığını hissediyordum. Kesin şimdi domates gibi olmuşlardı. Çenemden tutup kafamı kendisine doğru nazikçe çevirdi."Utandın mı sen?"dedi hafifçe gülüp ve dudaklarıma bir yandan tutkulu bir yandan da sanki yanlış birşey yaparsa zarar görecekmişim gibi nazik, kibar. Kalbim göğüs kafesimi parçalayıp çıkacaktı gibi atıyordu. Bende onun hareketlerine acemice ayak uydurmaya deniyordum. Eğer şu an onu durdurmassam durumun nereye gideceği bariz. Kendimi hafifçe geriye çevirdim. "Eve gitsem gerekiyor."dedim üzgünce. Aslında içimde havai fişekler paylıyordu. "Peki." dedi üzgünce. Içim parçalanmıştı gideceğimi söylediğim için. Kapıyı açtım ve tam çıkacakken kolumdan tuttu. Bu çocuk beni öldürecek. "Beni aramayı unutma...Sevgilim.." dedi. Neee?! SEVGILIM MI? ah öldürün beni! "Ta-ta-ma-m" dedim kekeleyerek.

Eve geldiğimde üstümü değiştirdim ve hayal kurmaya devam ettim. Zaten hayalperest biriydim...

MEGAN

Psikopat onun yüzünden suratım yanıklar içindeydi. Ama ben intikamımı almasını bilirim. Hemen Brezilya daki Alexandra yı aradım madem oyun istiyorsun oynayalım bakalım...

DEVAM EDECEK...