ALKOLİK(TAMAMLANDI)

16.BÖLÜM

Media: Foto çok anlamlı dimi?

Sonunda okuyucularım ve voteler yükselmeye başladı. Destekleriniz için teşekkür ederim. Yorumlarınızıda bekliyorum. Sizi çok sefyommmmm.......

Başımdaki korkunç bi ağrıyla uyandım. İçmiş olabilir miyim diye düşündüm. Sonra herşeyi neyazık ki hatırladım. Böyle düşünmem bana onunla tanıştığımız gününün sabahını hatırlattı. Bi an yüzümde küçük bi tebessüm belirdi. Kendimi bi an o cehennemden çıkmış gibi hissettim. Şimdi bi haber gelse ve herşey sona erse. Hemen kalkıp Edizin yanına gitmem gerektiğini hatırladım. Kalktım. Hemen üstümü giyinip dışarı çıktım. Yoldaki bi pastaneden kendime poğaça alıp yola koyuldum. Saatime baktım daha saat 7'iydi. Sabah sabah beni Bora alamazdı. Otobüsle gitmek aklıma geldi. Hemen durağa doğru yöneldim. Yarım saat sonra otobüs geldi. Herkes işe gittiği için otobüs kalabalıktı. Nihayet hastaneye vardım. Güvenlik beni içeri almadı.
-"Ziyaret için gelmedim. Yetkilinizle görüşücem."
-"Üzgünüm sizi içeri alamam.
-"Bakın kavga etmiycem lütfen!!

Deyince yerleri temizleyen hizmetliye baktı. Kadın bezi bıraktı. Ve yanıma geldi.

-"Size ben eşlik ediyim." dedi.

Bende hafifçe kafa salladım. Başı boş dolaşamam ya ben bekçi olması lazım başımda. İnsanlar beni psikopat olarak görüyor. Yakın bi zamanda birisi yardım al dese hiç bi şey diyemem.

Kadın durunca bende durdum." Şu an en yetkilimiz müdür yardımcısı. Buyrun odası burada." dedi. Bende kapıya yöneldim. Kapıyı iki kere tıklattıkten sonra "gir" sesine karşılık kapıyı açtım. Adam evrakları imzalıyordu. Beni görmedi. Çatallı sesimle
-"Merhaba" dedim.
Adam beni göünce hafifçe gülümsedi.
-"Galiba seni tanıyorum. Malum hastanede namın yayıldı. Seni tanımamak mümkün değil" dedi.

-"Olaya bu yönden bakmayın. Bakın o Ilgın denen şahıs psikolojik rahatsılıkları var. İntihar girişiminde bulundu. Bakın ben o anda olayın şoku içerisindeydim. Böyle bi karar almanız biraz saçma.

-"Buraya yalvarmaya geldiyseniz söyliyim.

-"Ben yalvarmaya gelme-

-"Zaten polislerle konuşmuştuk şok içerisinde olduğunuzu düşünüp sadece 2 gün göremezsiniz diye karar aldık. Yarına girersiniz.

-"Bakın en azından bir kerecik görüp gidiyim. Veya o kadın gelene kadar.
Lütfen!

-"Ilgın Hanım gelene kadar sanırım müsade edebilirim.

Sevinerek "Teşekkürler" dedim. Sonunda Edizi görebilecektim. Koşturarak kapıya yöneldim. Kapıyı açar açmaz asansöre bastım. İki saatte sadece 1 kat çıkabileceğini anlayınca merdivenlere yöneldim 3'er 5'er merdivenleri atlamaya başladım. Tam yoğun bakıma gelicektim ki o kadın yerleri silmiş. Popo üstü düştüm. Tabiiki rezil olmadım:):)

Hemen yoğunbakımın camına yapıştım. Ama yoğunbakımda şişko beyaz saçlı bi adam yatıyodu. Arkamdada yaşlı bi kadın ağlıyodu. Ediz nerde peki öldü mü? Gözümden bir damla yaş aktı. Yoksa bana haber verirlerdi yani en azından iyileştiğinde. Hemen şu girişteki danışmanın yanına girdim. Ediz Umut dedim kadına. Kadın 239. oda dedi.
WTF????
Odaya mı alındı benim niye haberim yok?
İsterseniz Ediz Beyin doktoruyla görüşün odasında kahvaltı ediyor. 2 üst katta sağdaki oda dedi. Hemen fırladım. Doktorun yanına gelince kapıyı 3 kere kırıcak gibi çalmaya başladım. Doktor tedirgin bi sesle "girin" deyince hemen içeri girdim.

-Merhaba ben Ediz Umut'un yakınıyım. Bana Edizin odaya alındığı hakkında bilgi verilmedi o kadar da tembihlemiştim.

-Sakin olun lütfen!! Bize öyle bir şey denilmedi. Ilgın Hanım kimseye söylemeyin dedi. Bizde onun için-

-Pis Faişe
Dedikten sonra hemen odadan çıktım. Edizin odasına geldim. Ediz uyanıktı.Camdan dışarıyı izliyordu. O kadar mutluydum ki mavi gözleriyle bana bakınca gözlerimden yaşlar süzüldü.

-Seni görmek güzel Alkolik.

Bense sadece ona gerçekleri nasıl söyliyceğimi düşünürken yalandan tebessümle yetindim.