Media:Ilgın
Kapıyı açtım ağlayarak çıktım. Yağmur dinmişti. Ama ben kapişonumu yinede takmıştım. Hızlıca yürümeye başladım. İçindeki aşkı ve aşkına olan öfkeyi suratıma kusmuştu. Bana nasıl bi sevgi beslediğinin karşısında hayrete düşmüştüm. Hızla Edizle konuştuğumuz yere yürümeye başladım. Ve işte ordaydı. Ona yaklaştığımda duvarın dibinde bacaklarının üzerine kollarını kollarının üzerinede anlını değdirmiş bi şekilde bi şeyler sayıklıyordu. "Ediz" dediğimde kafasını kaldırıp bana baktı sonra yine aynı pozisyonuna döndü. "Ediz seni seviyorum" dediğimde kafasını kaldırıp bana gülerek baktı. "Nihayet"dedi gülerek. Doğrulup ayağa kalktı. Bende onunla aynı hizaya gelmek için ayağıya kalktım. Geri giden yağmur bi anda daha şiddetli yağmaya başlamıştı.
-Ediz sen haklıydın. Ben....özür dilerim. Rüzgar bana gerçekten aşıkmış. Ben inanmamıştım. Asıl psikopat olan o. Iyi ki seni tanı-
Bi anda beni kendine çekip kafamı göğsüne bastırdı. Bense hala içimden ne desem diye düşünüyordum. Sonra ne gerek var ki diye düşündüm. Her zaman yanında olmak istediğim insanla toprak kokusunu içime çekiyorum. Belki bi işaretti bu. Ikimizde yağmurun altında sonsuza kadar ıslanıcaz sanarken ağlamaklı bi kız sesi sesizliği bozdu. Bu ses"Ediz"diye haykırmıştı. Bu ses Rüzgarın kız kardeşinin Ilgın ın sesiydi.
Ediz kendini benden çekti.
-Ilgın sen...... Nasıl?......sen ölmemiş miydin?
-Hayır Ediz ölmüş gibi gösterildim.
Evet kısa ama güzel bir bölüm oldu lütfen yorumlarınızı yazınz......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ALKOLİK(TAMAMLANDI)
Teen FictionBoş bir hayat geçiyordu gözlerimin önünden. Artılarından çok eksisi olan, tecrübelerinden ve hatalarından akıllanmayan bi ALKOLİK. Belkide bu yüzden çıktı karşıma. En azından artık bi artısı vardı bana bu hayatın. Korkuyu tattım.
